KSM AL 1 Pakiet Formacyjny część X VIIa maj 2019 Autorzy konspektów: Klaudia Ziębka, Aleksandra Pacholik, Anna Kupiszewska, Monika Misiura, Jakub Wiącek Redakcja: ks. Tomasz Gap, Anna Matuszewska Oprawa i edycja graficzna: Anna Matuszewska Korekta Merytoryczna/Recenzenci: ks. Tomasz Gap, ks. Michał Niedziałek, Anna Matuszewska Korekta techniczna: ks. Tomasz Gap © Copyright by Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Archidiecezji Lubelskiej Lublin, 2019 r. KSM AL 2 SPIS TREŚCI SPIS TREŚCI ............................................................................................................................ 2 Piątek, 3 maja Autorytety – czy są potrzebne? ............................................................................................... 3 P iątek, 10 maja My ludem Pana i Jego owcami ............................................................................................... 7 P iątek, 17 maja Boskie „ kuchenne rewolucje ” ............................................................................................... 15 P iątek, 24 maja M iłość do Boga polega na życiu przykazaniami .................................................................. 20 Konspekt dodatkowy #wiara_pozaschematem ........................................................................................................ 30 KSM AL 3 Autorytety - czy są potrzebne? Czas trwania: ok. 1h 30 min Cele: 1. Ukazanie problemów z autorytetami w dzisiejszym świecie. 2. Umiejętność rozpoznania autorytetów. 3. Jezus jako najlepszy autorytet - gwarant sukcesu. Materiały: 1. 2 plakaty, bądź kartki w formac ie A3 2. Flamastry 3. Długopisy 4. Laptop + głośniki + projektor 1. Modlitwa (5 min) Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpu ść nam nasze winy, Jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, Ale nas zbaw ode złego. Amen. KSM AL 4 2. Miejsce obok mnie jest wolne – Integracja (20-30 min) Uczestnicy siedzą na krzesłach w kręgu. Liczba krzesełek jest o 1 większa niż l iczba uczestników. Zabawę rozpoczyna osoba, która ma po swojej prawej wolne krzesło. Osoba ta mówi swoje imię, a następnie zaprasza na to miejsce jedną osobę z pozostałych uczestników: wypowiada jej imię, mówi kiedy się poznali i coś, w czym ta osoba jest dobra” np. „Mam na imię Agnieszka. Miejsce obok mnie jest wolne. Zapraszam na nie Patryka. Z Patrykiem poznałam się 2 lata temu, gdy to zaczęliśmy uczęszczać do jednej klasy w gimnazjum. Patryk jest bardzo dobrym sportowcem, gra w kosza i ze swoją drużyną wywalczył już kilka nagród”. Następna odzywa się osoba, koło której zwolniło się miejsce po prawej stronie. Staramy się, by wszystkie osoby kogoś „zaprosiły” i by każdy został „zaproszony”. 3. Czym jest autorytet? (25 min) Prowadzący spotkanie dzieli uczestników na 2 grupy. Każda z drużyn otrzymuje po jednym kartonie oraz flamastry. Zadaniem uczestników będzie np. za pomocą mapy myśli, scenki czy też komiksu przedstawić pozostałym czym dla nich jest autorytet. Na wykonanie tego zadania uczestnicy mają 10 mi nut. Po upływie przewidzianego czasu, prowadzący zachęca uczestników do podzielenia się owocami swojej pracy. Następną częścią tego zadania jest postawienie każdej z grup następujących pytań: Dla grupy 1: Jak zdobyć autorytet u innych osób? Jak stać się prawdziwym autorytetem, aby ludzie “za mną poszli”? Dla grupy 2: Co sprawia, że uważam kogoś za autorytet? Jakimi cechami odznacza się osoba, która może stać się autorytetem? KSM AL 5 Na drugą część zadania uczestnicy mają kolejne 10 min. Po tym czasie, grupy dzielą się swoimi przemyśleniami. Podsumowanie: Autorytet jest bardzo ważnym elementem naszego życia. Każdy z nas ma własne autorytety, rodzice, dziadkowie, starsze rodzeństwo, najlepszy przyjaciel. Swojemu autorytetowi bezgranicznie wierzymy i podążamy jego śladem. Bardzo często na swoje autorytety wybieramy osoby które postępują tak, jak my sami chcemy postępować. Aby stać się dobrym autorytetem, trzeba dużo pracować nad sobą i nie zdobywać go siłą, ale życzliwością i otwartością na drugiego człowieka 4. Jak au torytet wpływa na nasze życie? (2 5 min) Prowadzący spotkanie odtwarza film: https://www.youtube.com/watch?time_continue=417&v=kQjtK32mGJQ Następnie po obejrzeniu animacji prowadzący zachęca uczestników do dyskusji pytaniami: 1. Jaką rolę odgrywał tutaj autorytet? 