Rights for this book: Public domain in the USA. This edition is published by Project Gutenberg. Originally issued by Project Gutenberg on 2018-08-02. To support the work of Project Gutenberg, visit their Donation Page. This free ebook has been produced by GITenberg, a program of the Free Ebook Foundation. If you have corrections or improvements to make to this ebook, or you want to use the source files for this ebook, visit the book's github repository. You can support the work of the Free Ebook Foundation at their Contributors Page. The Project Gutenberg EBook of Lucian's Dialogues prepared for schools, by William Henry Denham Rouse This eBook is for the use of anyone anywhere in the United States and most other parts of the world at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at www.gutenberg.org. If you are not located in the United States, you'll have to check the laws of the country where you are located before using this ebook. Title: Lucian's Dialogues prepared for schools Author: William Henry Denham Rouse Release Date: August 2, 2018 [EBook #57629] Language: Greek *** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK LUCIAN'S DIALOGUES FOR SCHOOLS *** Produced by an anonymous Project Gutenberg volunteer. [Transcriber's note: This book consists of the main text and a supplement ('Notes') which not only contains explanations on the background of some stories, but also explains less frequent words (mostly in Greek). These refer to pages (and lines) of the main text. Therefore, the page numbers have been inserted by labels like '[Page x]' in the main text. In the notes, refence is generally made to the first word of each note or the first part (separated by '·') which is printed bold in the text. To avoid distraction by too much formatting, they have only in a few exceptional cases marked by underscores where the referenced words are not obvious. Very few typos have also been marked, cf. notes in the text starting with 'typo'. ] LUCIAN'S DIALOGUES PREPARED FOR SCHOOLS WITH SHORT NOTES IN GREEK BY W. H. D. ROUSE, M.A., LITT.D. HEAD MASTER OF PERSE GRAMMAR SCHOOL CAMBRIDGE OXFORD AT THE CLARENDON PRESS 1909 PREFACE This book contains most of Lucian's Dialogues , prepared for school use by certain omissions and changes. The syntax has been changed where it did not accord with the normal Attic (mostly in the use of ἄ ν and a few particles), and rare or poetical words have sometimes been simplified. The style, however, is much what it was. It would not be possible to make the style agree with the best Attic without a good deal of new writing; and, although the style of Lucian is more cumbrous than Plato's, yet this very fault gives scope for paraphrase as a simpler style would not do. We shall see later how this comes into the question. It is a great comfort that the readers will forget most of the words and forms used, unless the master takes pains to fix them in the memory; in such cases he may fix the simpler paraphrase, leaving the verbiage to take care of itself. If the pupils, after reading the book, can express the meaning of any passage in simpler words, they will understand the meaning, which is the essential thing; and if at the same time they are able to recognize and understand certain long or ugly phrases, that will do them no harm. They will not be tempted to use these phrases rather than the simpler and easier phrases. Moreover, such disadvantages as there are in Lucian's style are many times outweighed by the lively interest that he inspires. I have found the Dialogues , as far as substance goes, an almost perfect book for a first author. Many of them are short enough for one lesson; all are full of wit, and such wit as the boy's mind can enjoy. They also teach, or cause to be learnt, a good deal of mythology; and, since the humorous aspect of Olympus is natural to the Greek from Homer onwards, the reader will not get a false or unhistorical impression. He is not yet ready to understand the serious side of Greek religion, which will be impressed on him when he comes to read Aeschylus, Sophocles, and Plato. Moreover, the boy who leaves school after one year of Greek will carry with him from Lucian a pleasant memory such as is not given by Greek grammars and exercise-books. If he gives a second year to the study of Greek, he will have read some Homer or Herodotus, and Plato's Apology or some other prose work of value. The notes are in Greek. They are meant to be used in a way shortly to be described; but any master who prefers to put them at once into the hands of his class will still find them useful. The boy is in that case given a choice of two things: either he may read them, in which case some of his difficulties are solved, but he has to read more Greek in order to solve them; or he may look up the words and names in his dictionary, in which case he has the practice of looking them up. In neither case will he get his information without doing something for it. Many teachers believe that looking up