mmcybermedia. com u u H H h h a a u u m m f f N N r r d d K K i i f f p p m m w w e e f f ; ; p p m m a a & & ; ; q q & & m m t t p p H H k k mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 1 စာAုပ္စာတန္းစာနယ္ဇင္း စာAုပ္စာတန္းစာနယ္ဇင္း စာAုပ္စာတန္းစာနယ္ဇင္း စာAုပ္စာတန္းစာနယ္ဇင္း ႀကိဳတင္ပံုႏွိပ္ ႀကိဳတင္ပံုႏွိပ္ ႀကိဳတင္ပံုႏွိပ္ ႀကိဳတင္ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝ ထုတ္ေဝ ထုတ္ေဝ ထုတ္ေဝခြင့္ျပဳAမွတ္ ခြင့္ျပဳAမွတ္ ခြင့္ျပဳAမွတ္ ခြင့္ျပဳAမွတ္ [၂၇၀/၉၇ (၅)] စာAုပ္စာတန္းမ်က္ႏွာဖံုး စာAုပ္စာတန္းမ်က္ႏွာဖံုး စာAုပ္စာတန္းမ်က္ႏွာဖံုး စာAုပ္စာတန္းမ်က္ႏွာဖံုး ႀကိဳတင္ပံုႏွိပ္ ႀကိဳတင္ပံုႏွိပ္ ႀကိဳတင္ပံုႏွိပ္ ႀကိဳတင္ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝ ထုတ္ေဝ ထုတ္ေဝ ထုတ္ေဝခြင့္ျပဳAမွတ ခြင့္ျပဳAမွတ ခြင့္ျပဳAမွတ ခြင့္ျပဳAမွတ္ [၄၀၃/၉၇ (၇)] မ်က္ႏွာဖံုး မ်က္ႏွာဖံုး မ်က္ႏွာဖံုး မ်က္ႏွာဖံုး ေဇာ္ေမာင္ ပံုႏွိပ္ျခင္း ပံုႏွိပ္ျခင္း ပံုႏွိပ္ျခင္း ပံုႏွိပ္ျခင္း ပထမAႀကိမ္ - ၁၉၆၄ (ပုဂံစာAုပ္တုိက္) ဒုတိယAႀကိမ္ - ဇူလိုင္၊ ၁၉၆၅ (ပုဂံစာAုပ္တုိက္) တတိယAႀကိမ္ - ၾသဂုတ္၊ ၁၉၉၇ Aုပ္ေရ Aုပ္ေရ Aုပ္ေရ Aုပ္ေရ (၁၀၀၀) စာAုပ္ခ်ဳပ္ စာAုပ္ခ်ဳပ္ စာAုပ္ခ်ဳပ္ စာAုပ္ခ်ဳပ္ ကိုျမင့္ ေမာင္စိုးျမင့္ (၀၁၁၀၀)၊ ခရမ္းေရာင္စာစU္ Aမွတ္ ၂၇၊ စကားဝါလမ္း၊ သဃၤန္းကၽြန္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ထုတ္ေဝ၍ ေဒၚခင္လွ (၀၁၅၇၈)၊ စာေပေလာက ပံုႏွိပ္တုိက္ Aမွတ္ ၁၇၃၊ ၃၃ လမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ မ်က္ႏွာဖံုးႏွင့္ Aတြင္းစာသားမ်ားကို ပံုႏွိပ္သည္။ mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 2 မာတိကာ မာတိကာ မာတိကာ မာတိကာ -ေဇာ္ဂ်ီ၏ မိတ္ဆက္Aမွာစာ ၁။ ၁။ ၁။ ၁။ ေဇာ္ဂ်ီ ေဇာ္ဂ်ီ ေဇာ္ဂ်ီ ေဇာ္ဂ်ီ - ေႏြUီးက်က္သေရ - ကဗ်ာဝိုင္းစာဝိုင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ - ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ၂။ ၂။ ၂။ ၂။ မင္းသုဝ မင္းသုဝ မင္းသုဝ မင္းသုဝဏ္ ဏ္ ဏ္ ဏ္ - Aိုးစည္သံ - Aလြမ္းရယ္တဲ့ ၁၂ ေထြ -လူလည္းတေထြ ေရလည္းတျခား ၃။ ၃။ ၃။ ၃။ ႏြယ္စိုး ႏြယ္စိုး ႏြယ္စိုး ႏြယ္စိုး - ကုသိုလ္ဆက္ - စိမ္းလန္းေသာ ေတာင္ကုန္းမ်ား ၄။ ၄။ ၄။ ၄။ တုိက္စိုး တုိက္စိုး တုိက္စိုး တုိက္စိုး - သုခုမ - ေဇာ္ဂ်ီႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆး - ေနဝင္ျမင္သည္ ဝေရႊျပည္ ၅။ ၅။ ၅။ ၅။ မင္းယုေ မင္းယုေ မင္းယုေ မင္းယုေဝ ဝ ဝ ဝ - တစ္ႏွစ္တစ္ခါ - ပိုင္ဆုိင္ျခင္း - Uီးရာေက်ာ္ေကာင္းမႈ ၆။ ၆။ ၆။ ၆။ ေAာင္သင္း ေAာင္သင္း ေAာင္သင္း ေAာင္သင္း - AနီးAေဝး - ခ်ိဳတကူးႏွင့္ ဂုဏ္ရည္မတူ - ေရႊယုန္ႏွင့္ ေရႊက်ား ၇။ ၇။ ၇။ ၇။ တကၠသိုလ္ တကၠသိုလ္ တကၠသိုလ္ တကၠသိုလ္ ဝ ဝ ဝ ဝင္းမြန္ င္းမြန္ င္းမြန္ င္းမြန္ - ဗမာစြန္ - မိျဖဴ - ဆားဒယ္ mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 3 ၈။ ၈။ ၈။ ၈။ ေမာင္ေဇာ္ ေမာင္ေဇာ္ ေမာင္ေဇာ္ ေမာင္ေဇာ္ - မနက္ေစာေစာ - သိဂၤါရ ရသ ၉။ ၉။ ၉။ ၉။ တင္မိုး တင္မိုး တင္မိုး တင္မိုး - သခ်ဳႋင္းကုန္းမွာ ၁၀။ ၁၀။ ၁၀။ ၁၀။ ေမာင္ေဖသန္း ေမာင္ေဖသန္း ေမာင္ေဖသန္း ေမာင္ေဖသန္း - ထင္း႐ူးပင္ငယ္ ပံုပမာ - သီခ်င္းညည္းတတ္သည့္ Aေလ့ - စေလာင္းဖံုး တစ္ခ်ပ္ mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 4 ေဇာ္ဂ်ီ၏ ေဇာ္ဂ်ီ၏ ေဇာ္ဂ်ီ၏ ေဇာ္ဂ်ီ၏ မိတ္ဆက္Aမွာစာ မိတ္ဆက္Aမွာစာ မိတ္ဆက္Aမွာစာ မိတ္ဆက္Aမွာစာ ဤစာေစာင္တြင္ စာတန္း ၂၆ ပုဒ္ ပါ ပါသည္။ ဤစာတန္းမ်ားသည္ Aဆန္း မဟုတ္ပါ။ ယခင္ကေသာ္ ဤစာတန္း AေရးAသားမ်ိဳးကို စာသင္ေက်ာင္းေလာကတြင္ စာစီစ ာကံုးဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ သတင္းစာ မဂၢဇင္းေလာကတြင္ ေဆာင္းပါးဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ Aစမ္းစာဟူ၍ လည္းေကာင္း သိသလိုလို ျဖစ္ေနၾကေသာ စာမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ စာစီစာကံုးဟု ေခၚတတ္ျခင္းမွာ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဆရာျဖစ္သူက Aေ ၾကာင္း တစ္ရပ္ကို စာစီကံုးပါဟု တပည့္မ်ားကို Aေရးခိုင္းရာမွ Aစ စာစီစာကံုးဟူေသာ A မည္ တြင္လာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ ေဆာင္းပါးဟု ေခၚတတ္ျခင္းမွာ ေယဘုယ်Aားျဖင့္ သတင္းစာ မဂၢဇင္းတို႔သို႔ သတင္းေရးပို႔ျခင္း၊ ဗဟုသုတ ျဖန္႔ေဝျခင္း၊ သေဘာAယူAဆ တင္ျပျခင္းတို႔ကို Aေၾကာင္းျပဳလ်က္ စာမတိုမရွည္ ေရးလာၾကရာမွAစ ေဆာင ္ းပါးဟူေသာ Aမည္တြင္လာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ Aစမ္းစာဟု ေခၚတတ္ျခင္းမွာ မူလ ျပင္သစ္ဘာသာစကားျဖစ္ေသာ Essai မွ Aဂၤလိပ္ဘာသာစကားတြင္ Essay ျဖစ္လာၿပီးေနာက္ ထို Essay ၏ Aဘိဓာန္Aနက္ျဖစ္ေသာ စမ္းသပ္ျခင္း၊ စမ္းၾကည့္ျခင္းကို Aေၾကာင္းျပဳလ်က္ ျမန္မာဘာသာ Aစမ္းစာဟု ျမန္မာျပည္ဆိုလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ စာစီစာကံုးဟု ေခၚၾကရာ၌ စာသင္ေက်ာင္း Aေငြ႔Aသက္ မေပ်ာက္ခ်င္သလိုလ ိ ု ျဖစ္ေနသည္ဟု ေတြးမိပါသည္။ ဤစာေစာင္၌ ပါေသာ စာမ်ားတြင္ကား စာသ င္ေက်ာင္း Aေငြ႔Aသက္ထက္ ရင့္က်က္ေသာ သေဘာပါသည္ဟု ယူဆပါသည္။ တဖန္ စာစီစာကံုးဟု ဆိုလိုက္လွ်င္ စာသင္တပည့္မ်ားကိုသာ ျမင္မိၾကရာသည္။ စာတန္းဟု ဆိုလိုက္လွ်င္မူကာ း စာသင္တပည့္မ်ားကို ျမင္ခ်င္လွ်င္ ျမင္ႏုိင္ေသာ္လည္း ဝတၳဳဖတ္ ပရိသတ္၊ ကဗ်ာ ဖတ္ ပရိသတ္ကိုလည္း Eကန္မုခ် ျမင္ႏုိင္စရာ Aေၾကာင္းရွိ၏ဟု ေတြးမိပါသည္။ ထို႔ေၾက ာင့္ ဤစာေစာင္၌ ပါေသာ စာမ်ားကို စာစီစာကံုးAစား စာတန္း ဟူ၍ Aမည္တပ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္သ ည္။ ေဆာင္းပါးဟု ေခၚၾကရာ၌ သတင္းေရးပို႔ဟန္ ဗဟုသုတ ျဖန္႔ေဝဟန္သေဘာ AယူAဆ တင္ျပဟန္သေဘာ သက္ေရာက္သလို ျဖစ္ေနသည္ဟု ေတြးမိသည္။ ဤစာေစာင္၌ပါေသာ စာမ်ားတြင္ ဆိုခဲ့ေသာ ဟန္,တို႔Aျပင္ ရသသေဘာလည္း နည္းမ်ားမဆို ပါေန ေသးသည္ဟု ယူဆပါသည္။ စင္စစ္မွာ ေဆာင္းပါးႏွင့္ စာတန္းတို႔သည္ Aေတာ္Aတန္ နီးစပ္သည္ဟု ထင္ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ စာတန္းဟုု ေခၚလုိက္ပါက သတင္းစာ မဂၢဇင္းမ်ား Aတြ က္သာမက လံုးခ်င္းAတြက္လည္း Aက်ံဳးဝင္ႏိုင္သည္ဟု ထင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤစာေစာင္၌ပါေ သာ စာမ်ားကို ေဆာင္းပါးAစား စာတန္းဟု Aမည္တပ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ Aစမ္းစာဟု ေခၚၾကရာ၌ Aဂၤလိပ္ ဘာသာစကားျဖစ္ေသာ Essay ၏ Aဘိဓာန္ Aနက္Aရေသာ္ ဆိုခဲ့သည့္Aတုိင္း စမ္းသပ္ျခင္း၊ စမ္းၾကည့္ျခင္း Aနက္ထင္သျဖင့္ Aစမ္းစာဟူေသာ Aမည္သည္ ကဗ်ာကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ဝတၳဳကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ျပဇာတ္ကဲ့သို႔လည္းေကာင္း ရသစာေပ Aဖြဲ႔တစ္ခု၏ Aမည္ျဖင့္ တစ္ခုခု လိုေနေသး သေယာင္ေယာင္ ေတြးမိပါသည္။ စင္စစ္မွာ Aဂၤလိပ္စာေပသမုိင္း၌ပင္ Essay ၏ Aနက္သည္ mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 5 တစ္ဆယ့္ငါးရာစုေခတ္မွ စ၍ ေခတ္Aဆက္ဆက္ စာတန္းဆရာမ်ား၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ် ားကို လုိက္၍လည္းေကာင္း၊ Aေၾကာင္းAရာမ်ားကို လိုက္၍လည္းေကာင္း၊ ပံုသဏၭာန္မ်ား ကို လိုက္၍ လည္းေကာင္း က်ယ္ဝန္းလာသည္ကို ေတြ႔ ရပါသည္။ ယခုAခါ၌ဟု ဆိုလွ်င္ Aမ်ားပရိသတ္Aဖို႔မွာ က်ယ္ဝန္းေသာ Aနက္ကိုသာ Aေရးထား ဖြင့္ဆိုတတ္ၾကသျဖင ္ ့ Aဂၤလိပ္စာေပေလာက၌ပင္ စမ္းသပ္ျခင္း၊ စမ္းၾကည့္ျခင္းAနက္ကို မျမင္ၾကေတာ့ၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤစာေစာင္၌ပါေသာ စာမ်ားကို Aစမ္းစာAစား စာတန္း ဟူ၍ Aမည္တပ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ စာတန္းဟူေသာ စကား AသံုးAႏႈန္းတြင္ AစU္Aလာလည္း ရွိသည္။ ကဗ်ာကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ဝတၳဳကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ျပဇာတ္ကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ရသစာေပ Aဖြဲ႔တစ္ခု၏ Aမည္Aျဖစ္ျဖင့္ ဆို၍လည္း ေကာင္းသည္။ ထိုသို႔ ယူဆလိုသျဖင့္ စာတန္းဟူ၍ Aမည္တပ္လုိက္ျခင္းလည္း ပါ,ပါသည္။ စာတန္းဟူရာ၌ သတ္ပံုကိစၥကလည္း တစ္မႈ ျဖစ္သည္။ န,သတ္ႏွင့္လည္း ရွိခဲ့၍ မ,သတ္ႏွင့္လည္း ရွိခဲ့သည္ျဖစ္ရာ န,သတ္ရမည္ေလာ မ,သတ္ရမည္ေလာ။ တကၠသိုလ္ ျမန္မာAဘိဓာန္တြင္ န,သတ္စာတန္းကိုလည္း Aနက္ဖြင့္သည္။ မ,သတ္စာတန္းကိုလည္း Aနက္ ဖြင့္သည္။ န,သတ္စာတန္း၏ Aနက္သည္ က်ယ္ဝန္းသည္။ ဤစာေစာင္၌ပါေသာ စာ မ်ား Aလိုကိုလည္း ျဖည့္စြမ္းႏိုင္သည္ဟု ယူဆသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ န,သတ္ စာတန္းကို ယူလုိက္သည္။ Aေရးႀကီးဆံုးဟု ယူဆေသာ Aခ်က္သည္ ဤစာေစာင္၌ ပါေသာ စာတန္းAေရးAသားမ်ိဳး၏ သေဘာျဖစ္သည္။ ထိုသေဘာတြင္လည္း AေရးAႀကီးဆ ံ ု းဟု ယူဆေသာ Aခ်က္သည္ ရသ ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရွိ မည္သည့္ Aေၾကာင္းAရာကို ေရးေရး မည္သည့္ ပံုသဏၭာန္ကို ေဖာ္ေဖာ္ ထိုစာမတိုမရွည္သည္ စာဖတ္ပရိသတ္၌ ႏွစ္သက္မႈရသကို ျဖစ္ေစသင့္သည္။ ရသျဖစ္သည္ႏွင့္ Aတူတကြ ဘဝ သို႔မဟုတ္ ပတ္ဝန္းက်င္ AသိAျမင္ကိုလည္း ျဖစ္လာေစသင့္သည္။ ကဗ်ာေကာင္း တစ္ပ ု ဒ္ကို ဖတ္လုိက္ရသကဲ့သို႔ ျဖစ္သင့္သည္။ ဤကား ျဖစ္ေစလိုေသာ စာတန္း AေရးAသားမ်ိဳ း၏ ေယဘုယ်သေဘာ ျဖစ္သည္။ ထိုသေဘာပါမွလည္း စာတန္းသည္ ရသစာေပ Aဖြဲ႔တစ္ခ ု Aျဖစ္ျဖင့္ ျမန္မာစာေပ၌ ေနရာတစ္ေနရာ ရလာမည္ဟု ယူဆသည္။ သို႔ရာတြင္ ဗဟုသုတသက္သက္ကို ေရးေသာ စာမ်ိဳးကိုလည္း စာတန္းဟုပင္ ေခၚႏုိင္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ Aဂၤလိပ္ ဘာသာစကားျဖစ္ေသာ Essay သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ဗဟုသုတ သက္သက္ေပးေသာ စာတန္းမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ႏိုင္၍ တစ္ခါတစ္ရံ ရသကိုပါ ေပးႏုိင္ေသာ စာတန္းမ်ိဳ း ျဖစ္ႏုိင္သကဲ့သို႔ပင္။ ဤစာေစာင္၌ ထည့္ေသာ စာတန္းမ်ားသည္ Aမ်ားAားျဖင့္ မဂၢဇင္းမ်ား၌ ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္၍ ကံ့ေကာ္ၿမိဳင္ စာေပသမားတစ္စုက လက္လွမ္းမီရာ လြယ္ကူရာ ေရြးထားေသာ စာ မ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ဤစာမ်ိဳး ေရးတတ္ၾကသူ Aမ်ားAျပားပင္ ရွိသည ္ ။ ေကာက္ကာငင္ကာ ျပရေသာ္ ေမာ္ပီဆရာသိန္းႀကီး၊ ဆရာ ေဇယ်၊ Uီးရန္ေAာင္၊ Uီးသိန္းေဖျမ င့္၊ Uီးထင္ဖတ္ (ေမာင္ထင္) စသည္တို႔ ျဖစ္သည္။ ေဇာ္ဂ်ီ ေဇာ္ဂ်ီ ေဇာ္ဂ်ီ ေဇာ္ဂ်ီ mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 6 ေႏြUီးက်က္သေရ ေႏြUီးက်က္သေရ ေႏြUီးက်က္သေရ ေႏြUီးက်က္သေရ ေႏြေပါက္လာတိုင္း ရြက္သစ္ရြက္ႏုမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Aိမ္Aနီးရွိ ငုစပ္ပင ္ ၌ AစီAရီ ထြက္လာၾကသည္။ ၾကည့္ရျမင္ရေသာAခါ ဝမ္းသာစရာ ေကာင္းသည္။ စိတ္ ႏုပ်ိဳ လာသည္ဟုပင္ ထင္ရေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနမိသည္ကား ထြက္လာေသာ ရြက္သစ္ရြက္ႏုမ်ား Aေၾကာင္း မဟုတ္။ ထိုရြက္သစ္ရြက္ႏုမ်ား ထြက္ရာျဖစ္ေသာ ငုစပ္ပင္ေAာက္က ေရခ်မ္းစင္ Aေၾကာင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထိုေရခ်မ္းစင္၌ လူတို႔၏ စိတ္သစ္ စိတ္ႏု၊ ေစတနာသစ္ ေစတနာႏုတို႔လည္း ေပါက္ေနၾကေလၿပီဟု ေတြးမိျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ တစ္ခါတုန္းက ေက်ာင္းသားတစ္စုသည္ ရန္ကုန္မွ Aထက္သို႔ ခရီးထြက္ၾကသည္။ ခရီးထြက္ျခင္း Aေၾကာင္းမွာ သေရေခတၱရာၿမိဳ႕ေဟာင္း၊ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္း ရွိ ေရွးဘုရား ဂူေက်ာင္းတန္ေဆာင္းတို႔၏ AလွAပကို ၾကည့္႐ႈရန္ ျဖစ္သည္။ ထိုေက်ာင္းသားတစ္စ ု တြင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါသည္။ ရာသီကား ေက်ာင္းပိတ္ရက္ တေပါင္းလ ျခစ္ျခစ္ေတ ာက္ပူေသာ ရာသီျဖစ္သည္။ ခရီးလမ္းသည္ မီးရထားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ျဖစ္၍ မီးရထားသည္ တၿ ငိမ့္ၿငိမ့္ တလႈပ္လႈပ္ ခုတ္ေနသည္။ ေနသည္ တျဖည္းျဖည္း တက္လာရာ ပူလာေလ၏။ မြန္းတည့္ခါနီးေလေလ ပူေလေလ ျဖစ္လာသည္။ ဒါနႏွင့္ သီလမပါ ေသခါမွသိသည္။ ေရဘူးႏွင့္ ဖိနပ္မပါ ေႏြခါမွသိသည္ဟူေသာ စကားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ စိတ္၌ ထက္ျမက္လာသည္။ ထိုမွ်ေလာက္ ပူျပင္းလွေသာ ရာသီတြင္ ခရီးသြားေနၾကေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ေရဘူး ပါမလာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ဟန္တူသည္။ မြန္းတည့္ခါနီးေလေလ ပူေလေလ၊ ေရငတ္ေလေလ ျဖစ္လာသည္။ ထိုAခါ ေရဘူးယူမလာရေကာင္းလားဆို၍ Aခ်င္းခ်င္း သူ႔ကိုငါမဲ၊ ငါ့ကို သူမာန္ ျပဳကုန္ၾကေလသည္။ တစ္ေယာက္က “ေဟ့လူေတြ Aခုမွ ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာ လုပ္မေနၾကနဲ႔၊ ေရွ႕ဘူတာေရာက္ေတာ့ ေရေတာင္း ေသာက္ၾက႐ံုဘဲ ရွိတယ္” ဟု ေငါက္လိုက္ရာ ေရငတ္သျဖင့္ စိတ္တိုေနေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္စုသည္ ၿငိမ္က်သြားရေလသည္။ သို႔ႏွင့္ပင္ တစ္ေထာင ္ ့ က Aေဖာ္တစ္ေယာက္က “ဘူတာကလဲ ေရာက္ခဲလုိက္တာဗ်ာ” ဟု မီးရထားကို Aားမရ၊ ညည္းလိုက္ေသးသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ မီးရထားသည္ ဘူတာ႐ံုAနီးသို႔ ခ်U္းကပ္လာေလသည္။ ဘူတာေရာက္လွ်င္ ေရေသာက္လုိက္မဟဲ့ ဟူေသာ AမူAရာျဖင့္ မီးရထား ျပတင္းေပါက္တြင္ ေခါင္းျပဴတစ္ျပဴတစ္ လုပ္ရသည္မွာ Aေမာပင္ ျဖစ္သည္။ တေAာင့္ ၾကာေသာAခါ မီးရထား ရပ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရမဲ့ ေရငတ္တစ္စုသည္ ဝမ္းသာ၍မဆံုး ျဖစ္ၾကရသည္။ သို႔ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္စုသည္ မီးရထားမွ ဆင္းမည္ျပဳၿပီးမွ ကိုယ္ရွိန္ သတ္လုိက္ၾကရသည္။ လားလား မိန္းမပ်ိဳတစ္စုသည္ ေရAိုးကိုယ္စီ ရြက္၍ မီးရထား ျပတင္းေပါက္မ်ားဆီသို႔ လာ၍ “ေရAလိုရွိလွ်င္ ယူၾကပါရွင္၊ ေရလွဴပါတယ္ရွင္” ဟုဆို၍ ေရAိုးမ်ားကို ကမ္းေပးၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရမဲ့ေရငတ္တစ္စုသည္ ကမ္းေ ပးလုိက္ေသာ ေရAိုးကို လွမ္းယူ၍ ေရAငတ္ေျဖလုိက္ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရေသာက္ရာျဖစ္ေသာ ဘူတာသည္ ေက်းရြာဘူတာ ခပ္ေသးေသးျဖစ္သည္။ ေရလာတိုက္ေသာ မိန္းမတစ္စုသည္ ေက်းရြာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထမီကို ဒူးေလာက္ တိုတို ဝတ္ၾကသည္။ မ်က္ႏွာတြ င္ သနပ္ခါး mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 7 ထူထူပိန္းပိန္း လိမ္းထားၾကသည္။ ပံုပန္းမွာ ေကာက္စိုက္သမမ်ား ျဖစ္တန္ရာသည္။ မီးရထားသည္ ၾကာရွည္ရပ္ေနေလ့ မရွိသျဖင့္ ထိုမိန္းမတစ္စုသည္ ေရလိုေသာ မီးရထားခရီးသည္မ်ာ း ေရAေစ့Aငွ ရေAာင္ Aားထုတ္ၾကသည္။ ေနပူစပ္ခါးကို သူတို႔မသိ။ ေရလိုခ်င္သူ ေရမရလုိက္မည္ကိုသာ သူတို႔ သိၾကဟန္ တူသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိန္းမသားတန္မဲ့ AေျပးAလႊား ေရလုိက္ေပးၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုေရဒါနရွင္ တစ္စုကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယခုထက္တုိင္ ျမင္ေနမိသည္။ သူတို႔ ဝတ္စားထားသည္မွာ ခ်ည္ထည္ တပတ္ႏြမ္းမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ Aလုပ္ၾကမ္း လုပ္ၾ ကသူမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ ေတာင့္တင္းသည္။ ႐ုပ္ေရမွာ ေခ်ာသည္ လွသည္ဟု မ ဆိုသာ။ သို႔ရာတြင္ သူတို႔၏ ေရAလွဴေစတနာ၊ ေရေဝAမူAရာတို႔ေၾကာင့္ေပလား မသိ။ သူတ ိ ု ႔ ၏ ႐ုပ္ေရသည္ ဝမ္းသာစရာ ေကာင္း၍၊ ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္း၍၊ ၾကည္ညိဳစရ ာ ေကာင္းသည္ဟု ထင္မိသည္။ ထိုAခါက ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကိုု ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ၾကည့္မိသည္။ ရွပ္Aက်ႌ ျဖဴျဖဴစင္စင္ႏွင့္၊ ပိုးလံုခ်ည္ႏွင့္၊ လက္ပတ္နာရီႏွင့္၊ ဆီေမႊးလိမ္း ဘိုေကႏွင့္ ျဖ စ္သည္။ ဤAခ်င္းAရာတို႔သည္ ယU္ေက်းမႈေလာ။ ဤသို႔ ေမးၾကည့္သည္။ ဤAခ်င္းAရာတို႔သည္ ယU္ေက်းမႈဟု ဆိုလွ်င္ ထိုမိန္းမပ်ိဳတစ္စု၏ AမူAရာသည္ Aဘယ္နည္း။ ကၽြန္ေတာ္တ ိ ု ႔ သြားၾကည့္မည္ဟု Aားခဲလာခဲ့ေသာ ေရွးမြန္ျမန္မာတို႔၏ Aႏုပညာလက္ရာတို႔ကို ယU္ေက်းမႈဟု ဆိုလွ်င္ ထိုမိန္းမပ်ိဳတစ္စု၏ AမူAရာသည္ Aဘယ္နည္း။ ထိုေန႔မွစ၍ ယU္ေက်းမႈAေၾ ကာင္းကို ေတြးမိတုိင္း ေနပူႀကဲႀကဲတြင္ ေရလုိက္ေဝေသာ ထိုမိဆင္းရဲတစ္စု၏ AမူAရာကို ကၽြန္ေတာ္ ထည့္မေတြးဘဲ မေနႏုိင္ေတာ့ၿပီ။ စင္စစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ယU္ေက်း မႈ AစU္Aလာတစ္ခုကို နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ ေတြ႔ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေလၿပီ။ ေက်ာက္စာ မဖတ္ရဘဲႏွင့္ ေတြ႔ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေလသည္။ ထိုAခါက ထိုေက်းရြာဘူတာ၌ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရေသာ ေရေဝAမူAရာသည္ ထိုေဒသက မိဆင္းရဲတစ္စု၏ ဒါနေစတနာသာ ျဖစ္ခ်ိမ့္မည္ဟု ထင္လိုက္မိသည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုAမူAရာမ်ိဳးသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ Aျပန္႔Aႏွံ႔ သိန္းခ်ီေသာင္းခ်ီ၍ ရွိေလသည္။ ႏ ု ိ င္ငံ၏ ဓေလ့ထံုးစံတစ္ခုAေနႏွင့္ပင္ ရွိေလသည္။ ေႏြေပါက္လာလွ်င္ ထိုAမူAရာမ်ိဳးသည္ ပ ု န္းရာမွ ေပၚလာသည္။ Aိပ္ရာမွ ႏုိးလာသည္။ ႐ႈေလာ့၊ ေညာင္ပင္ရိပ္ေကာင္းေကာင္းရွိလွ်င ္ သူ ရွိတတ္သည္။ ကုကၠိဳရိပ္ ေကာင္းေကာင္းရွိလွ်င္ သူ ရွိတတ္သည္။ ပိေတာက္ရိပ္ ေကာင္းေကာင္းရွိလွ်င္ သူ ရွိတတ္သည္။ ထိုသူကား Aျခားမဟုတ္။ သစ္ကိုင္းမွ ဆုိင္းႀ ကိဳးျဖင့္ တြဲလြဲခိုေနတတ္ေသာ ေရခ်မ္းAိုး ျဖစ္သည္။ မိန္းမေခ်ာ မိန္းမလွ ဒန္းစီး ေနသည္ႏွင့္ပင္ တူေလသည္။ တဖန္ Aညာေဒသမ်ားတြင္ ထေနာင္းပင္ခြ ေကာင္းေကာင္းရွိလွ်င္ ခြၾကား၌ သူ ရွိတတ္သည္။ Aမိသည္ သူ၏ ခါးေစာင္းတြင္ သားငယ္ကို ခါးထစ္ခြင္ ခ်ီထားသည္ႏွင့္ပင္ တူေလသည္။ တဖန္ သစ္ပင္Aမွီ မရွိလွ်င္ ေလးတုိင္စင္ႏွင့္ ရွိတတ္ေလသည္။ ခရီးပန္းလာသူသည္ ေရမႈတ္ျဖင့္ ေရခပ္၍ ေသာက္သည္။ ေသာက္ၿပီးေသာAခါ ေရမႈတ္တြင္းက ေရက်န ္ ကို Aိုးခံ ကရြတ္ေခြ၌ သြန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မဟုတ္ေလာ။ ျမက္ပင္စိမ္းလဲ့လဲ့တို႔သည္ ကရြတ္ေခြတြင္ ဝိုင္းေခြ၍ ေပါက္လ်က္ ရွိတတ္သည္။ တဖန္ ခရီးပန္းလာသူသည္ ေရခ်မ္းစင္ ခါ းပန္းတြင္ mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 8 ေရAလွဴရွင္၏ Aမည္ကို ဖတ္ၾကည့္ရာသည္။ Uီးဟ ဝါ၏ ေကာင္းမႈ။ ေဒၚဟဝါ၏ ေကာင္းမႈ။ တစ္ခါတစ္ရံ ေရခ်မ္းစင္ ခါးပန္းတြင္ ျမန္မာပီပီ ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ လုပ္ခ်င္ေသာ စာတန္းကို သူ ျမင္ရာသည္။ ျမင္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ၿပံဳးရာသည္။ လူပ်ိဳႀက ီ း Uီးဟဝါ၏ ေကာင္းမႈ။ Aပ်ိဳႀကီး ေဒၚဟဝါ၏ ေကာင္းမႈ။ ကုသုိလ္ရွင္ လူပ်ိဳႀကီး မစြံႏုိင ္ လြန္းေသာေၾကာင့္ Aိမ္နီးနားခ်င္းမ်ားက ပ်က္ရယ္ျပဳထားၾကဟန္ တူသည္။ ကုသိုလ္ရွင္ Aပ်ိဳႀကီး ဟိုင္းေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ Aေဖာ္မ်ားက က်ီစယ္ထားၾကဟန္ တူသည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ ကုသိုလ္ရ ွ င္ လူပ်ိဳႀကီး စြံခ်င္ရွာေသာေၾကာင့္ ေၾကာ္ျငာကမ္းထားဟန္ တူသည္။ ကုသိုလ္ရွင္A ပ်ိဳႀကီး Aိုခ်င္ရွာေသာေၾကာင့္ ေရခ်မ္းစင္ကို ရမယ္ရွာထားဟန္ တူသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ေရခ်မ္းAိုးသည္ ေသးေသးတာတာသာ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ သတၱဝါခပ္သိမ္းကို ခ ် စ္ခင္ေနသည္။ က႐ုဏာ သက္ေနသည္။ ေျပာင္ျပေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရခ်မ္းAိုးတည္ျခင္း ေရခ ် မ္းစင္ ေဆာက္ျခင္းသည္ သဒၵါေစတနာႏွင့္ ျပဳသည္ဟု ဆိုလွ်င္လည္း ဟုတ္သည္။ ရယ္ခ်င္၊ ေ မာခ်င္၊ ေျပာင္ခ်င္၊ ပ်က္ခ်င္၍ ျပဳသည္ဟု ဆုိလွ်င္လည္း ဟုတ္သည္။ ျမန္မာ ပီပါေပသ ည္။ ထိုAမူAရာမ်ိဳးသည္ ေႏြေပါက္တုိင္း ႏု၍ သစ္၍ ေပၚလာတတ္သည္။ ထိုAမူAရာမ်ိဳ းသည္ ေႏြUီးက်က္သေရတစ္ခု ျဖစ္ေလသည္။ ထိုAမူAရာမ်ိဳးကို ျမန္မာႏုိင္ငံသားတို႔၏ ေ ရခ်မ္းစင္ ယU္ေက်းမႈဟု ေခၚထုိက္ေလသည္။ တဖန္ လူထုAတြက္ လူထုက ျပဳႏုိင္ေသာ AမူAရာမ်ိဳးျဖစ္သျဖင့္ လူထုယU္ေက်းမႈ ဟူ၍လည္း ဆိုႏုိင္ေလသည္။ ေႏြUီးက်က္သေရတစ္ခု က်န္ပါေသးသည္။ ေႏြေပါက္ၿပီဆိုလွ်င္ သူ႔Aသံကို ရပ္တုိင္းရြာတိုင္း ၿမိဳ႕တိုင္းလိုလို၌ပင္ ၾကားရတ တ္သည္။ Aိုးစည္ဗံုေမာင္း သံႏွင့္Aတူ ၾကားရတတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ကိုေဖဆိုေသာ လူတစ္ေယာက္ ရွိသည္။ ကိုေဖသည္ သူ႔Aလုပ္ သူ႔Aကိုင္ႏွင့္ ခပ္ေAးေAး ေနသူျဖစ္သည္။ ရပ္ရြာတြင္ Aညၾတသာ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေႏြေပါက္၍ ပိေတာက္ပြင့္လွ်င္ သူ႔စိတ္လည္း ဖူးရာမွ ပြင့္လာသည္။ ကိုေဖသည္ ရပ္ရြာတြင္ လမ္းသလားေလေတာ့သည္။ သူတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္။ Aေဖာ္သံုးေလးေယာက္ ပါတတ္သည္။ ေႁပြမႈတ္သူက မႈတ္သည္။ Aိုးစည္ တီးသူက တီးသည္။ လက္ခုပ္တီးသူက တီးသည္။ ကိုေဖက ေမ်ာခြက္ပိုက္လ်က္ Aိမ္ေပါက္ေစ့ဝင္၍ “ဇီဝိတဒါန ႏြားလႊတ္ပြဲAတြက္ တစ္ပဲ ႏွစ္ျပား နည္းမ်ားမဆို ကုသိုလ္ပါဝင ္ ၾကပါခင္ဗ်ာ” ဟု ႏိႈးေဆာ္သည္။ သူ႔Aသံဆိုသည္မွာ ထိုAသံကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္။ ႏြားသတ္႐ံုက ႏြားသည္ သနားစရာ ေကာင္းသည္။ မ်က္ရည္ Aသြယ္သြယ္ႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ကိုေဖ ေျပာ ေလ့ရွိသည္။ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ထိုသို႔ ျမင္ဟန္တူေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထက္လွစြာေသာ ဓားေAာက္ လည္ပင္းေရာက္ေနေသာ ႏြားကို Aရပ္က လွဴလုိက္ေသာ တစ္ပဲစု ႏွစ္ျပားစုႏွင့္ သ ူ ဝယ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ခ်ိဳဖ်ားတြင္ ပိေတာက္ပန္းကို ဆင္သည္။ ႏြားတစ္ေကာင္လံုးကို သနပ္ခ ါး AေမႊးAႀကိဳင္ လိမ္းက်ံပက္ျဖန္းသည္။ ထို႔ေနာက္ ေႁပြသမား၊ Aိုးစည္သမားမ်ားႏွင့္ ဒုတိယမၸိ ရပ္ရြာကို လွည့္သည္။ ဤAခါတြင္ Aလွဴခံဖို႔ မဟုတ္။ လွည့္ျပဖို႔ ျဖစ္သည္။ ေသေဘးသို႔ ေရာက္ေန ေသာ ႏြားကို ရပ္ရြာ၏ AကူAညီျဖင့္ ေသေဘးမွ လႊတ္ခဲ့ေၾကာင္း သက္ေသျပဖို႔ ျဖစ္သည္။ ရပ္သူရြာသားတို႔၏ ေစတနာကို ရပ္သူရြာသားမ်ားသို႔ပင္ Aေကာင္Aထည္ ေဖာ္ျပလ ိ ု က္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုယ့္ေစတနာကို ကုိယ္ျပန္ျမင္၍ ဝမ္းေျမာက္ေစခ်င္ေသာ သေဘာပင္ ျ ဖစ္သည္။ mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 9 ကုိေဖကို ကၽြန္ေတာ္ ေစာဒကတက္ခဲ့ေသာ Aခ်က္တစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါေသး သည္။ ထိုAခ်က္ကို ထည့္ေျပာမွ ေကာင္းမည္ထင္သည္။ ကိုေဖသည္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား ျ ဖစ္သည္။ ျမန္မာ့ေရွး ႐ိုးစည္းကမ္း AစU္Aလာႏွင့္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး လက္ပြန္းတတီးေန၍ ႀကီးျပင္းလာသူ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေလာကဓာတ္ေက်ာင္းသား ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့ေရွး ႐ိုး စည္းကမ္း AစU္Aလာ၏ သေဘာသကန္ကို ကိုေဖေလာက္ မသိသူ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က ကိုေဖAား “ဗ်ိဳ႕ ကိုေဖရဲ႕၊ ခင္ဗ်ာ့ ႏြားလႊတ္ပြဲက ေကာင္းပါရဲ႕ဗ်ာ ၊ ႏို႔ေပတဲ့ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ လႊတ္ရံုနဲ႔ ႏြားAားလံုး ဘယ္ခ်မ္းသာမွာတုန္းဗ်။ ေန႔တုိင္း၊ နာရီတုိင္း၊ မိနစ္တုိင္း လႊတ ္ ႏိုင္မွ ဟန္မယ္ဗ်” ဟု ေလွာင္လို ေျပာင္လိုေသာ သေဘာျဖင့္၊ ဝါ၊ မင့္ထက္ ငါ တတ္သည္ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ ေငါ့ေျပာလိုက္သည္။ ထိုAခါ ကိုေဖက “ျဖစ္မွျဖစ္ရပေလ ကိုရင္ရယ္၊ ကိုရင္ ေတြးသလို ေတြးမယ္ဆိုလွ်င္လဲ ေတြးသင့္ပါရဲ႕။ ႏို႔ေပတဲ့ ဒီလိုလဲ ေတြးၾကည့္Aံုးေလ။ တ ကယ္ဆိုေတာ့ သူ႔Aသက္ကို ကယ္ရမယ္ဆိုတဲ့ တရားဟာ ႏြားAတြက္သာ ဘယ္ဟုတ္မလဲ သတၱဝါ ခပ္သိမ္းAတြက္ပဲ ျဖစ္သင့္တာေပါ့။ ဒီေတာ့ ႏြားလႊတ္ပြဲရဲ႕ သေဘာကို ဒီလို ယူၾကည့္စမ္းပါ။ ႏြားလႊတ္ပြဲက်င္းပတဲ့Aခါတိုင္း ေဘးသင့္ေနတဲ့ သတၱဝါမွန္သမွ်၊ ဒုကၡိတသတၱ ဝါမွန္သမွ်ဟာ ကယ္Aပ္ ေစာင့္ေရွာက္Aပ္တဲ့ သတၱဝါေတြပါလားလို႔ သတိတရား မျဖစ္ႏုိင္ေပဘူးလားဗ်ာ။ ဒီသတိတရားဟာ က်ဳပ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ႏွစ္စU္ႏွစ္တုိင္း