2. Co było autorytetem dla syna, a co dla ojca? 3. Jak oceniacie postawę ojca w tym filmie? 4. Z czego wynikało zachowanie opiekuna? 5. Dlaczego Ojciec początkowo uważał kolorowe rysunki syna za mało ważne? 6. Jak myślicie, dlaczego skrzypek tak bardzo zafascynował syna? 7. Czy ta historia mogła mieć inne zakończenie? Jeżeli tak, to jakie? Podsumowanie: Gdy w nasze życie wkrada się rutyna, nawet najważniejsze relacje mogą zostać pozbawione głębi. Pewien ojciec bardzo chciał nauczyć syna "prawego" życia. Niestety, sam nie był do niego przekonany. Spostrzegł z czasem, że jego syn czerpie radość z codziennych obowiązków i wychodzi poza schemat. Autorytetem syna stał się skrzypek, który jako jedyny w mieście był barwną i pełną energii postacią. Maluch widział w nim coś więcej i chciał być taki jak On. Ojciec zrozumiał, co oraz kto jest najważniejszy w życiu i postanowił zmienić swoje postępowanie. KSM AL 6 5. Modlitwa na zakończenie Prowad zący w krótkich słowach dziękuję za przebieg spotkania, może polecić intencje noszone w sercu przez uczestniczących. Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowni czko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj, swojemu Synowi nas oddawaj. KSM AL 7 My ludem Pana i Jego owcami Czas trwania: ok. 1h 25 min Cele: 1. Zachęcenie do refleksji nad tym , czy czuję się spójny wewnętrzne, co konstytuuje moj e myślenie, zachowanie, postawy. 2. Z astanowienie się czy jestem na drodze, do której powołał mnie Pan, czy wiem do czego mnie pow ołał. 3. Z achęta do podjęcia postanowienia, że chcę być narzędziem w ręku Boga Materiały: 1. A rkusze dużego papieru 2. Karteczki samoprzylepne 3. W ydrukowane karty do pracy indywidualnej dla każdego uczestnika 1. Modlitwa (5 min) Niech będzie uwielbiony Jezus Chryst us, Syn Boga żywego, który prawdziwie powstał z martwych, który ukazał się uczniom i Piotrowi, który pokazał Tomaszowi ręce swoje i bok zraniony, który poszedł do Emaus ze smucącymi się uczniami, który uradował Matkę swoją i Marię Magdalenę, którego radości nikt nam nie odbierze. Jezu Chryste, Odkupicielu świata, Zbawco nasz i Bracie, zmiłuj się nad nami! Prowadzący zachęca, aby każdy włączył się w modlitwę kończąc zdanie: Panie, w tym tygodniu szczególnie dziękuję Ci za... KSM AL 8 2. Serce i rozum – debata (25 min) Prowadzący dzieli uczestników na dwie grupy. Każda z nich przygotowuje argumenty: I. wyższości serca nad rozumem II. wyższości rozumu nad sercem I etap: Każda z grup prezentuje swoje stanowisko II etap: Prowadzący zadaje pytania i daje możliwość wypowiedzi obu grupom: - Co by było, gdyby decyzję mogło podejmować tylko serce lub tylko rozum ? - Dlaczego trwa ten odwieczny konflikt? III etap: G rupy mogą zadać sobie pytani e nawzajem. Uwagi: Osobą prowadzącą debatę jest jednocześnie prowadzący spotkan ie. Z aleca się , aby debata nie trwała dłużej niż 25 minut. Warto zaznaczyć na początku, a także starać się tego dopilnować w trakcie, że bardzo ważna jest kultura wypowiedzi i otwartość na wymianę poglądów. Pytania do dyskusji po debacie: - C zy ktoś z was, pomijając wcześniejszy podział na grupy, przekonał się , że serce lub rozum jest ważniejsze? - W jakich sytuacjach mogą ze sobą współpracować ? - C zy na pewno moglibyśmy się pozbyć choć na chwilę jednego z nich? Podsumowanie: Dylemat "czy kierować się w życiu sercem czy rozumem" jest tylko pewnym obrazem, który uświadamia nam, że każdy z nas ma wewnątrz siebie różne dążenia. Jednak pomimo tego, że czasem wydają się przeciwstawne to konstytuują, tworzą, stanowią jedną osobę. Nie zwalczają się, ale uzupełniają. Tak jest w rozważanym przykładzie, w zależności od sytuacji i naszych predyspozycji, możemy mieć skłonność do argumentowania wszystkiego i racjonalizowania, a ktoś inny będzie bardziej skłonny poddać się emocjom, jednak nie znaczy to, że ktoś zapomniał o roztropności czy o uczuciach. Podobnie: składamy się z duszy i ciała, pomimo różnych dążeń mających na celu zaspokojenie potrzeb duchowych lub cielesnych nie zwalczają się one nawzajem, ale tworzą całość - człowieka. Kolejnym przykładem mogą być różne role, jakie pełnimy w życiu. Nasi KSM AL 9 rodzice pełnią zarówno funkcje rodzica jak i dzieci swoich rodziców, ktoś w pewnej hierarchii może być zarówno szefem jak i pracownikiem . W jednej roli czujemy się lepiej, innych dopiero się uczymy, ale zawsze jesteśmy jedną osobą składającą się z różnych doświadczeń, predyspozycji, dążeń. Ważne jest, że poczucie tożsamości, stabilności dają wartości, które niezależnie od okoliczności powinny być stałe i niezmienne. 3. Zagadka - kto to mówi ? (15 min) Prowadzący prosi ucz estników, aby wysłuchali fragmentu z Pisma Świętego i odpowiedzieli na pytanie: kto mógł wypowiedzieć te słowa lub o kim jest mowa? "Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski". (Jezus) "M usiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida ." (wypowiedział św. Paweł) "Trwajcie więc cierpliwie, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik czeka wytrwale na cenny plon ziemi, dopóki nie spadnie deszcz wczesny i późny. 8 Tak i wy bądźcie cierpliwi i umacnia jcie serca wasze, bo przyjście Pana jest już bliskie". (wypowiedział św. Jakub) "Nawróćcie się - powiedział do nich (...) - i niech każdy z was ochrzci się (...) na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego" (wypowiedział św. Paweł ) "Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz". (wypowiedział św. Paweł) "Kto twierdzi, że żyje w światłości, a nienawidzi brata swego, dotąd jeszcze jest w ciemności". (wypowiedział św. Jan) "W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: «Ratujcie się spośród tego przewro tnego pokolenia!»." (o św. Piotrze ) Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około t rzech tysięcy dusz. (o św. Piotrze ) Bądźcie więc roztropni i trzeźwi, abyście się mogli modlić. Przede wszystkim miejcie wytrwałą miłość jedni ku drugim, bo miłość zakrywa wiele grzechów Okazujcie sobie KSM AL 10 wzajemną gościnność bez szemrania! Jako dobrzy szafarze różnorakiej łaski Bożej służcie sobie nawzajem tym darem, jaki każdy otrzymał.". (wypowiedział św. Piotr) I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go. A on natychmiast odzyskał władzę w nogach i stopach. Zerwał się i stanął na nogach, i chodził, i wszedł z nimi do świątyni, chodząc, skacząc i wielbiąc Boga. Podsumowanie: Tak naprawdę tylko pierwszy cytat był wypowiedziany przez Jezusa, każdy następny dotyczył Apostołów. Z pewnością uczestnicy będą zakładać, że większość z tych słów wypowiedział Jezus. Dlaczego tak trudno bez kontekstu w jakiej sytuacji zostały wypowiedziane rozpoznać kto jest autorem słów? Ponieważ Apostołowie głosili nie swoją naukę, ale naukę otrzymaną od Jezusa. Znali Go, słuchali, zostali przez Jezusa posłani i otrzymali od Ducha św. natchnienie , co mają mówić i czynić. Najpierw byli uczniami, a potem sami stali się nauczycielami, byli owieczkami, a potem stali się pasterzami 4. Na owcy się nie skończy (25 min) Prowadzący dzieli uczestników na dwie grupy. Każda z nich otrzymuje karteczki samoprzylepn e jednego koloru. Prosi, aby wspólnie wypisali: cechy, czyli to, co charakteryzuje w rozumieniu ewang elicznym: I. Pasterza; II. Owcę. C harakterystykę należy potraktować dość szeroko, zwrócić uwagę na różne aspekty funkcjonowania, patrzenia na siebie nawzaj em, relacji do Boga, samooceny. Później warto, aby prowadzący odniósł się do tych aspektów, zwrócił uwagę na to , czy się pojawiły. Prowadzący przygotowuje dwa okręgi narysowane na dużym arkuszu pap ieru (jak na załączonym obrazku). Owca Pasterz KSM AL 11 Gdy gru py są gotowe, przedstawiają swoje opisy i przyklejają karteczki w odpowiednim miejscu, grupy mogą się też wzajemnie uzupełniać. Następnie prowadzący zachęca do zastanowienia się, które z tych cech moż na uznać za wspólne, który opis, cecha może dotyczyć zarówno Pasterza, jak i owcy (nawet jeśli taka sama cecha nie pojawiła się w drugiej grupie). Jeśli żadna z wymienionych nie pasuje, należy