words in a dictionary is good for the learner; these also will be able to use this book. It may not be out of place, however, to ask those who believe this whether they have any reason for their belief. I do not know that any one has made any systematic inquiry into the use of the dictionary, to find out how long it takes beginners to look up words and what their minds are doing while they are looking them up. I cannot pretend to have done this systematically; but the few inquiries we have made in this school, go to show that to look up words takes a very long time for the beginner, even when he has not a dictionary with many meanings to the word, but a special vocabulary with only one or two meanings. It certainly distracts his attention, and he has to resume the thread of his thought before he can fit in his new word, which also takes time. My own state of mind in looking up new words is quite clear to me: it is a blank, out of which emerges now a word expressive of exasperation, now the address of a friend forgotten and puzzled over, or other flotsam of the subconsciousness. If it were so that all this time the new word should be impressing itself on the memory, well and good; but it does not seem to be so, and if not, here is another of the time-wasting devices which have become sacred in schools. HINTS TO THE MASTER The following I have found to be the best way of using this book. The pupils are in their first year of Greek; they have worked through all the common accidence and syntax, and the various exercises in reading or composition that belong to the beginner's stage. They are provided with a reference grammar, containing accidence, outline of syntax, and a table of the commonest irregular verbs. Our problem now is to fix the grammar by use, and to enlarge the vocabulary. Preparation . The text alone is put into the boys' hands, the booklet of notes being kept for revision. The master reads the text of a dialogue aloud in Greek. Each boy is expected to ask, in Greek, for an explanation of anything he does not understand. This the master gives by paraphrasing the new word in simple Greek words already known; and all the class (not the one only) write the explanation in their notebooks, with accents, carefully. The master must assure himself that this is done, by going round and looking as he dictates, or by calling up the boys in turn to his desk. When this care is taken, accuracy soon becomes a habit. Parts of new verbs, or other forms, may be treated in the same way. When the whole piece has been done, if time be left, the boys are asked to read it over in Greek, two (or more) taking parts as the characters. Home Work . The passage thus read is translated into English, at first in writing, later in writing or not, as proves to be more convenient. Any new forms are looked up in the grammar, and verb-tenses learnt. The next lesson will begin with the reading out of one or more of these versions, which the master will criticize; they will then be collected, and he can examine them all later. He will thus be able to see where his explanations were not clear or sufficient, and this will guide him the next time. There is no need to give back the papers, although criticism may be made, of praise or blame, if time allows, with grammar drill where the need is shown. Preparation for next day follows; and this will take up most of the lesson. At this stage the learner is not fit to do his preparation unaided. Composition will be learnt by the continual practice of question and answer, and by the paraphrases written in the notebooks. The master can practise almost any construction that he wishes to practise, by changing the form of his note. More formal exercises should be given occasionally, in the following forms: (1) a free English translation of some passages of the text may be given to be put into Greek, not necessarily word for word; (2) shorter sentences, also taken or adapted from the text, to be translated exactly; (3) passages of English of a similar type may be set for translation; (4) the substance of any passage of the text may be set to be written in the boys' own words; (5) similar themes may be set to be written up in the boys' own words. Of these (1) is very useful, and may form a part of the home-work instead of the English version, on certain days. No. (2) is also good, so long as the sentences bear on the text or on the grammar arising out of it, but anything arbitrary is sure to cause weariness. No. (3) is more advanced; Nos. (4) and (5) are too difficult for the first year of Greek, but are good later. It is found that by working on this plan the translation of the boys is much better than if each lesson were construed in class; and the work is not mechanical, but individual. Very little revision is needed; once reading through at the end of term, in Greek, is enough, the master now asking the questions, and the boys answering him in the same language. At this stage the printed notes are to be given to the