ေႏြေပါက္တိုင္း ႏိႈးေဆာ ္ ေနတာနဲ႔ မတူဘူးလားဗ်ာ။ ဒီေတာ့ က်င္းပတဲ့ပြဲက Aေရးမဟုတ္ပါဘူးဗ်။ က်င္းပတဲ ့ ပြဲရဲ႕ သေဘာကသာ Aေရးပါ” ဟု ကိုေဖက ကၽြန္ေတာ့Aား ေAးေAးေဆးေဆး ျပန္ေျဖလုိက္ပါသည္။ ဟုတ္သည္။ ကိုေဖ့Aေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ လူလည္ လုပ္မိၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းငံု႔ေနလုိက္ရပါသည္။ ျမန္မာျပည္ မလြတ္လပ္ခင္တုန္းက ႏြားလႊတ္ပဲြတစ္ပြဲကို ျမင္သျဖင့္ Aေႏွာင္Aဖြဲ႔ႏွင့္ ေနရတုန္းျဖစ္ေသာ ကိုယ့္တုိင္းျပည္ကို ႏြားႀကီးကဲ့သို႔ လြတ္ေျမာက္ေစခ်င္ေသာ စိတ္ကူး ကၽြန္ေတာ့မွာ ေပါက္ဖူးသည္။ လြတ္ေျမာက္ပါေစဟုလည္း ဆုေတာင္းဖူးသည္။ ယခုAခါ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေပၿပီ။ သို႔ရာတြင္ ႏြားလႊတ္ပြဲကို ႏွစ္စU္ႏွစ္တိုင္း ေႏြေပါက္တုိင္း ျမင္ခ်င္ပါေသးသည္။ မေတာ္ေလာဘ Aေႏွာင္Aဖြဲ႔မွ၊ မေတာ္ေဒါသ Aႏွာင္Aဖ ြဲ႔မွ၊ မေတာ္မာန Aေႏွာင္Aဖြဲ႔မွ ျမန္မာျပည္သည္ ေဘးမဲ့ႏြားႀကီးကဲ့သို႔ လြတ္ေျမာက္ပါေစဟု ဆုေတာင္းျဖစ္ေAာင္ သတိလစ္၍ မေနခ်င္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ႐ႈေလာ့။ ေနာက္ဆံုးက Aိုးစည္ဝိုင္း။ Aိုးစည္သံ၊ ေႁပြသံ၊ လင္ကြင္းသံ၊ လက္ခုပ္သံ၊ သံခ်ပ္ထိုးသံတို႔သည္ ျမည္၍ လိုက္လာၾကသည္။ Aိုးစည္ဝိုင္း Aေရွ႕တြင္ ေဘးမဲ့ႏြာ းႀကီး။ ပိေတာက္ပန္းႏွင့္ သနပ္ခါးႏွင့္၊ သိကၡာႏွင့္၊ တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္း၍ ပါလာသည္။ ႏြားႀကီး၏ Aေရွ႕တြင္ ကိုေဖ၏ Aက။ ေကြး၍၊ ေကာ့၍၊ ယိမ္း၍၊ ယိုင္၍ ေရွ႕ဆံုးက သြားသည္။ ဤသို႔လွ်င္ ေမတၱာ AမူAရာ၊ က႐ုဏာ AမူAရာ၊ ဝမ္းေျမာက္ေသာ AမူAရာတို႔သည္ လမ္းတကာတြင္ စီတန္း လမ္းေလွ်ာက္ၾကေလသည္။ Aျမတ္ဆံုးေသာ စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္ျခင္းမ်ိဳး ေပတည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏြားလႊတ္ပြဲ က်င္းပျခင္းသည္ သဒၵါေစတနာႏွင့္ ျပဳသည္ဟု ဆိုလွ်င ္ လည္း ဟုတ္သည္။ ကခ်င္ ခုန္ခ်င္၍ ျပဳသည္ဆိုလွ်င္လည္း ဟုတ္သည္။ ျမန္မာ ပီပါေပသည္။ ထိုAမူAရ ာမ်ိဳးကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔၏ ႏြားလႊတ္ပြဲ ယU္ေက်းမႈဟု ေခၚထုိက္ေလသည္။ တဖန္ လူထုA တြက္ လူထုက ျပဳႏုိင္ေသာ AမူAရာမ်ိဳး ျဖစ္သျဖင့္ လူထုယU္ေက်းမႈဟူ၍လည္း ဆိုႏုိင္ပါ သတည္း။ ေဇာ္ဂ်ီ ေဇာ္ဂ်ီ ေဇာ္ဂ်ီ ေဇာ္ဂ်ီ mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 10 ကဗ်ာ ကဗ်ာ ကဗ်ာ ကဗ်ာဝို ဝို ဝို ဝိုင္း စာ င္း စာ င္း စာ င္း စာဝို ဝို ဝို ဝိုင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ င္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ င္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ င္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ “လက္ဖက္ေရ Aဖန္ေသာက္လွ်င္ျဖင့္၊ က်က္သေရAမွန္ ေရာက္ေပလိမ့္၊ ႀကံသေလာ က္ ၿပီးတဲ့ေရ” Aထက္ပါ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္သည္ လက္ဖက္ရည္ Aဖန္ေသာက္ျခင္း၏ Aက်ဳိးကို ဖြဲ႔ဆိုထားေသာ မႏၲေလးေခတ္ ေလးဆစ္တစ္ပုဒ္မွ ေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပလိုက္ေသာ ပထမAခ်ဳိး ျဖစ္သည္။ သေဘာသြားကို ဆင္ျခင္လွ်င္ သေဘာက်စရာ ေကာင္းလွသည္။ လက ္ ဖက္ရည္Aဖန္ ေသာက္ေလ့ရွိျခင္းသည္ က်က္သေရရွိလွသည္ဟု ဆိုလိုဟန္တူသည္။ ျမန္မာတို႔၏ Aေလ့AလာAရ လက္ဖက္ရည္Aဖန္ ေသာက္ေသာ Aခ်ိန္သည္ နံနက္Aခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ေသာက္ရာေနရာသည္ Aိမ္Uီးခန္း ျဖစ္တတ္သည္။ ထို႔ေၾကာ င့္ လက္ဖက္ရည္ Aဖန္ေသာက္သူသည္ က်က္သေရရွိသည္ဟု စာဆိုသူက ဆိုလိုဟန္တူသည္။ တဖန္ လက္ဖက္ရည္Aဖန္ေသာက္သည္ဆိုျခင္းသည္ Aမ်ားAားျဖင့္ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေသာက္သည္ထက္ သံုးေလးUီးဝိုင္းဖြဲ႔ ၍ ေသာက္ျခင္းျဖစ္ရာ ေခါင္း သံုးေလးေခါင္း ဆိုင္မိၾကသျဖင့္ ဉာဏ္ သံုးေလးဉာဏ္ ဆံုမိၾကရာသည္။ ထိုAခါ ျပႆနာတစ္ခုကို ေျဖရွင္းရာ၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကိစၥတစ္ခုကို