zastanowić się czy istnieją takie aspekty, które mogą dotyczyć zarówno jednej jak i drugiej grupy. Pytania do dyskusji: - Czy można być jednocześnie owcą i Pasterzem? W jakich sytuacjach? - Kiedy przychodzi taki moment w życiu, że zaczynamy być dla kogoś pasterzem? Czy widzicie takie sytuacje w swoim życiu? - Czy każdy może być pasterzem, czy jest to trudne czy łatwe? Po dyskusji prowadzący przedstawia uczestnikom napisy (może być w formie wydrukowanej/napisanej na kartkach A4 lub napisane na dużym arkuszu papieru, aby móc to później powiesić na ścianie). Jestem Pasterzem, gdy... ...znajdę czas na rozmowę z rodzeństwem, rodzicami, babcią ...moi znajomi wiedzą, że mogą mi powierzyć tajemnicę / że można mi zaufać ...wciąż nie narzekam ...idę w pierwszy piątek do Kościoła, chociaż rodzina/znajomi się dziwią ...nie śmieję się z kolegi w klasie, z którego wszyscy się śmieją ..potrafię mieć dla kogoś dobre słowo bez złośliwości i uszczypliwości Podsumowanie: Jezus jest Pierwszym i najlepszym Pasterzem, jest troskliwy, opiekuńczy, czujny, zależy Mu na każdym z nas, ale nie traktuje nas tylko jako biedne, bezbronne owieczki. W ymaga od nas, stawia na pewnej drodze rozwoju. Cechami wskazanymi jako wspólne powinno być przede wszystkim zapatrzenie w Boga Ojca, kierowanie się Jego przykazaniami, miłość do Boga, do siebie i do drugiego człowieka. Możemy być jednocześnie owcą i paste rzem dla kogoś innego poprzez swoją postawę, czyny i słowa, to się nie wyklucza, ale KSM AL 12 uzupełnia. Tak jak Apostołowie w pewnym momencie swojego życia zostali powołani do tego, aby głosić naukę Chrystusa, tak samo i dla każdego z nas jest to moment rozwoju re lacji z Bogiem, efektem, owocem tej relacji i Miłości. To tak jak nasi rodzice kiedyś byli dziećmi, ale w pewnym momencie otrzymali zadanie bycia odpowiedzialnym za innego człowieka. W ypisane zdania pokazują, że możemy być pasterzami w codziennym życiu. N ajczęściej wcale nie chodzi o bohaterskie wyczyny, ale o to żeby inni patrząc na nas nie mieli wątpliwości, że jesteśmy uczniami Chrystusa, że rozumiemy co do nas mówi i przyjmujemy za swoje. Na koniec prowadzący prosi uczestników, aby dopisali do tej listy kolejny przykład z ich własnego życia, który mówi w jaki sposób są Pasterzami w swoim środowisku. 5. Praca indywidualna nad tekstem z Ewangelii (10 min) Prowadzący prosi uczestników, aby przez kilka minut w ciszy i skupieniu wypełnili karty pracy indyw idualnej (załącznik 1). Osoby chętne mogą się podzielić swoimi przemyśleniami. 6. Modlitwa na zakończenie (5 min) O Panie, uczyń mnie narzędziem Twojego pokoju, abym siał miłość tam, gdzie panuje nienawiść; wybaczenie tam, gdzie panuje krzywda; jedność tam, gdzie panuje zwątpienie; nadzieję tam, gdzie panuje rozpacz; światło tam, gdzie panuje mrok; radość tam, gdzie panuje smutek. Spraw abym mógł, nie tyle szukać pociechy, co pociechę dawać; nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć; nie tyle szukać miłości, co kochać; KSM AL 13 albowiem dając, otrzymujemy; wybaczając, zyskujemy przebaczenie, a umierając, rodzimy się do wiecznego życia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen KSM AL 14 Załącznik 1 Jezus powiedział: «Moje owce słuchają mego głosu... Jak słucham, gdzie szukam tego głosu? ...................................................................................................................................................... Jak często myślę o sobie, że jestem Bożą owieczką i co to dla mnie oznacza? ...................................................................................................................................................... Jak brzmi głos Pasterza, co do mnie mówi? ...................................................................................................................................................... a Ja znam je... Czy zawsze pamiętasz, że Jezus wie o tobie wszystko? ...................................................................................................................................................... Co wciąż próbujesz ukryć, w jakich