class, for checking their own. Meanwhile they may have been useful to the master in suggesting each day how he may treat the next lesson. A little ingenuity and experience will suggest many other ways of driving the work home. For instance, if the boys have a dictionary of biography and mythology, one evening's work may be to write a short account in Greek of some of the personages mentioned in the part prepared: if these are many, they may be divided amongst the boys. Or again, the boys may prepare a dialogue for acting, and recite it in their own words, if they prefer. I wish to repeat that these hints are not evolved out of the imagination, but are the result of all sorts of different experiments, carried on during eight years. I shall be grateful if any one who uses the book will give me some hints derived from his own experience. ΘΕΩΝ ΔΙΑΛΟΙΟΙ 1 ΠΡΟΜΗΘΕΩΣ ΚΑΙ ΔΙΟΣ ΠΡΟΜ. Δ ῦ σόν με, ὦ Ζε ῦ · δειν ὰ γ ὰ ρ ἤ δη πέπονθα. ΖΕΥΣ. Λύσω σε, φής, ὃ ν ἐ χρ ῆ ν βαρυτέρας πέδας ἔ χοντα, κα ὶ τ ὸ ν Καύκασον ὅ λον ὑ π ὲ ρ κεφαλ ῆ ς ἐ πικείμενον, ὑ π ὸ ἑ κκαίδεκα γυπ ῶ ν μ ὴ μόνον κείρεσθαι τ ὸ ἧ παρ, ἀ λλ ὰ κα ὶ το ὺ ς ὀ φθαλμο ὺ ς ἐ ξορύττεσθαι, ἀ νθ ̓ ὧ ν τοια ῦ θ ̓ ἡ μ ῖ ν ζ ῷ α το ὺ ς ἀ νθρώπους ἔ πλασας, κα ὶ τ ὸ π ῦ ρ ἔ κλεψας, κα ὶ γυνα ῖ κας ἐ δημιούργησας; ἃ μ ὲ ν γ ὰ ρ ἐ μ ὲ ἐ ξηπάτησας ἐ ν τ ῇ νομ ῇ τ ῶ ν κρε ῶ ν, ὀ στ ᾶ πιμελ ῇ κεκαλυμμένα παραθε ὶ ς κα ὶ τ ὴ ν ἀ μείνω τ ῶ ν μοιρ ῶ ν σεαυτ ῷ φυλάττων, τί χρ ὴ λέγειν; ΠΡΟΜ. Ο ὔ κουν ἱ καν ὴ ν ἤ δη τ ὴ ν δίκην ἐ κτέτεικα, τοσο ῦ τον χρόνον τ ῷ Καυκάσ ῳ προσηλωμένος, τ ὸ ν κάκιστα ὀ ρνίθων ἀ πολούμενον α ἰ ετ ὸ ν τρέφων τ ῷ ἥ πατι; ΖΕΥΣ. Ο ὐ δ ὲ πολλοστημόριον το ῦ το ὧ ν σε δε ῖ παθε ῖ ν. ΠΡΟΜ. Κα ὶ μ ὴ ν ο ὐ κ ἀ μισθί με λύσεις, ἀ λλά σοι μηνύσω τι, ὦ Ζε ῦ , πάνυ ἀ ναγκα ῖ ον. ΖΕΥΣ. Κατασοφίζ ῃ με, ὦ Προμηθε ῦ ΠΡΟΜ. Κα ὶ τί πλέον ἕ ξω; ο ὐ γ ὰ ρ ἀ γνοήσεις α ὖ θις ἔ νθα ὁ Καύκασός ἐ στιν, ο ὐ δ ὲ ἀ πορήσεις δεσμ ῶ ν, ἤ ν τι τεχνάζων ἁ λίσκωμαι. [Page 2] ΖΕΥΣ. Ε ἰ π ὲ πρότερον, ὅ ντινα μισθ ὸ ν ἀ ποτείσεις ἀ ναγκα ῖ ον ἡ μ ῖ ν ὄ ντα. ΠΡΟΜ. Ἢ ν ε ἴ πω ἐ φ ̓ ὅ τι βαδίζεις ν ῦ ν, ἀ ξιόπιστος ἔ σομαί σοι κα ὶ περ ὶ τ ῶ ν ὑ πολοίπων μαντευόμενος; ΖΕΥΣ. Π ῶ ς γ ὰ ρ ο ὔ ; ΠΡΟΜ. Παρ ὰ τ ὴ ν Θέτιν, γυνα ῖ κα ληψόμενος α ὐ τήν. ΖΕΥΣ. Τουτ ὶ μ ὲ ν ἔ γνως· τί δ ̓ ο ὖ ν τ ὸ ἐ π ὶ τούτ ῳ ; δοκε ῖ ς γ ὰ ρ ἀ ληθές τι ἐ ρε ῖ ν. ΠΡΟΜ. Μηδέν, ὦ Ζε ῦ , κοινωνήσ ῃ ς τ ῇ Νηρηΐδι· ἢ ν γ ὰ ρ α ὕ τη τέκ ῃ τι ἐ κ σο ῦ , τ ὸ τεχθ ὲ ν ἴ σα ἐ ργάσεταί σε ο ἷ α κα ὶ σ ὺ ἔ δρασας– ΖΕΥΣ. Το ῦ το φής, ἐ κπεσε ῖ σθαί με τ ῆ ς ἀ ρχ ῆ ς; ΠΡΟΜ. Μ ὴ γένοιτο, ὦ Ζε ῦ . πλ ὴ ν τοιο ῦ τό γε ἡ μείξις α ὐ τ ῆ ς ἀ πειλε ῖ ΖΕΥΣ. Χαιρέτω τοιγαρο ῦ ν ἡ Θέτις· σ ὲ δ ὲ ὁ Ἥ φαιστος ἐ π ὶ τούτοις λυσάτω. 2 ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΓΑΝΥΜΗΔΟΥΣ ΖΕΥΣ. Ἄ γε, ὦ Γανύμηδες– ἥ κομεν γ ὰ ρ ἔ νθα ἐ χρ ῆ ν– ὁ ρ ᾷ ς με ν ῦ ν ο ὐ κέτι ῥ άμφος ἀ γκύλον ἔ χοντα ο ὐ δ ̓ ὄ νυχας ὀ ξε ῖ ς ο ὐ δ ὲ πτερά, ο ἷ ος ἐ φαινόμην σοι πτην ὸ ς ε ἶ ναι δοκ ῶ ν. ΓΑΝ. Ἄ νθρωπε, ο ὐ κ α ἰ ετ ὸ ς ἄ ρτι ἦ σθα κα ὶ καταπτάμενος ἥ ρπασάς με ἀ π ὸ μέσου το ῦ ποιμνίου; π ῶ ς ο ὖ ν τ ὰ μ ὲ ν πτερά σοι ἐ κε ῖ να ἐ ξερρύηκε, σ ὺ δ ὲ ἄ λλος ἤ δη ἀ ναπέφηνας; ΖΕΥΣ. Ἀ λλ ̓ ο ὔ τε ἄ νθρωπον ὁ ρ ᾷ ς, ὦ μειράκιον, [Page 3] ο ὔ τε α ἰ ετόν, ὁ δ ὲ πάντων βασιλε ὺ ς τ ῶ ν θε ῶ ν ο ὗ τός ε ἰ μι πρ ὸ ς τ ὸ ν καιρ ὸ ν ἀ λλάξας ἐ μαυτόν. ΓΑΝ. Τί φής; σ ὺ γ ὰ ρ ε ἶ ὁ Π ὰ ν ἐ κε ῖ νος; ε ἶ τα π ῶ ς σύριγγα ο ὐ κ ἔ χεις ο ὐ δ ὲ κέρατα ο ὐ δ ὲ λάσιος ε ἶ τ ὰ σκέλη; ΖΕΥΣ. Μόνον γ ὰ ρ ἐ κε ῖ νον ἡ γ ῇ θεόν; ΓΑΝ. Ναί· κα ὶ θύομέν γε α ὐ τ ῷ τράγον ἐ π ὶ τ ὸ σπήλαιον ἄ γοντες, ἔ νθα ἕ στηκε· σ ὺ δ ὲ ἀ νδραποδιστής τις ε ἶ ναί μοι δοκε ῖ ς. ΖΕΥΣ. Ε ἰ πέ μοι· Δι ὸ ς δ ὲ ο ὐ κ ἤ κουσας ὄ νομα ο ὐ δ ὲ βωμ ὸ ν ε ἶ δες ἐ ν τ ῳ Γαργάρ ῳ το ῦ ὕ οντος κα ὶ βροντ ῶ ντος κα ὶ ἀ στράπτοντος; ΓΑΝ. Σύ, ὦ βέλτιστε, φ ὴ ς ε ἶ ναι, ὃ ς πρ ῴ ην κατέχεας ἡ μ ῖ ν τ ὴ ν πολλ ὴ ν χάλαζαν, ὁ ο ἰ κε ῖ ν ἄ νω λεγόμενος, ὁ ποιούμενος τ ὸ ν ψόφον, ᾧ τ ὸ ν κρι ὸ ν ὁ πατ ὴ ρ ἔ θυσεν; ε ἶ τα τί ἀ δικήσαντά με ἀ νήρπασας, ὦ βασιλε ῦ τ ῶ ν θε ῶ ν; τ ὰ δ ὲ πρόβατα ἴ σως ο ἱ λύκοι διαρπάσονται ἤ δη ἐ ρήμοις ἐ πιπεσόντες. ΖΕΥΣ. Ἔ τι γ ὰ ρ μέλει σοι τ ῶ ν προβάτων, ἀ θανάτ ῳ γεγενημέν ῳ , κα ὶ ἐ ντα ῦ θα συνεσομέν ῳ μεθ ̓ ἡ μ ῶ ν; ΓΑΝ. Τί λέγεις; ο ὐ γ ὰ ρ κατάξεις με ἤ δη ἐ ς τ ὴ ν Ἴ δην τήμερον; ΖΕΥΣ. Ο ὐ δαμ ῶ ς· ἐ πε ὶ μάτην α ἰ ετ ὸ ς ἂ ν ε ἴ ην ἀ ντ ὶ θεο ῦ γεγενημένος. ΓΑΝ. Ο ὐ κο ῦ ν ἐ πιζητήσει με ὁ πατ ὴ ρ κα ὶ ἀ γανακτήσει μ ὴ ε ὑ ρίσκων, κα ὶ πληγ ὰ ς ὕ στερον λήψομαι καταλιπ ὼ ν τ ὸ ποίμνιον. ΖΕΥΣ. Πο ῦ γ ὰ ρ ἐ κε ῖ νος ὄ ψεταί σε; ΓΑΝ. Μηδαμ ῶ ς· ποθ ῶ γ ὰ ρ ἤ δη α ὐ τόν. ε ἰ δ ὲ ἀ πάξεις [Page 4] με, ὑ πισχνο ῦ μα ί σοι κα ὶ ἄ λλον παρ ̓ α ὐ το ῦ κρι ὸ ν θύσειν λύτρα ὑ π ὲ ρ ἐ μο ῦ ἔ χομεν δ ὲ τ ὸ ν τριετ ῆ , τ ὸ ν μέγαν, ὃ ς ἡ γε ῖ ται πρ ὸ ς τ ὴ ν νομήν. ΖΕΥΣ. Ὡ ς ἀ φελ ὴ ς ὁ πα ῖ ς ἐ στι κα ὶ ἁ πλο ῦ ς κα ὶ α ὐ τ ὸ δ ὴ το ῦ το πα ῖ ς ἔ τι. – ἀ λλ ̓ , ὦ Γανύμηδες, ἐ κε ῖ να μ ὲ ν πάντα χαίρειν ἔ α κα ὶ ἐ πιλάθου α ὑ τ ῶ ν, το ῦ τε ποιμνίου κα ὶ τ ῆ ς Ἴ δης. σ ὺ δ ὲ – ἤ δη γ ὰ ρ ἐ πουράνιος ε ἶ – πολλ ὰ ε ὖ ποιήσεις ἐ ντε ῦ θεν κα ὶ τ ὸ ν πατέρα κα ὶ τ ὴ ν πατρίδα, κα ὶ ἀ ντ ὶ μ ὲ ν τυρο ῦ κα ὶ γάλακτος ἀ μβροσίαν ἔ δ ῃ κα ὶ νέκταρ πί ῃ · το ῦ το μέντοι κα ὶ το ῖ ς ἄ λλοις ἡ μ ῖ ν α ὐ τ ὸ ς παρέξεις ἐ γχέων· τ ὸ δ ὲ μέγιστον, ο ὐ κέτι ἄ νθρωπος, ἀ λλ ̓ ἀ θάνατος γενήσ ῃ , κα ὶ ἀ στέρα σου φαίνεσθαι ποιήσω κάλλιστον, κα ὶ ὅ λως ε ὐ δαίμων ἔ σ ῃ ΓΑΝ. Ἢ ν δ ὲ παίζειν ἐ πιθυμήσω, τίς συμπαίξεταί μοι; ἐ ν γ ὰ ρ τ ῇ Ἴ δ ῃ πολλο ὶ ἡ λικι ῶ ται ἦ μεν. ΖΕΥΣ. Ἔ χεις κ ἀ ντα ῦ θα τ ὸ ν συμπαιξόμενόν σοι τουτον ὶ τ ὸ ν Ἔ ρωτα κα ὶ ἀ στραγάλους μάλα πολλούς. θάρρει μόνον κα ὶ φαιδρ ὸ ς ἴ σθι κα ὶ μηδ ὲ ν ἐ πιπόθει τ ῶ ν κάτω. ΓΑΝ. Τί δα ὶ ὑ μ ῖ ν χρήσιμος ἂ ν γενοίμην; ἢ ποιμαίνειν δεήσει κ ἀ ντα ῦ θα; ΖΕΥΣ. Ο ὔ κ, ἀ λλ ̓ ο ἰ νοχοήσεις κα ὶ ἐ π ὶ το ῦ νέκταρος τετάξ ῃ κα ὶ ἐ πιμελήσ ῃ το ῦ συμποσίου. ΓΑΝ. Το ῦ το μ ὲ ν ο ὐ χαλεπόν· ο ἶ δα γ ὰ ρ ὡ ς χρ ὴ ἐ γχέαι τ ὸ γάλα κα ὶ περιφέρειν τ ὸ κισσύβιον. ΖΕΥΣ. Ἰ δού, πάλιν ο ὗ τος γάλακτος μνημονεύει κα ὶ ἀ νθρώποις διακονήσειν ο ἴ εται· ταυτ ὶ δ ̓ ὁ ο ὐ ρανός ἐ στι, καί πίνομεν, ὥ σπερ ἔ φην, τ ὸ νέκταρ. ΓΑΝ. Ἥ διον, ὦ Ζε ῦ , το ῦ γάλακτος; [Page 5] ΖΕΥΣ. Ε ἴ σ ῃ μετ ̓ ὀ λίγον κα ὶ γευσάμενος ο ὐ κέτι ποθήσεις τ ὸ γάλα. ν ῦ ν δ ὲ ἄ παγε α ὐ τόν, ὦ Ἑ ρμ ῆ , κα ὶ ἐ πειδ ὰ ν πί ῃ τ ῆ ς ἀ θανασίας, ἄ γε ο ἰ νοχοήσοντα ἡ μ ῖ ν, διδάξας πρότερον ὡ ς χρ ὴ ὀ ρέγειν τ ὸ ν σκύφον. 3 ΗΦΑΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΗΦ. Ἑ όρακας, ὦ Ἄ πολλον, τ ὸ τ ῆ ς Μαίας βρέφος τ ὸ ἄ ρτι τεχθέν; ὡ ς καλόν τέ ἐ στι κα ὶ προσμειδι ᾷ π ᾶ σι κα ὶ δηλο ῖ ἤ δη μέγα τι ἀ γαθ ὸ ν ἀ ποβησόμενον. ΑΠ. Ἐ κε ῖ νο τ ὸ βρέφος, ὦ Ἥ φαιστε, ἦ μέγα ἀ γαθόν, ὃ το ῦ Ἰ απετο ῦ πρεσβύτερόν ἐ στιν τ ῇ πανουργί ᾳ ; ΗΦ. Κα ὶ τί ἂ ν ἀ δικ ῆ σαι δύναιτο ἀ ρτίτοκον ὄ ν; ΑΠ. Ἐ ρώτα τ ὸ ν Ποσειδ ῶ να, ο ὗ τ ὴ ν τρίαιναν ἔ κλεψεν, ἢ τ ὸ ν Ἄ ρη· κα ὶ τούτου γ ὰ ρ ἐ ξείλκυσε λαθ ὸ ν ἐ κ το ῦ κολεο ῦ τ ὸ ξίφος, ἵ να μ ὴ ἐ μαυτ ὸ ν λέγω, ὃ ν ἀ φώπλισε το ῦ τόξου κα ὶ τ ῶ ν βελ ῶ ν. ΗΦ. Τ ὸ νεογν ὸ ν τα ῦ τα, ὃ μόλις ἕ στηκε, τ ὸ ἐ ν το ῖ ς σπαργάνοις; ΑΠ. Ε ἴ σ ῃ , ὦ Ἥ φαιστε, ἤ ν σοι προσέλθ ῃ μόνον. ΗΦ. Κα ὶ μ ὴ ν προσ ῆ λθεν ἤ δη. ΑΠ. Τί ο ὖ ν; πάντα ἔ χεις τ ὰ ἐ ργαλε ῖ α κα ὶ ο ὐ δ ὲ ν ἀ πόλωλεν α ὐ τ ῶ ν; ΗΦ. Πάντα, ὦ Ἄ πολλον. ΑΠ. Ὅ μως ἐ πίσκεψαι ἀ κριβ ῶ ς. ΗΦ. Μ ὰ Δία, τ ὴ ν πυράγραν ο ὐ χ ὁ ρ ῶ ΑΠ. Ἀ λλ ̓ ὄ ψ ῃ που ἐ ν το ῖ ς σπαργάνοις α ὐ τ ὴ ν το ῦ βρέφους. [Page 6] ΗΦ. Ο ὕ τως ὀ ξύχειρ ἐ στ ὶ ν ὥ σπερ πρ ὶ ν γεγονέναι ἐ κμελετήσας τ ὴ ν κλεπτικήν; ΑΠ. Ο ὐ γ ὰ ρ ἤ κουσας α ὐ το ῦ κα ὶ λαλο ῦ ντος ἤ δη στωμύλα κα ὶ ἐ πίτροχα· ὁ δ ὲ κα ὶ διακονε ῖ ν ἡ μ ῖ ν ἐ θελει. χθ ὲ ς δ ὲ προκαλεσάμενος τ ὸ ν Ἔ ρωτα κατεπάλαισεν ε ὐ θύς, ο ὐ κ ο ἶ δ ̓ ὅ πως, ὑ φελ ὼ ν τ ὼ πόδε· ε ἶ τα μεταξ ὺ ἐ παινούμενος, τ ῆ ς Ἀ φροδίτης μ ὲ ν τ ὸ ν κεστ ὸ ν ἔ κλεψε ἀ σπαζομένης α ὐ τ ὸ ν ἐ π ὶ τ ῇ νίκ ῃ , το ῦ Δι ὸ ς δ ὲ γελ ῶ ντος ἔ τι τ ὸ σκ ῆ πτρον· ε ἰ δ ὲ μ ὴ βαρύτερος ὁ κεραυν ὸ ς ἦ ν κα ὶ πολ ὺ τ ὸ π ῦ ρ ε ἶ χε, κ ἀ κε ῖ νον ἂ ν ὑ φείλετο. ΗΦ. Γοργόν τινα τ ὸ ν πα ῖ δα φής. ΑΠ. Ο ὐ μόνον, ἀ λλ ̓ ἤ δη κα ὶ μουσικόν. ΗΦ. Τ ῷ το ῦ το τεκμαίρεσθαι ἔ χεις; ΑΠ. Χελώνην που νεκρ ὰ ν ε ὑ ρ ὼ ν ὄ ργανον ἀ π ̓ α ὐ τ ῆ ς συνεπήξατο· πήχεις γ ὰ ρ ἐ ναρμόσας κα ὶ ζυγώσας, ἔ πειτα κολλάβους ἐ μπήξας, κα ὶ μαγάδα ὑ ποθείς, κα ὶ ἐ ντεινάμενος ἑ πτ ὰ χορδάς, ἐ μελ ῴ δει πάνυ ἡ δύ, ὦ Ἥ φαιστε, κα ὶ ἐ ναρμόνιον, ὡ ς κ ἀ μ ὲ α ὐ τ ῷ φθονε ῖ ν πάλαι κιθαρίζειν ἀ σκο ῦ ντα. ἔ λεγε δ ὲ ἡ Μα ῖ α, ὡ ς ο ὐ δ ὲ μένοι τ ὰ ς νύκτας ἐ ν τ ῳ ο ὐ ραν ῷ , ἀ λλ ̓ ὑ π ὸ περιεργίας ἄ χρι το ῦ ᾅ δου κατίοι, κλέψων τι κ ἀ κε ῖ θεν δηλαδή. ὑ πόπτερος δ ̓ ἐ στ ὶ κα ὶ ῥ άβδον τιν ὰ πεποίηται θαυμασίαν τ ὴ ν δύναμιν, ᾗ ψυχαγωγε ῖ κα ὶ κατάγει το ὺ ς νεκρούς. ΗΦ. Ἐ γ ὼ ἐ κείνην ἔ δωκα α ὐ τ ῷ παίγνιον ε ἶ ναι. ΑΠ. Τοιγαρο ῦ ν ἀ πέδωκέ σοι τ ὸ ν μισθόν, τ ὴ ν πυρ ά γραν– ΗΦ. Ε ὖ γε ὑ πέμνησας· ὥ στε βαδιο ῦ μαι ἀ ποληψόμενος α ὐ τήν, ε ἴ που ὡ ς φ ὴ ς ε ὑ ρεθείη ἐ ν το ῖ ς σπαργάνοις. [Page 7] 4 ΗΦΑΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΔΙΟΣ ΗΦ. Τί με, ὦ Ζε ῦ , χρ ὴ ποιε ῖ ν; ἥ κω γάρ, ὡ ς ἐ κέλευσας, ἔ χων τ ὸ ν πέλεκυν ὀ ξύτατον, ε ἰ κα ὶ λίθον δέοι μι ᾷ πληγ ῇ διακόψαι. ΖΕΥΣ. Ε ὖ γε, ὦ Ἥ φαιστε· ἀ λλ ὰ δίελέ μου τ ὴ ν κεφαλ ὴ ν ἐ ς δύο κατενεγκών. ΗΦ. Πειρ ᾷ μου, ε ἰ μέμηνα; πρόσταττε δ ̓ ο ὖ ν τι ἄ λλο ὅ περ ἐ θέλεις σοι γενέσθαι. ΖΕΥΣ. Το ῦ το α ὐ τό, διαιρεθ ῆ ναί μοι τ ὸ κρανίον· ε ἰ δ ὲ ἀ πειθήσεις, ο ὐ ν ῦ ν πρ ῶ τον ὀ ργιζομένου πειράσ ῃ ἀ λλ ὰ χρ ὴ καθικνε ῖ σθαι παντ ὶ τ ῷ θυμ ῷ , μηδ ὲ μέλλειν· ἀ πόλλυμαι γ ὰ ρ ὑ π ὸ ὠ δίνων, α ἵ μοι τ ὸ ν ἐ γκέφαλον ἀ ναστρέφουσιν. ΗΦ. Ὅ ρα, ὦ Ζε ῦ , μ ὴ κακόν τι ποιήσωμεν· ὀ ξ ὺ ς γ ὰ ρ ὁ πέλεκύς ἐ στι, κα ὶ ο ὐ κ ἀ ναιμωτ ὶ το ῦ το ποι ή σει. ΖΕΥΣ. Κατένεγκε μόνον, ὦ Ἥ φαιστε, θαρρ ῶ ν· ο ἶ δα ἐ γ ὼ τ ὸ συμφέρον. ΗΦ. Ἄ κων μέν, κατοίσω δέ· τί γ ὰ ρ χρ ὴ ποιε ῖ ν σο ῦ κελεύοντος;–τί το ῦ το; κόρη ἔ νοπλος; μέγα, ὦ Ζε ῦ , κακ ὸ ν ε ἶ χες ἐ ν τ ῇ κεφαλ ῇ · ε ἰ κότως γο ῦ ν ὀ ξύθυμος ἦ σθα τηλικαύτην ὑ π ὸ τ ῇ μήνιγγι παρθένον ἔ χων, κα ὶ ταύτην ἔ νοπλον· ἦ που στρατόπεδον, ο ὐ κεφαλ ὴ ν ἐ λελήθεις ἔ χων. ἡ δ ὲ πηδ ᾷ , κα ὶ πυρριχίζει, κα ὶ τ ὴ ν ἀ σπίδα κινε ῖ κα ὶ τ ὸ δόρυ πάλλει κα ὶ ἐ νθουσιάζει, κα ὶ τ ὸ μέγιστον, καλ ὴ πάνυ κα ὶ ἀ κμαία γεγένηται ἤ δη ἐ ν βραχε ῖ · γλαυκ ῶ πις μέν, ἀ λλ ὰ κοσμε ῖ κα ὶ το ῦ το ἡ κ ό ρυς. ὥ στε, ὦ Ζε ῦ , μαίωτρά μοι ἀ πόδος ἐ γγυήσας ἤ δη α ὐ τήν. [Page 8] ΖΕΥΣ. Ἀ δύνατα α ἰ τε ῖ ς, ὦ Ἥ φαιστε· παρθένος γ ὰ ρ ἀ ε ὶ ἐ θελήσει μένειν. ἐ γ ὼ δ ̓ ο ὖ ν τό γε ἐ π ̓ ἐ μο ὶ ο ὐ δ ὲ ν ἀ ντιλέγω. ΗΦ. Το ῦ τ ̓ ἐ βουλόμην· ἐ μο ὶ μελήσει τ ὰ λοιπά, κα ὶ ἤ δη συναρπάσω α ὐ τήν. ΖΕΥΣ. Ε ἴ σοι ῥᾴ διον, ο ὕ τω ποίει· πλ ὴ ν ο ἶ δα ὅ τι ἀ δυνάτων ἐ ρ ᾷ ς. 5 ΔΙΟΣ. ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ ΖΕΥΣ. Παύσασθε, ὦ Ἀ σκληπι ὲ κα ὶ Ἡ ράκλεις, ἐ ρίζοντες πρ ὸ ς ἀ λλήλους ὥ σπερ ἄ νθρωποι· ἀ πρεπ ῆ γ ὰ ρ τα ῦ τα, κα ὶ ἀ λλότρια το ῦ συμποσίου τ ῶ ν θε ῶ ν. ΗΡΑ. Ἀ λλ ὰ ἐ θέλεις, ὦ Ζε ῦ , τουτον ὶ τ ὸ ν φαρμακέα προκατακλίνεσθαί μου; ΑΣΚ. Ν ὴ Δία· κα ὶ ἀ μείνων γάρ ε ἰ μι. ΗΡΑ. Κατ ὰ τί, ὦ ἐ μβρόντητε; ἢ διότι σε ὁ Ζε ὺ ς ἐ κεραύνωσεν ἃ μ ὴ θέμις ποιο ῦ ντα, ν ῦ ν δ ὲ κατ ̓ ἔ λεον α ὖ θις ἀ θανασίας μετείληφας; ΑΣΚ. Ἐ πιλέλησαι γ ὰ ρ κα ὶ σύ, ὦ Ἡ ράκλεις, ἐ ν τ ῇ Ο ἴ τ ῃ καταφλεχθείς, ὅ τι μοι ὀ νειδίζεις τ ὸ π ῦ ρ; ΗΡΑ. Ο ὔ κουν ἴ σα κα ὶ ὅ μοια βεβίωται ἡ μ ῖ ν, ὃ ς Δι ὸ ς μ ὲ ν υ ἱ ός ε ἰ μι, τοσα ῦ τα δ ὲ πεπόνηκα ἐ κκαθαίρων τ ὴ ν γ ῆ ν, θηρία καταγωνιζόμενος κα ὶ ἀ νθρώπους ὑ βριστ ὰ ς τιμωρούμενος· σ ὺ δ ὲ ῥ ιζοτόμος ε ἶ και ἀ γύρτης, νοσο ῦ σι μ ὲ ν ἴ σως ἀ νθρώποις χρήσιμος ἐ πιθήσειν τ ῶ ν φαρμάκων, ἀ νδρ ῶ δες δ ὲ ο ὐ δ ὲ ν ἐ πιδεδείγμενος. ΑΣΚ. Ε ὖ λέγεις, ὅ τι σου τ ὰ ἐ γκαύματα ἰ ασάμην, ὅ τε πρ ῴ ην ἀ ν ῆ λθες ἡ μίφλεκτος ὑ π ̓ ἀ μφο ῖ ν διεφθαρμένος [Page 9] τ ὸ σ ῶ μα, κα ὶ το ῦ χιτ ῶ νος κα ὶ μετ ὰ το ῦ το το ῦ πυρός. ἐ γ ὼ δ ὲ ε ἰ κα ὶ μηδ ὲ ν ἄ λλο, ο ὔ τε ἐ δούλευσα ὥ σπερ σ ὺ ο ὔ τε ἔ ξαινον ἔ ρια ἐ ν Λυδί ᾳ πορφυρίδα ἐ νδεδυκώς, κα ὶ παιόμενος ὑ π ὸ τ ῆ ς Ὀ μφάλης χρυσ ῷ σανδάλ ῳ , ἀ λλ ὰ ο ὐ δ ὲ μελαγχολήσας ἀ πέκτεινα τ ὰ τέκνα κα ὶ τ ὴ ν γυνα ῖ κα. ΗΡΑ. Ε ἰ μ ὴ παύσ ῃ λοιδορούμενός μοι, α ὐ τίκα μάλα ε ἴ σ ῃ ὡ ς ο ὐ πολύ σε ὀ νήσει ἡ ἀ θανασία, ἐ πε ὶ ἀ ράμενός σε ῥ ίψω ἐ π ὶ κεφαλ ὴ ν ἐ κ το ῦ ο ὐ ρανο ῦ , ὥ στε μηδ ὲ τ ὸ ν Παι ῶ να ἰ άσασθαί σε τ ὸ κρανίον συντριβέντα. ΖΕΥΣ. Παύσασθε, φημί, κα ὶ μ ὴ ἐ πιταράττετε ἡ μ ῖ ν τ ὴ ν ξυνουσίαν, ἢ ἀ μφοτέρους ἀ ποπέμψομαι ὑ μ ᾶ ς το ῦ ξυμποσίου. καίτοι ε ἰ κός, ὦ Ἡ ράκλεις, προκατακλίνεσθαί σου τ ὸ ν Ἀ σκληπι ὸ ν ἅ τε κα ὶ πρότερον ἀ ποθανόντα. 6 ΕΡΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΕΡΜ. Τί σκυθρωπός, ὦ Ἄ πολλον; ΑΠ. Ὅ τι, ὦ Ἑ ρμ ῆ , πενθ ῶ τ ὸ ν Λάκωνα τ ὸ ν Ο ἰ βάλου. ΕΡΜ. Τέθνηκε γάρ, ε ἰ πέ μοι, ὁ Ὑ άκινθος; ΑΠ. Κα ὶ μάλα. ΕΡΜ. Πρ ὸ ς τίνος, ὦ Ἄ πολλον; ἢ τίς ο ὕ τω σχέτλιος ἦ ν ὥ στ ̓ ἀ ποκτε ῖ ναι τ ὸ καλ ὸ ν ἐ κε ῖ νο μειράκιον; ΑΠ. Α ὐ το ῦ ἐ μο ῦ τ ὸ ἔ ργον. ΕΡΜ. Ο ὐ κο ῦ ν ἐ μάνης, ὦ Ἄ πολλον; ΑΠ. Ο ὔ κ, ἀ λλ ὰ δυστύχημά τι ἀ κούσιον ἐ γένετο. ΕΡΜ. Π ῶ ς; ἐ θέλω γ ὰ ρ ἀ κο ῦ σαι τ ὸ ν τρόπον. ΑΠ. Δισκεύειν ἐ μάνθανε, κ ἀ γ ὼ συνεδίσκευον α ὐ τ ῷ , [Page 10] ὁ δ ὲ κάκιστα ἀ νέμων ἀ πολούμενος ὁ Ζέφυρος ἐ φθόνει μ ὲ ν ἐ κ πολλο ῦ · ὥ στ ̓ ἐ γ ὼ μ ὲ ν ἀ νέρριψα, ὥ σπερ ε ἰ ώθειμεν, τ ὸ ν δίσκον ἐ ς τ ὸ ἄ νω, ὁ δ ὲ ἀ π ὸ το ῦ Ταϋγέτου καταπνεύσας ἐ π ὶ κεφαλ ὴ ν τ ῷ παιδ ὶ ἐ νέσεισε φέρων α ὐ τόν, ὥ στε ἀ π ὸ τ ῆ ς πληγ ῆ ς α ἷ μά τε ῥ υ ῆ ναι πολ ὺ κα ὶ τ ὸ ν πα ῖ δα ε ὐ θέως ἀ ποθανε ῖ ν. ἀ λλ ὰ ἐ γ ὼ τ ὸ ν μ ὲ ν Ζέφυρον α ὐ τίκα ἠ μυνάμην κατατοξεύσας, φεύγοντι ἐ πισπόμενος ἄ χρι το ῦ ὄ ρους, τ ῷ παιδ ὶ δ ὲ κα ὶ τ ὸ ν τάφον ἐ χωσάμην ἐ ν Ἀ μύκλαις, ὅ που ὁ δίσκος α ὐ τ ὸ ν κατέβαλε, κα ὶ ἀ π ὸ το ῦ α ἵ ματος ἄ νθος ἀ ναδο ῦ ναι τ ὴ ν γ ῆ ν ἐ ποίησα ἥ διστον, ὦ Ἑ ρμ ῆ , κα ὶ ε ὐ ανθέστατον ἀ νθέων ἁ πάντων, ἔ τι κα ὶ γράμματα ἔ χον ἐ παιάζοντα τ ῷ νεκρ ῷ ἆ ρά σοι ἀ λόγως λελυπ ῆ σθαι δοκ ῶ ; ΕΡΜ. Ναί, ὦ Ἄ πολλον· ᾔ δησθα γ ὰ ρ θνητ ὸ ν ὄ ντα· ὥ στε μ ὴ ἄ χθου ἀ ποθανόντος. 7 ΗΡΑΣ ΚΑΙ ΛΗΤΟΥΣ ΗΡΑ. Καλ ὰ μέν, ὦ Λητο ῖ , κα ὶ τ ὰ τέκνα ἔ τεκες τ ῷ Διί. ΛΗΤ. Ο ὐ π ᾶ σαι, ὦ Ἥ ρα, τοιούτους τίκτειν δυνάμεθα, ο ἷ ος ὁ Ἥ φαιστός ἐ στιν. ΗΡΑ. Ἀ λλ ὰ ο ὗ τος μ ὲ ν ὁ χωλ ὸ ς ὅ μως χρήσιμός γε ἐ στι, τεχνίτης ὢ ν ἄ ριστος, κα ὶ κατακεκόσμηκεν ἡ μ ῖ ν τ ὸ ν ο ὐ ρανόν, κα ὶ τ ὴ ν Ἀ φροδίτην ἔ γημε, κα ὶ σπουδάζεται πρ ὸ ς α ὐ τ ῆ ς· ο ἱ δ ὲ σο ὶ πα ῖ δες, ἡ μ ὲ ν α ὐ τ ῶ ν ἀ ρρενικ ὴ πέρα το ῦ μετρίου κα ὶ ὄ ρειος, κα ὶ τ ὸ τελευτα ῖ ον ἐ ς τ ὴ ν Σκυθίαν ἀ πελθο ῦ σα πάντες ἴ σασιν ο ἷ α ἐ σθίει, ξενοκτονο ῦ σα κα ὶ [Page 11] μιμουμένη το ὺ ς Σκύθας α ὐ το ὺ ς ἀ νθρωποφάγους ὄ ντας· ὁ δ ὲ Ἀ πόλλων προσποιε ῖ ται μ ὲ ν πάντα ε ἰ δέναι, κα ὶ τοξεύειν, κα ὶ κιθαρίζειν, κα ὶ ἰ ατρ ὸ ς ε ἶ ναι, κα ὶ μαντεύεσθαι, κα ὶ καταστησάμενος ἐ ργαστήρια τ ῆ ς μαντικ ῆ ς, τ ὸ μ ὲ ν ἐ ν Δελφο ῖ ς, τ ὸ δ ὲ ἐ ν Κλάρ ῳ , κα ὶ ἐ ν Διδύμοις ἐ ξαπατ ᾷ το ὺ ς χρωμένους α ὐ τ ῷ , λοξ ὰ κα ὶ ἐ παμφοτερίζοντα πρ ὸ ς ἑ κάτερον τ ῆ ς ἐ ρωτήσεως ἀ ποκρινόμενος, ὥ στ ̓ ἀ κίνδυνον ε ἶ ναι τ ὸ σφάλμα. κα ὶ πλουτε ῖ μ ὲ ν ἀ π ὸ το ῦ τοιούτου· πολλο ὶ γ ὰ ρ ο ἱ ἀ νόητοι κα ὶ παρέχοντες α ὑ το ὺ ς καταγοητεύεσθαι· πλ ὴ ν ο ὐ κ ἀ γνοε ῖ ταί γε ὑ π ὸ τ ῶ ν συνετωτέρων τ ὰ πολλ ὰ τερατευόμενος· α ὑ τ ὸ ς γο ῦ ν ὁ μ ά ντις ἠ γνόει μ ὲ ν ὅ τι φονεύσει τ ὸ ν Ὑ άκινθον τ ῷ δίσκ ῳ , ο ὐ προεμαντεύσατο δ ὲ ὡ ς φεύξεται α ὐ τ ὸ ν ἡ Δάφνη, κα ὶ τα ῦ τα ο ὕ τω καλ ὸ ν κα ὶ κομήτην ὄ ντα. ὥ στε ο ὐ χ ὁ ρ ῶ ὅ πως καλλιτεκνοτέρα τ ῆ ς Νιόβης ἔ δοξας. ΛΗΤ. Τα ῦ τα