sytuacjach? ...................................................................................................................................................... Co bardzo chciałbyś o sobie powiedzieć Jezusowi? ...................................................................................................................................................... Idą one za Mną, a Ja daję im życie wiec zne... Czy zawsze idziesz? Kiedy się zatrzymujesz? ...................................................................................................................................................... Czy wierzysz Bogu, że pragnie mieć cię blisko siebie? ...................................................................................................................................................... Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki... Czujesz się bezpiecznie? ...................................................................................................................................................... Bardziej ufasz Bogu czy swoim słabościom? ...................................................................................................................................................... Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich... Jak często myślisz o sobie, że jesteś darem, że jesteś cenny w oczach Boga? ...................................................................................................................................................... Co w twoim życiu wciąż jest silniejsze od Boga, ma dla ciebie większą wartość, zajmuje Jego miejsce? ...................................................................................................................................................... Kto w twoim życiu jest darem od Boga? ...................................................................................................................................................... I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy». Jakie cechy ma Jezus jako Pasterz? ...................................................................................................................................................... Co oznacza dla ciebie być w jedności z Bogiem, jak do tego dążysz, chcesz tego? ...................................................................................................................................................... KSM AL 15 Boskie „kuchenne rewolucje” Czas trwania: ok. 1h 15 min Cele : 1. U świadomienie sobie, że to miłość jest solą, która nadaje światu smak, „konserwuje”, zach owuje, jest konieczna do życia. 2. O pracowanie konkretnych pomysłów na to, jak „doprawiać” świat miłością Materiały: 1. P apier i pisaki do przygotowania plakatów 2. K arteczki z fragmentem Pisma Świętego 1. Modlitwa (5 min) Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły nasze, dodaj nam ochoty i zdolności, aby to spotkanie było dla nas pożytkiem docz esnym i wiecznym. Przez Chrystusa, Pana naszego, Amen. 2. Praca w grupach (10 min) Prowadzący dzieli uczestników na grupy kilkuosobowe. Każda grupa ma 5 minut na to, by wypisać składniki potrzebne do przygotowania dowolnego smacznego posiłku (ale nie deseru !). Następnie grupy prezentują swoje pomysły, a potem wszyscy uczestnicy spotkania szukają składników wspólnych, które pojawiają się w każdym „przepisie”. Podsumowanie: D la dobrych efektów pracy w kuchni i do uzyskania właściwego smaku posiłków konieczna jest podstawowa przyprawa: sól KSM AL 16 3. „Burza mózgów” (15 min) Prowadzący zadaje uczestnikom pytanie: Jakie właściwości ma sól kuchenna? Uczestnicy mają za zadanie wypisać w formie burzy mózgów na tablicy lub brystolu wszystkie pomysły, które przychodzą im do głow y. Podsumowanie: Przykładowe odpowiedzi: nie psuje się, nadaje potrawom smak, niezbędna w kuchni, jest używana do przetworów, konserwuje, wchłania wilgoć itd. 4. Świat jako kuchnia Pana Boga (15 min) Prowadzący odczytuje historię (załącznik 1), a następnie zadaje uczestnikom pytania: a) C o jest solą, której potrzebuje świat? b) C o to konkretnie znaczy, że Bóg nas kocha, że mamy kochać Jego ponad wszystko i bliźnich jak siebie samych? 