μέντοι τ ὰ τέκνα, ἡ ξενοκτόνος κα ὶ ὁ ψευδόμαντις, ο ἶ δα ὅ πως λυπε ῖ σε ὅ ταν ὁ ρ ᾷ ς ἐ ν το ῖ ς θεο ῖ ς, κα ὶ μάλιστα ὁ πόταν ἡ μ ὲ ν ἐ παιν ῆ ται ἐ ς τ ὸ κάλλος, ὁ δ ὲ κιθαρίζ ῃ ἐ ν τ ῷ συμποσί ῳ θαυμαζόμενος ὑ φ ̓ ἁ πάντων. ΗΡΑ. Ἐ γέλασα, ὦ Λητο ῖ · ἐ κε ῖ νος θαυμαστός, ὃ ν ὁ Μαρσύας, ε ἰ τ ὰ δίκαια α ἱ Μο ῦ σαι δικάσαι ἤ θελον, ἀ πέδειρεν ἂ ν α ὐ τός, κρατήσας τ ῇ μουσικ ῇ · ν ῦ ν δ ὲ ἀ πατηθε ὶ ς ἄ θλιος ἀ πόλωλεν, ἀ δίκως ἁ λούς· ἡ δ ὲ καλή σου παρθένος ο ὕ τω καλή ἐ στιν, ὥ στε ἐ πε ὶ ἔ μαθεν ὀ φθε ῖ σα ὑ π ὸ το ῦ Ἀ κταίωνος, φοβηθε ῖ σα μ ὴ ὁ νεανίσκος ἐ ξαγορεύσ ῃ τ ὸ α ἶ σχος α ὐ τ ῆ ς, ἐ παφ ῆ κεν α ὐ τ ῷ το ὺ ς κύνας. ΛΗΤ. Μέγα, ὦ Ἥ ρα, φρονε ῖ ς, ὅ τι ξύνει τ ῷ Δι ὶ [Page 12] κα ὶ συμβασιλεύεις α ὐ τ ῷ , κα ὶ δι ὰ το ῦ το ὑ βρίζεις ἀ δε ῶ ς· πλ ὴ ν ἀ λλ ̓ ὄ ψομαί σε μετ ̓ ὀ λίγον α ὖ θις δακρύουσαν, ὁ πόταν σε καταλιπ ὼ ν ἐ ς τ ὴ ν γ ῆ ν κατί ῃ 8 ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΟΣ ΑΦΡ. Τί δήποτε, ὦ Ἔ ρως, το ὺ ς μ ὲ ν ἄ λλους θεο ὺ ς κατηγωνίσω ἅ παντας, τ ὸ ν Δία, τ ὸ ν Ποσειδ ῶ , τ ὸ ν Ἀ πόλλω, τ ὴ ν Ῥ έαν, ἐ μ ὲ τ ὴ ν μητέρα, μόνης δ ὲ ἀ πέχ ῃ τ ῆ ς Ἀ θην ᾶ ς κα ὶ ἐ π ̓ ἐ κείνης ἄ πυρος μέν σοι ἡ δ ᾴ ς, κεν ὴ δ ὲ ὀ ιστ ῶ ν ἡ φαρέτρα, σ ὺ δ ὲ ἄ τοξος ε ἶ κα ὶ ἄ στοχος; ΕΡ. Δέδια, ὦ μ ῆ τερ, α ὐ τήν· φοβερ ὰ γάρ ἐ στι κα ὶ χαροπ ὴ κα ὶ δειν ῶ ς ἀ νδρική· ὁ πόταν γο ῦ ν ἐ ντεινάμενος τ ὸ τόξον ἴ ω ἐ π ̓ α ὐ τήν, ἐ πισείουσα τ ὸ ν λόφον ἐ κπλήττει με, κα ὶ ὑ πότρομος γίγνομαι, κα ὶ ἀ πορρε ῖ μου τ ὰ τοξεύματα ἐ κ τ ῶ ν χειρ ῶ ν. ΑΦΡ. Ὁ Ἄ ρης γ ὰ ρ ο ὐ φοβερώτερος ἦ ν; κα ὶ ὅ μως ἀ φώπλισας α ὐ τ ὸ ν κα ὶ νενίκηκας. ΕΡ. Ἀ λλ ὰ ἐ κε ῖ νος ἑ κ ὼ ν προσίεταί με κα ὶ προσκαλε ῖ ται, ἡ Ἀ θην ᾶ δ ὲ ὑ φορ ᾶ ται ἀ εί, καί ποτε ἐ γ ὼ μ ὲ ν ἄ λλως παρέπτην πλησίον ἔ χων τ ὴ ν λαμπάδα, ἡ δέ, “ε ἴ μοι πρόσει, φησί, ν ὴ τ ὸ ν πατέρα, τ ῷ δορατί ῳ σε διαπείρασα, ἢ το ῦ ποδ ὸ ς λαβομένη κα ὶ ἐ ς τ ὸ ν Τάρταρον ἐ μβαλο ῦ σα, ἢ α ὐ τ ὴ διασπασαμένη, διαφθερ ῶ ”. πολλ ὰ τοια ῦ τα ἠ πείλησε· ὁ ρ ᾷ δ ὲ δριμύ, κα ὶ ἐ π ὶ το ῦ στήθους ἔ χει πρόσωπ ό ν τι φοβερ ὸ ν ἐ χίδναις κατάκομον, ὅ περ ἐ γ ὼ μάλιστα δέδια· μορμολύττεται γάρ με κα ὶ φεύγω, ὅ ταν ἴ δω α ὐ τό. [Page 13] ΑΦΡ. Ἀ λλ ὰ τ ὴ ν μ ὲ ν Ἀ θην ᾶ ν δέδιας, ὡ ς φής, κα ὶ τ ὴ ν Γοργώ, κα ὶ τα ῦ τα ο ὐ φοβηθε ὶ ς τ ὸ ν κεραυν ὸ ν το ῦ Διός. α ἱ δ ὲ Μο ῦ σαι δι ὰ τί σοι ἄ τρωτοι κα ὶ ἔ ξω βελ ῶ ν ε ἰ σιν; ἢ κ ἀ κε ῖ ναι λόφους ἐ πισείουσι κα ὶ Γοργόνας προφαίνουσιν; ΕΡ. Α ἰ δο ῦ μαι α ὐ τάς, ὦ μ ῆ τερ· σεμνα ὶ γάρ ε ἰ σι, κα ὶ ἀ εί τι φροντίζουσι, κα ὶ περ ὶ ᾠ δ ὴ ν ἔ χουσι, κα ὶ ἐ γ ὼ παρίσταμαι πολλάκις α ὐ τα ῖ ς κηλούμενος ὑ π ὸ το ῦ μέλους. ΑΦΡ. Ἔ α κα ὶ ταύτας, ὅ τι σεμναί· τ ὴ ν δ ὲ Ἄ ρτεμιν τίνος ἕ νεκα ο ὐ τιτρώσκεις; ΕΡ. Τ ὸ μ ὲ ν ὅ λον ο ὐ δ ὲ καταλαβε ῖ ν α ὐ τ ὴ ν ο ἷ όν τε φεύγουσαν ἀ ε ὶ δι ὰ τ ῶ ν ὀ ρ ῶ ν· ε ἶ τα κα ὶ ἴ διόν τινα ἔ ρωτα ἤ δη ἐ ρ ᾷ ΑΦΡ. Τίνος, ὦ τέκνον; ΕΡ. Θήρας κα ὶ ἐ λάφων κα ὶ νεβρ ῶ ν, α ἱ ρε ῖ ν τε διώκουσα κα ὶ κατατοξεύειν, κα ὶ ὅ λως πρ ὸ ς τ ῷ τοιούτ ῳ ἐ στίν· ἐ πε ὶ τόν γε ἀ δελφ ὸ ν α ὐ τ ῆ ς, καίπερ τοξότην κα ὶ α ὐ τ ὸ ν ὄ ντα κα ὶ ἑ κηβόλον– ΑΦΡ. Ο ἶ δα, ὦ τέκνον, πολλ ὰ ἐ κε ῖ νον ἐ τόξευσας. 9 ΠΑΝΟΠΗΣ ΚΑ Ὶ ΓΑΛΗΝΗΣ ΠΑΝ. Ε ἶ δες, ὦ Γαλήνη, χθ ὲ ς ο ἷ α ἐ ποίησεν ἡ Ἔ ρις παρ ὰ τ ὸ δε ῖ πνον ἐ ν Θετταλί ᾳ , διότι ο ὐ κα ὶ α ὐ τ ὴ ἐ κλήθη ἐ ς τ ὸ συμπόσιον; ΓΑΛ. Ο ὐ συνειστιώμην ὑ μ ῖ ν ἔ γωγε· ὁ γ ὰ ρ Ποσειδ ῶ ν ἐ κέλευσέ με, ὦ Πανόπη, ἀ κύμαντον ἐ ν τοσούτ ῳ [Page 14] φυλάττειν τ ὸ πέλαγος. τί δ ̓ ο ὖ ν ἐ ποίησεν ἡ Ἔ ρις ο ὐ παρο ῦ σα; ΠΑΝ. Ἡ Θέτις μ ὲ ν ἤ δη κα ὶ ὁ Πηλε ὺ ς ἀ πεληλύθεσαν ἐ ς τ ὸ ν θάλαμον, ὑ π ὸ τ ῆ ς Ἀ μφιτρίτης κα ὶ το ῦ Ποσειδ ῶ νος παραπεμφθέντες, ἡ Ἔ ρις δ ὲ ἐ ν τοσούτ ῳ λαθο ῦ σα πάντας – ἐ δυνήθη δ ὲ ῥᾳ δίως, τ ῶ ν μ ὲ ν πινόντων, ἐ νίων δ ὲ κροτούντων, ἢ τ ῷ Ἀ πόλλωνι κιθαρίζοντι ἢ τα ῖ ς Μούσαις ᾀ δούσαις προσεχόντων τ ὸ ν νο ῦ ν – ἐ νέβαλεν ἐ ς τ ὸ συμπόσιον μ ῆ λόν τι πάγκαλον, χρυσο ῦ ν ὅ λον, ὦ Γαλήνη· ἐ πεγέγραπτο δ ὲ “ ἡ καλ ὴ λαβέτω”. κυλινδούμενον δ ὲ το ῦ το, ὥ σπερ ἐ ξεπίτηδες, ἧ κεν ἔ νθα Ἥ ρα τε κα ὶ Ἀ φροδίτη κα ὶ Ἀ θην ᾶ κατεκλίνοντο. κ ἀ πειδ ὴ ὁ Ἑ ρμ ῆ ς ἀ νελόμενος ἀ νεγίγνωσκε τ ὰ γεγραμμένα, α ἱ μ ὲ ν Νηρηΐδες ἡ με ῖ ς ἀ πεσιωπήσαμεν – τί γ ὰ ρ ἔ δει ποιε ῖ ν ἐ κείνων παρουσ ῶ ν; – α ἱ δ ὲ ἀ ντεποιο ῦ ντο ἑ κάστη, κα ὶ α ὑ τ ῆ ς ε ἶ ναι τ ὸ μ ῆ λον ἠ ξίουν, κα ὶ ε ἰ μή γε ὁ Ζε ὺ ς διέστησεν α ὐ τάς, κα ὶ ἄ χρι χειρ ῶ ν ἂ ν τ ὸ πρ ᾶ γμα προ ὐ χώρησεν. ἀ λλ ̓ ἐ κε ῖ νος, Α ὐ τ ὸ ς μ ὲ ν ο ὐ κριν ῶ , φησί, περ ὶ τούτου, – καίτοι ἐ κε ῖ ναι α ὐ τ ὸ ν δικάσαι ἠ ξίουν – ἄ πιτε δ ὲ ἐ ς τ ὴ ν Ἴ δην παρ ὰ τ ὸ ν Πριάμου πα ῖ δα, ὃ ς ο ἶ δέ τε διαγν ῶ ναι τ ὸ κάλλιστον φιλόκαλος ὤ ν, κα ὶ ο ὐ κ ἂ ν ἐ κε ῖ νος κρίναι κακ ῶ ς. ΓΑΛ. Τί ο ὖ ν α ἱ θεαί, ὦ Πανόπη; ΠΑΝ. Τήμερον, ο ἶ μαι, ἀ πίασιν ἐ ς τ ὴ ν Ἴ δην, καί τις ἥ ξει μετ ὰ μικρ ὸ ν ἀ παγγέλλων ἡ μ ῖ ν τ ὴ ν κρατο ῦ σαν. ΓΑΛ. Ἤ δη σοί φημι, ο ὐ κ ἄ λλη κρατήσει τ ῆ ς Ἀ φροδίτης ἀ γωνιζομένης, ἢ ν μ ὴ πάνυ ὁ διαιτητ ὴ ς ἀ μβλυώττ ῃ [Page 15] 10 ΘΕΩΝ ΚΡΙΣΙΣ ΖΕΥΣ, ΕΡΜΗΣ, ΗΡΑ, ΑΘΗΝΑ, ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ΠΑΡΙΣ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΖΕΥΣ. Ἑ ρμ ῆ , λαβ ὼ ν τουτ ὶ τ ὸ μ ῆ λον ἄ πιθι ἐ ς τ ὴ ν Φρυγίαν παρ ὰ τ ὸ ν Πριάμου πα ῖ δα τ ὸ ν βουκόλον – νέμει δ ὲ τ ῆ ς Ἴ δης ἐ ν τ ῷ Γαργάρ ῳ – κα ὶ λέγε πρ ὸ ς α ὐ τόν, ὅ τι σέ, ὦ Πάρι, κελεύει ὁ Ζεύς, ἐ πειδ ὴ καλός τε α ὐ τ ὸ ς ε ἶ κα ὶ σοφ ὸ ς τ ὰ τοια ῦ τα, δικάσαι τα ῖ ς θεα ῖ ς, ἥ τις α ὐ τ ῶ ν ἡ καλλίστη ἐ στί· το ῦ δ ὲ ἀ γ ῶ νος τ ὸ ἆ θλον ἡ νικ ῶ σα λαβέτω τ ὸ μ ῆ λον. ὥ ρα δ ὲ ἤ δη κα ὶ ὑ μ ῖ ν α ὐ τα ῖ ς ἀ πιέναι παρ ὰ τ ὸ ν δικαστήν· ἐ γ ὼ γ ὰ ρ ἀ πωθο ῦ μαι τ ὴ ν δίαιταν, ἅ τ ̓ ἐ π ̓ ἴ σης ὑ μ ᾶ ς ἀ γαπ ῶ ν, κα ὶ ε ἴ γε ο ἷ όν τε ἦ ν, ἡ δέως ἂ ν ἁ πάσας νενικηκυίας ε ἶ δον. κα ὶ δ ὴ κα ὶ ἀ νάγκη, μι ᾷ τ ὸ καλλιστε ῖ ον ἀ ποδόντα, πάντως ἀ πεχθάνεσθαι τα ῖ ς πλείοσι. δι ὰ τα ῦ τα μ ὲ ν α ὐ τ ὸ ς ο ὐ κ ἐ πιτήδειος ὑ μ ῖ ν δικαστής, ὁ δ ὲ νεανίας ὁ Φρύξ, ἐ φ ̓ ὃ ν ἄ πιτε, βασιλικ ὸ ς μέν ἐ στι κα ὶ Γανυμήδους τούτου συγγενής, τ ἆ λλα δ ὲ ἀ φελ ὴ ς κα ὶ ὄ ρειος· ο ὐ κ ἄ ν τις α ὐ τ ὸ ν ἀ παξιώσειε τοιαύτης θέας. ΑΦΡ. Ἐ γ ὼ μέν, ὦ Ζε ῦ , ε ἰ κα ὶ τ ὸ ν Μ ῶ μον α ὐ τ ὸ ν ἐ πιστήσειας ἡ μ ῖ ν δικαστήν, θαρρο ῦ σα βαδιο ῦ μαι πρ ὸ ς τ ὴ ν ἐ πίδειξιν· τί γ ὰ ρ ἂ ν κα ὶ μωμήσαιτό μου; χρ ὴ δ ὲ κα ὶ ταύταις ἀ ρέσκειν τ ὸ ν ἄ νθρωπον. ΗΡΑ. Ο ὐ δ ̓ ἡ με ῖ ς, ὦ Ἀ φροδίτη, δέδιμεν, ο ὐ δ ̓ ἐὰ ν ὁ Ἄ ρης ὁ σ ὸ ς ἐ πιτραπ ῇ τ ὴ ν δίαιταν· ἀ λλ ὰ δεχόμεθα κα ὶ το ῦ τον, ὅ στις ἐ στί, τ ὸ ν Πάριν. [Page 16] ΖΕΥΣ. Ἦ κα ὶ σο ὶ τα ῦ τα, ὦ θύγατερ, συνδοκε ῖ ; τί φής; ἀ ποστρέφ ῃ κα ὶ ἐ ρυθρι ᾷ ς; ἔ στι μ ὲ ν ἴ διον τ ὸ α ἰ δε ῖ σθαι τά γε τοια ῦ τα ὑ μ ῶ ν τ ῶ ν παρθένων· ἐ πινεύεις δ ὲ ὅ μως. ἄ πιτε ο ὖ ν κα ὶ ὅ πως μ ὴ χαλεπανε ῖ τε τ ῷ δικαστ ῇ α ἱ νενικημέναι, μηδ ὲ κακ ὸ ν ἐ ντρίψεσθε τ ῷ νεανίσκ ῳ · ο ὐ γ ὰ ρ ο ἷ όν τε ἐ π ̓ ἴ σης πάσας ε ἶ ναι καλάς. ΕΡΜ. Προΐωμεν ε ὐ θ ὺ τ ῆ ς Φρυγίας, ἐ γ ὼ μ ὲ ν ἡ γούμενος, ὑ με ῖ ς δ ὲ μ ὴ βραδέως ἀ κολουθε ῖ τέ μοι, κα ὶ θαρρε ῖ τε· ο ἶ δα ἐ γ ὼ τ ὸ ν Πάριν· νεανίας ἐ στ ὶ καλ ὸ ς κα ὶ τ ὰ τοια ῦ τα κρίνειν ἱ κανώτατος· ο ὐ κ ἂ ν ἐ κε ῖ νος δικάσειε κακ ῶ ς. ΑΦΡ. Το ῦ το μ ὲ ν ἅ παν ἀ γαθ ὸ ν κα ὶ πρ ὸ ς ἐ μο ῦ λέγεις, τ ὸ δίκαιον ἡ μ ῖ ν ε ἶ ναι τ ὸ ν δικαστήν· πότερα δ ὲ ἄ γαμός τίς ἐ στιν ο ὗ τος, ἢ κα ὶ γυνή τις α ὐ τ ῷ σύνεστιν; ΕΡΜ. Ο ὐ παντελ ῶ ς ἄ γαμος, ὦ Ἀ φροδίτη. ΑΦΡ. Π ῶ ς λέγεις; ΕΡΜ. Δοκε ῖ τις α ὐ τ ῷ συνοικε ῖ ν Ἰ δαία γυνή, ἱ καν ὴ μέν, ἀ γρο ῖ κος δ ὲ κα ὶ δειν ῶ ς ὄ ρειος, ἀ λλ ̓ ο ὐ σφόδρα προσέχειν α ὐ τ ῇ ἔ οικε. τίνος δ ̓ ο ὖ ν ἕ νεκα τα ῦ τα ἐ ρωτ ᾷ ς; ΑΦΡ. Ἄ λλως ἠ ρόμην. ΑΘ. Ἀ δικε ῖ ς, ὦ ο ὗ τος, ἰ δί ᾳ ταύτ ῃ κοινολογούμενος. ΕΡΜ. Ο ὐ δέν, ὦ Ἀ θην ᾶ , δειν ὸ ν ο ὐ δ ὲ καθ ̓ ὑ μ ῶ ν, ἀ λλ ̓ ἤ ρετό με ε ἰ ἄ γαμος ὁ Πάρις ἐ στίν. ΑΘ. Ὡ ς δ ὴ τί το ῦ το πολυπραγμονο ῦ σα; ΕΡΜ. Ο ὐ κ ο ἶ δα· φησ ὶ δ ̓ ο ὖ ν ὅ τι ἄ λλως, ο ὐ κ ἐ ξεπίτηδες ἤ ρετο. ΑΘ. Τί ο ὖ ν; ἄ γαμός ἐ στιν; ΕΡΜ. Ο ὐ δοκε ῖ [Page 17] ΑΘ. Τί δαί; τ ῶ ν πολεμικ ῶ ν ἐ στιν α ὐ τ ῷ ἐ πιθυμία, κα ὶ φιλόδοξός τις ἢ τ ὸ π ᾶ ν βουκόλος; ΕΡΜ. Τ ὸ μ ὲ ν ἀ ληθ ὲ ς ο ὐ κ ἔ χω ε ἰ πε ῖ ν, ε ἰ κάζειν δ ὲ χρ ὴ νέον ὄ ντα κα ὶ τούτων ὀ ρέγεσθαι τυχε ῖ ν, κα ὶ βούλεσθαι ἂ ν πρ ῶ τον α ὐ τ ὸ ν ε ἶ ναι κατ ὰ τ ὰ ς μάχας. ΑΦΡ. Ὁ ρ ᾷ ς; ο ὐ δ ὲ ν ἐ γ ὼ μέμφομαι, ο ὐ δ ὲ ἐ γκαλ ῶ σοι τ ὸ πρ ὸ ς ταύτην ἰ δί ᾳ λαλε ῖ ν· μεμψιμοίρων γ ὰ ρ κα ὶ ο ὐ κ Ἀ φροδίτης τ ὰ τοια ῦ τα. ΕΡΜ. Κα ὶ α ὕ τη σχεδ ὸ ν τα ὐ τά με ἤ ρετο· δι ὸ μ ὴ χαλεπ ῶ ς ἔ χε μηδ ̓ ο ἴ ου μειονεκτε ῖ ν, ε ἴ τι κα ὶ ταύτ ῃ κατ ὰ τ ὸ ἁ πλο ῦ ν ἀ πεκρινάμην. ἀ λλ ὰ μεταξ ὺ λόγων ἤ δη πολ ὺ προϊόντες, πολ ὺ ἀ πέχομεν τ ῶ ν ἀ στέρων, κα ὶ σχεδόν γε κατ ὰ τ ὴ ν Φρυγίαν ἐ σμέν. ἐ γ ὼ δ ὲ κα ὶ τ ὴ ν Ἴ δην ὁ ρ ῶ κα ὶ τ ὸ Γάργαρον ὅ λον ἀ κριβ ῶ ς, ε ἰ δ ὲ μ ὴ ἐ ξαπατ ῶ μαι, κα ὶ α ὐ τ ὸ ν ὑ μ ῶ ν τ ὸ ν δικαστ ὴ ν τ ὸ ν Πάριν. ΗΡΑ. Πο ῦ δέ ἐ στιν; ο ὐ γ ὰ ρ κ ἀ μο ὶ φαίνεται. ΕΡΜ. Ταύτ ῃ , ὦ Ἥ ρα, πρ ὸ ς τ ὰ λαι ὰ περισκόπει, μ ὴ πρ ὸ ς ἄ κρ ῳ τ ῷ ὄ ρει, παρ ὰ δ ὲ τ ὴ ν πλευράν, ο ὗ τ ὸ ἄ ντρον, ἔ νθα τ ὴ ν ἀ γέλην ὁ ρ ᾷ ς. ΗΡΑ. Ἀ λλ ̓ ο ὐ χ ὁ ρ ῶ τ ὴ ν ἀ γέλην. ΕΡΜ. Π ῶ ς φής; ο ὐ χ ὁ ρ ᾷ ς βοίδια κατ ὰ τ ὸ ν ἐ μ ὸ ν ο ὑ τωσ ὶ δάκτυλον, ἐ κ μέσων τ ῶ ν πετρ ῶ ν προϊόντα, καί τινα ἐ κ το ῦ σκοπέλου καταθέοντα, καλαύροπα ἔ χοντα, κα ὶ ἀ νείργοντα μ ὴ πρόσω διασκίδνασθαι τ ὴ ν ἀ γέλην; ΗΡΑ. Ὁ ρ ῶ ν ῦ ν, ε ἴ γε ἐ κε ῖ νός ἐ στιν. ΕΡΜ. Ἀ λλ ̓ ἐ κε ῖ νος. ἐ πειδ ὴ δ ὲ πλησίον ἤ δη ἐ σμέν, ἐ π ὶ τ ῆ ς γ ῆ ς, ε ἰ δοκε ῖ , καταστάντες βαδίζωμεν, [Page 18] ἵ να μ ὴ διαταράξωμεν α ὐ τ ὸ ν ἄ νωθεν ἐ ξ ἀ φανο ῦ ς καταπτάμενοι. ΗΡΑ. Ε ὖ λέγεις, κα ὶ ο ὕ τω ποι ῶ μεν. ἐ πε ὶ δ ὲ καταβεβήκαμεν, ὥ ρα σοι, ὦ Ἀ φροδίτη, προϊέναι κα ὶ ἡ γε ῖ σθαι ἡ μ ῖ ν τ ῆ ς ὁ δο ῦ · σ ὺ γ ὰ ρ ὡ ς τ ὸ ε ἰ κ ὸ ς ἔ μπειρος ε ἶ το ῦ χωρίου, πολλάκις, ὡ ς λόγος, κατελθο ῦ σα πρ ὸ ς Ἀ γχίσην. ΑΦΡ. Ο ὐ σφόδρα, ὦ Ἥ ρα, τούτοις ἄ χθομαι το ῖ ς σκώμμασιν. ΕΡΜ. Ἀ λλ ̓ ἐ γ ὼ ὑ μ ῖ ν ἡ γήσομαι· κα ὶ γ ὰ ρ α ὐ τ ὸ ς ἐ νδιέτριψα τ ῇ Ἴ δ ῃ , κα ὶ πολλάκις δε ῦ ρο ἦ λθον ἐ ς ἐ πισκοπ ὴ ν το ῦ Γανυμήδους, κα ὶ ὁ πότε γε ἤ δη ὁ Ζε ὺ ς ἐ ν τ ῷ ἀ ετ ῷ ἦ ν, συμπαρεπετόμην α ὐ τ ῷ κα ὶ συνεκούφιζον, κα ὶ ε ἴ γε μέμνημαι, ἀ π ὸ ταυτησ ὶ τ ῆ ς πέτρας α ὐ τ ὸ ν ἀ νήρπασεν· ὁ μ ὲ ν γ ὰ ρ ἔ τυχε τότε συρίζων πρ ὸ ς τ ὸ ποίμνιον· καταπτάμενος δ ὲ ὄ πισθεν α ὐ τ ὸ ς ὁ Ζεύς, κούφως μάλα το ῖ ς ὄ νυξι περιβαλών, κα ὶ τ ῷ στόματι τ ὴ ν ἐ π ὶ τ ῇ κεφαλ ῇ τιάραν ἔ χων, ἀ νέφερε τ ὸ ν πα ῖ δα τεταραγμένον, κα ὶ τ ῷ τραχήλ ῳ ἀ πεστραμμέν ῳ ἐ ς α ὐ τ ὸ ν ἀ ποβλέποντα. τότε ο ὖ ν ἐ γ ὼ τ ὴ ν σύριγγα λαβ ὼ ν – ἀ ποβεβλήκει γ ὰ ρ α ὐ τ ὴ ν ὑ π ὸ το ῦ δέους – – ἀ λλ ὰ γ ὰ ρ ὁ διαιτητ ὴ ς ο ὑ τοσ ὶ πλησίον, ὥ στε προσείπωμεν α ὐ τόν. χα ῖ ρε, ὦ βουκόλε. ΠΑΡ. Κα ὶ σύ γε, ὦ νεανίσκε. τίς δ ὲ ὢ ν δε ῦ ρο ἀ φ ῖ ξαι πρ ὸ ς ἡ μ ᾶ ς; ἢ τίνας ταύτας ἄ γεις τ ὰ ς γυνα ῖ κας; ο ὐ γ ὰ ρ ἐ πιτήδειαι ἐ ν ὄ ρεσι πλαν ᾶ σθαι, ο ὕ τω γε ο ὖ σαι καλαί. ΕΡΜ. Ἀ λλ ̓ ο ὐ γυνα ῖ κές ε ἰ σιν, Ἥ ραν δέ, ὦ Πάρι, κα ὶ Ἀ θην ᾶ ν κα ὶ Ἀ φροδίτην ὁ ρ ᾷ ς, κ ἀ μ ὲ τ ὸ ν Ἑ ρμ ῆ ν ὁ [Page 19] Ζε ὺ ς ἀ πέστειλεν. ἀ λλ ὰ τί τρέμεις κα ὶ ὠ χρι ᾷ ς; μ ὴ δέδιθι· χαλεπ ὸ ν γ ὰ ρ ο ὐ δέν· κελεύει δέ σε δικαστ ὴ ν γενέσθαι το ῦ κάλλους α ὐ τ ῶ ν· Ἐ πε ὶ γάρ, φησί, καλ ό ς τε α ὐ τ ὸ ς ε ἶ κα ὶ σοφ ὸ ς τ ὰ τοια ῦ τα, σο ὶ τ ὴ ν γν ῶ σιν ἐ πιτρέπω, το ῦ δ ὲ ἀ γ ῶ νος τ ὸ ἆ θλον ε ἴ σ ῃ ἀ ναγνο ὺ ς τ ὸ μ ῆ λον. ΠΑΡ. Φέρ ̓ ἴ δω τί κα ὶ βούλεται. Ἡ ΚΑΛΗ, φησί, ΛΑΒΕΤΩ. π ῶ ς ἂ ν ο ὖ ν, ὦ δέσποτα Ἑ ρμ ῆ , δυνηθείην ἐ γώ, θνητ ὸ ς α ὐ τ ὸ ς κα ὶ ἀ γρο ῖ κος ὤ ν, δικαστ ὴ ς γενέσθαι παραδόξου θέας κα ὶ με ί ζονος ἢ κατ ὰ βουκόλον; τ ὰ γ ὰ ρ τοια ῦ τα κρίνειν τ ῶ ν ἁ βρ ῶ ν μ ᾶ λλον κα ὶ ἀ στικ ῶ ν· τ ὸ δ ὲ ἐ μόν, α ἶ γα μ ὲ ν α ἰ γ ὸ ς ὁ ποτέρα καλλίων, κα ὶ δάμαλιν ἄ λλης δαμάλεως, τάχ ̓ ἂ ν δικάσαιμι κατ ὰ τ ὴ ν τέχνην. α ὗ ται δ ὲ π ᾶ σα ί τε ὁ μοίως καλα ί , κα ὶ ο ὐ κ ο ἶ δ ̓ ὅ πως ἄ ν τις ἀ π ὸ τ ῆ ς ἑ τέρας ἐ π ὶ τ ὴ ν ἑ τέραν μεταγάγοι τ ὴ ν ὄ ψιν ἀ ποσπάσας· ο ὐ γ ὰ ρ ἐ θέλει ἀ φίστασθα ὶ ῥᾳ δίως, ἀ λλ ̓ ἔ νθα ἂ ν ἀ περεισθ ῇ τ ὸ πρ ῶ τον, τούτου ἔ χεται, κα ὶ τ ὸ παρ ὸ ν ἐ παινε ῖ · κ ἂ ν ἐ π ̓ ἄ λλο μεταβ ῇ , κ ἀ κε ῖ νο καλ ὸ ν ὁ ρ ᾷ , κα ὶ παραμένει, κα ὶ ὑ π ὸ τ ῶ ν πλησίον παραλαμβάνεται, κα ὶ ὅ λως περικέχυταί μοι τ ὸ κάλλος α ὐ τ ῶ ν κα ὶ ὅ λον περιείληφέ με κα ὶ ἄ χθομαι, ὅ τι μ ὴ κα ὶ α ὐ τ ὸ ς ὥ σπερ ὁ Ἄ ργος ὅ λ ῳ βλέπειν δύναμαι τ ῷ σώματι. δοκ ῶ δ ̓ ἄ ν μοι καλ ῶ ς δικάσαι πάσαις ἀ ποδο ὺ ς τ ὸ μ ῆ λον. κα ὶ γ ὰ ρ α ὖ κα ὶ τόδε, ταύτην μ ὲ ν ε ἶ ναι συμβέβηκε το ῦ Δι ὸ ς ἀ δελφ ὴ ν κα ὶ γυνα ῖ κα, ταύτας δ ὲ θυγατέρας· π ῶ ς ο ὖ ν ο ὐ χαλεπ ὴ κα ὶ ο ὕ τως ἡ κρίσις; ΕΡΜ. Ο ὐ κ ο ἶ δα· πλ ὴ ν ο ὐ χ ο ἷ όν τε ἀ ναδ ῦ ναι, πρ ὸ ς το ῦ Δι ὸ ς κεκελευσμένον. ΠΑΡ. Ἓ ν το ῦ το, ὦ Ἑ ρμ ῆ , πε ῖ σον α ὐ τάς, μ ὴ χαλεπ ῶ ς [Page 20] ἔ χειν μοι τ ὰ ς δύο τ ὰ ς νενικημένας, ἀ λλ ὰ μόνων τ ῶ ν ὀ φθαλμ ῶ ν ἡ γε ῖ σθαι τ ὴ ν ἁ μαρτίαν. ΕΡΜ. Ο ὕ τω φασ ὶ ποιήσειν· ὥ ρα δέ σοι ἤ δη περαίνειν τ ὴ ν κρίσιν. ΠΑΡ. Πειρασόμεθα· τί γ ὰ ρ ἂ ν κα ὶ πάθοι τις; ΑΘ. Μ ὴ πρότερον σκέψ ῃ ταύτην, ὦ Πάρι, πρ ὶ ν ἂ ν τ ὸ ν κεστ ὸ ν ἀ πόθηται–φαρμακ ὶ ς γάρ ἐ στι–μή σε καταγοητεύσ ῃ δι ̓ α ὐ το ῦ · καίτοι γε ἐ χρ ῆ ν μηδ ὲ ο ὕ τω κεκαλλωπισμένην παρε ῖ ναι μηδ ὲ τοσα ῦ τα ἐ ντετριμμένην χρώματα, ἀ λλ ὰ μόνον τ ὸ κάλλος ἐ πιδεικνύειν. ΠΑΡ. Ε ὖ λέγουσι τ ὸ περ ὶ το ῦ κεστο ῦ , κα ὶ ἀ πόθου. ΑΦΡ. Τί ο ὖ ν ο ὐ χ ὶ κα ὶ σύ, ὦ Ἀ θην ᾶ , τ ὴ ν κόρυν ἀ φελο ῦ σα ψιλ ὴ ν τ ὴ ν κεφαλ ὴ ν ἐ πιδεικνύς, ἀ λλ ̓ ἐ πισείεις τ ὸ ν λόφον κα ὶ τ ὸ ν δικαστ ὴ ν φοβε ῖ ς; ἢ δέδιας μή σοι ἐ λέγχηται τ ὸ γλαυκ ὸ ν τ ῶ ν ὀ μμάτων ἄ νευ το ῦ φοβερο ῦ βλεπόμενον; ΑΘ. Ἰ δού σοι ἡ κόρυς α ὕ τη ἀ φ ῄ ρηται. ΑΦΡ. Ἰ δο ὺ καί σοι ὁ κεστός. ΠΑΡ. Ὦ Ζε ῦ τεράστιε, τ ῆ ς θέας, το ῦ κάλλους, τ ῆ ς ἡ δον ῆ ς. ο ἵ α μ ὲ ν ἡ παρθένος, ὡ ς δ ὲ βασιλικ ὸ ν α ὕ τη κα ὶ σεμν ὸ ν ἀ πολάμπει κα ὶ ἀ ληθ ῶ ς ἄ ξιον το ῦ Διός, ὡ ς δ ὲ ὁ ρ ᾷ ἥ δε ἡ δέως, κα ὶ γλαφυρόν τι κα ὶ προσαγωγ ὸ ν ἐ μειδίασεν– ἀ λλ ̓ ἤ δη μ ὲ ν ἅ λις ἔ χω τ ῆ ς ε ὐ δαιμονίας· ε ἰ δοκε ῖ δέ, κα ὶ ἰ δί ᾳ καθ ̓ ἑ κάστην ἐ πιδε ῖ ν βούλομαι, ὡ ς ν ῦ ν γε ἀ μφίβολός ε ἰ μι, κα ὶ ο ὐ κ ο ἶ δα πρ ὸ ς ὅ τι ἀ ποβλέψω, πάντη τ ὰ ς ὄ ψεις περισπώμενος. ΑΦΡ. Ο ὕ τω ποι ῶ μεν. ΠΑΡ. Ἄ πιτε ο ὖ ν α ἱ δύο· σ ὺ δέ, ὦ Ἥ ρα, περίμενε. ΗΡΑ. Περιμεν ῶ , κ ἀ πειδάν με ἀ κριβ ῶ ς ἴ δ ῃ ς, ὥ ρα [Page 21] σοι κα ὶ ἄ λλα ἤ δη σκοπε ῖ ν, ε ἰ καλά σοι κα ὶ τ ὰ δ ῶ ρα τ ῆ ς ψήφου τ ῆ ς ἐ μ ῆ ς· ἢ ν γάρ με, ὦ Πάρι, δικάσ ῃ ς ε ἶ ναι καλήν, ἁ πάσης ἔ σ ῃ τ ῆ ς Ἀ σίας δεσπότης. ΠΑΡ. Ο ὐ κ ἐ π ὶ δώροις μ ὲ ν τ ὰ ἡ μέτερα. ἀ λλ ̓ ἄ πιθι· πεπράξεται γ ὰ ρ ἅ περ ἂ ν δοκ ῇ . σ ὺ δ ὲ πρόσιθι ἡ Ἀ θην ᾶ ΑΘ. Παρέστηκά σοι, κ ᾆ τα ἤ ν με, ὦ Πάρι, δικάσ ῃ ς καλήν, ο ὔ ποτε ἥ ττων ἄ πει ἐ κ μάχης, ἀ λλ ̓ ἀ ε ὶ κρατ ῶ ν· πολεμιστ ὴ ν γάρ σε κα ὶ νικηφόρον ἀ περγάσομαι. ΠΑΡ. Ο ὐ δέν, ὦ Ἀ θην ᾶ , δε ῖ μοι πολέμου κα ὶ μάχης· ε ἰ ρήνη γάρ, ὡ ς ὁ ρ ᾷ ς, τ ὰ ν ῦ ν ἐ πέχει τ ὴ ν Φρυγίαν τε κα ὶ Λυδίαν κα ὶ ἀ πολέμητος ἡ μ ῖ ν ἡ το ῦ πατρ ὸ ς ἀ ρχή. θάρρει δέ· ο ὐ μειονεκτήσεις γάρ, κ ἂ ν μ ὴ ἐ π ὶ δώροις δικάζωμεν. ἀ λλ ̓ ἐ πίθου τ ὴ ν κόρυν· ἱ καν ῶ ς γ ὰ ρ ε ἶ δον. τ ὴ ν Ἀ φροδίτην παρε ῖ ναι καιρός. ΑΦΡ. Α ὕ τη σοι ἐ γ ὼ πλησίον, κα ὶ σκόπει καθ ̓ ἓ ν ἀ κριβ ῶ ς. ε ἰ δ ̓ ἐ θέλεις, ὦ καλέ, κα ὶ τάδε μου ἄ κουσον· ἐ γ ὼ γ ὰ ρ πάλαι ὁ ρ ῶ σά σε νέον ὄ ντα κα ὶ καλ ό ν, ὁ πο ῖ ον ο ὐ κ ο ἶ δ ̓ ε ἴ τινα ἕ τερον ἡ Φρυγία τρέφει, μακαρίζω μ ὲ ν το ῦ κάλλους, α ἰ τι ῶ μαι δ ὲ τ ὸ μ ὴ ἀ πολιπόντα το ὺ ς σκοπέλους κα ὶ ταυτασ ὶ τ ὰ ς πέτρας κατ ̓ ἄ στυ ζ ῆ ν, ἀ λλ ὰ διαφθείρειν τ ὸ κάλλος ἐ ν ἐ ρημί ᾳ . τί μ ὲ ν γ ὰ ρ ἂ ν σ ὺ ἀ πολαύσειας τ ῶ ν ὀ ρ ῶ ν; τί δ ̓ ἂ ν ἀ πόναιντο το ῦ σο ῦ κάλλους α ἱ βό