5. „Posolić świat miłością” (25 min) Prowadzący dzieli uczestników na kilkuosobowe grupy. Zadaniem każdej z grup jest odpowiedź w formie plakatu na pytanie: Co zrobić, by w boskiej kuchni nie brakowało „soli miłości”? Podpowiedź: Z ałożeniem jest wskazanie bardzo konkretnych działań, które zmieniają otoczenie oraz docenienie starań innych, np. tego, że mam co zjeść na obiad, bo ktoś go przygotował. Każda grupa dostaje inny obszar życia, który ma opracować (np.: rodzinę, szkołę, paczkę przyjaciół, osiedle, miejsce pracy). Następnie każda z grup prezentuje wyniki swojej pracy. KSM AL 17 Podsumowanie: To w chwili obecnej, tu i teraz , przez „nowe przykazanie miłości” Jezusa możemy tworzyć „nowe niebo i nową ziemię”. Naszym zadaniem jest stałe „doprawianie” świata miłością, ponieważ to miłość, a nie zło ostatecznie zwycięży w tym świecie. 6. Modlitwa na zakończenie (5 min) Koronka do Bożego Miłosierdzia Ojcze nasz , któryś jest w niebie, święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen. Zdrowaś Maryjo , łaski pełna, Pan z Tobą. Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen. Wierzę w Boga , Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, i w Jezusa Chrystusa, Sy na Jego jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion. Zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał. Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego. Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen. Na dużych paciorkach (x1) Ojcze Przedwieczny , ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata. Na małych paciorkach (x10) Dla Jego bolesnej męki , miej miłosierdzie dla nas i całego świata. Na zakończenie (x3) Święty Boże , Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym światem. Po zakończonej modlitwie każdy uczestnik spotkania otrzymuje cytat z Pisma Świętego (załącznik 2 ). KSM AL 18 Załącznik 1 Historia o ojcu i córkach Pewie n człowiek miał trzy córki. Wychowywał je sam po śmierci żony. Pierwsza była bardzo ambitna, lubiła naukę, interesowała się przyrodą i zgłębianiem tajemnic świata. Druga – nieco szalona, była fascynatką sztuki, muzyki i świata rozrywki. Trzecia zaś – całki em zwyczajna, lubiła wszystko po trochu. Któregoś dnia ojciec zadał córkom pytanie: - Jak bardzo mnie kochacie? Pierwsza odparła: - Kocham cię, tato, jak słońce na niebie, jak najpiękniejszy krajobraz na świecie! Ojciec wzruszył się głęboko i zadał pytanie drugiej córce. Ta odparła: - Kocham cię, tato, bardziej niż najcudowniejszą rzeźbę, bardziej niż bestsellery światowej muzyki! - A ty? – zapytał najmłodszą. – Jak mnie kochasz? - Ja – odparła – kocham cię jak sól kuchenną... - Co??? – zirytował się ojciec. – Jak zwykłą sól? Czyli nie kochasz mnie wcale, jesteś najgorszą z moich córek!!! Dziewczynie było bardzo przykro. Wyprowadziła się z domu, zamieszkała w innym mieście i została zwykłą kucharką. Po kilku latach pierwsza z córek otrzymała stypendi um zagraniczne, wyjechała w świat i zafascynowana nim napisała ojcu, że już nie wróci. Młodsza poznała szalonego rockmana i uciekła z nim, a słuch po niej zaginął. Ojciec został sam. Przyjaciele starali się go pocieszyć, lecz coraz bardziej pogrążał się w smutku i samotności. Pewnego dnia zaprosili go na wspólna wyprawę do innego miasta, połączoną z przyjęciem. Na stole pojawiły się wspaniałe potrawy, wszyscy goście byli pełni podziwu dla kunsztownie udekorowanych półmisków i dań. Ale kiedy zaczęli próbować jedzenia, okazało się, że wszystko jest bez smaku. - To wszystko jest w ogóle nieprzyprawione, ani krzty soli!!! - zawołał ktoś nagle. Po chwili konsternacji zażądano wezwania szefa kuchni. Na sali pojawiła się młoda kobieta – trzecia z córek. - Szano wni goście – odezwała się – wiedziałam, że dziś spotkam tu dawno niewidzianego ojca. Kiedyś zapytał mnie, jak bardzo go kocham. Gdy odparłam, że jak sól kuchenną, nie chciał mnie słuchać. A ja myślę, ze miłość winna być jak sól kuchenna – drobna, zwykła, l ecz niezastąpiona. KSM AL 19 Załącznik 2 „Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13, 35).