ႀကံစည္ရာ၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစ္Uီးေခါင္း တစ္ပညာဆိုသကဲ့သို႔ ဝိုင္းဝန္းေျဖရွင္းခြင့္ရသျဖင့္ ျပႆနာ ေျပလည္ႏိုင္စရာAေၾ ကာင္း ရွိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ဖက္ရည္Aဖန္ ေသာက္ျခင္းသည္ AႀကံAစည္လည္း ၿပီးသည္ဟု စာဆိုသူက Aထက္ပါAတိုင္း ဆိုလိုက္ဟန္တူသည္။ လက္ဖက္ရည္ဝိုင္း ဆိုသည္မွာ တစ္နည္းAားျဖင့္ ေဆြးေႏြးပြဲတစ္မ်ဳိး ျဖစ္သ ည္ဟု ဆိုရာသည္။ သို႔ရာတြင္ တစ္စိတ္Aားျဖင့္ ကြဲေသးသည္ဟု ထင္သည္။ ေဆြးေႏြးပြဲဆိုေသာ စကား၌ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးသေယာင္ေယာင္၊ မေစ့စပ္ခင္ Aကဲခတ္စကားေျပာဆို သေယာင္ေယာင္ Aနက္ထြက္သည္ဟုလည္း ေAာက္ေမ့မိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္က်U္းက်ပ္လွသည္ဟု ထင္သည္။ ရြံပင္ရြံမိသည္။ လက္ဖက္ရည္ဝိုင္းဟူရာ၌ကား ႏိုင္ငံေရးကိုလည္း မေတြးမိ။ Aခ်င္းခ်င္း Aကဲခတ္သည္ဟုလည္း မေAာက္ေမ့။ စည္းႀကီးကမ္းႀကီးႏွင့္ ေျပာရဆိုရမည္ဟုလည္း မယူဆ။ စိတ္လြတ္လပ္ ေခ်ာင္က်ိသည္ဟု ထင္သည္။ စိတ္ ေပ်ာ္ရႊင္သည္။ ထိုမွ်သာ မကေသး။ Aခ်င္းခ်င္း AေပးAယူ ရွိတတ္သည္။ ေျပာမနာ ဆိုမနာ ျဖစ္တတ္သည္။ မကြယ္မဝွက္ ေျပာတတ္သည္။ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ဆိုတတ္သည္။ လက္ဖက္ရည္ဝိုင္းဟူေသာ စကား၌ ဤသို႔လွ်င္ Aနက္ထင္သ ည္ဟု ယူဆမိသည္။ လက္ဖက္ရည္ဝိုင္းဟူေသာ စကားခြန္းကို ၾကားရရံုမွ်ျဖင့္ လက္ဖက္ရည္Aိုးကို ဗဟိုျပဳ ၍ ဝိုင္းထိုင္ၾကဟန္၊ Aခ်င္းခ်င္း ေလာကြတ္ျပဳၾကဟန္၊ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာ ေနၾကဟန္၊ မည္သူမဆိုဝို င္းထဲသို႔ ဝင္ေျပာႏိုင္ဟန္၊ မေျပာခ်င္လွ်င္ ထသြားႏိုင္ဟန္တို႔ကို ေျပးျမင္မိႏ ိ ု င္သည္။ Aမွန္မွာ လက္ဖက္ရည္ဝိုင္းသည္ စည္းကမ္းမရွိသေယာင္ေယာင္ႏွင့္ စည္းကမ္းရွိေနေသာ စကားဝိုင္းမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ စည္းကမ္းႀကီး သေယာင္ေယာင္ႏွင့္ စည္းကမ္းမႀကီး ေသာ စကားဝိုင္းမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 11 ထိုဝိုင္းမ်ဳိးတြင္ ဉာဏ္ရႊင္သည္။ Aာရႊင္သည္။ Aႀကံေကာင္း Aဖန္ေကာင္း ယိုစိမ့္လာႏိုင္သည္။ စကားေကာင္း စာေကာင္း ေပၚထြက္လာႏိုင္သည္။ ကြယ္ဝွက္ေနသည္တို႔ Aလင္းသို႔ေရာက္လာႏိုင္သည္။ ခဲကတ္ေနသည္တို႔ ေက်သြားႏိုင္သည္။ ဖုထစ္ ေနသည္တို႔ ေျပသြားႏိုင္သည္။ ျမဳပ္ေနသည္တို႔ ေပၚလာႏို င္သည္။ ႐ႈပ္ေနသည္တို႔ ရွင္းလာႏိုင္သည္။ ထိုဝိုင္းမ်ဳိးတြင္ Aဘိဓမၼာစကား၊ ရာဇဝင္စကား၊ ကဗ်ာစာေပစကား ေျပာ ေဟာေလ့ ရွိၾကသည္။ ထိုAေလ့Aလာသည္ ေရွးယခင္ကစ၍ ရရွိလာခဲ့ေသာ ျမန္မာတို႔၏ ယU္ေက်း မႈ Aေလ့Aလာ တစ္ခုျဖစ္သည္။ ထိုAေလ့Aလာကို သာမႈနာမႈမ႑ပ္မ်ား၌ ေသာ္လည္းေကာင ္ း၊ ေက်ာင္းကန္ဇရပ္မ်ား၌ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ Aိမ္Uီးခန္းမ်ား၌ ေသာ္လည္းေက ာင္း ေတြ႔ဖူး ျမင္ဖူး ၾကားဖူးသူတို႔ ယခုတိုင္ ရွိေနၾကေသးသည္။ မစၥတာေမာင္မႈိင္း မွာေတာ္ပံု ဝတၳဳထဲတြင္ ထိုAေလ့Aလာကို သာဓကAျဖစ္ ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ဗားကရာလူထြက္ Uီးေက်ာ္ေဒြး၊ Aဘိဓမၼာ ဆရာေAး၊ ေရႊမန္း ေမာင္ေမာင္ရြ၊ ေမာင္ဖုန္းျမင့္တို႔သည္ လက္ဖက္ရည္ ဝိုင္းေတာ္သားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဗားကရ ာလူထြက္ Uီးေက်ာ္ေဒြးသည္ ထိုဝိုင္းတြင္ မ႑ိဳင္ျဖစ္သည္။ ေျပာႏိုင္သည္။ ေဟာႏိုင္သည္။ ေငါက္စရာရွိလွ်င္ ေငါက္ပစ္လိုက္သည္။ ေမာင္ဖုန္းျမင့္သည္ ရွာရွာေဖြေဖြ ေမးတတ္သည္။ စကား ေရလာေျမာင္းေပး လုပ္တတ္သည္။ ဆရာေAး၊ ေမာင္ေမာင္ရြတို႔သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ဝင္ရႊန္းတတ္ၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ Aကတ္ကိုင္တတ္ၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ Uီးေက်ာ္ေဒြး၏ Aႏွိမ္ကို ခံၾကရ တတ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုလက္ဖက္ရည္ဝိုင္းသည္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလွသည္။ Aၿငီး ေျပသည္။ ဉာဏ္ ပြားသည္။ စိတ္ေက်နပ္မႈ ရသည္။ တစ္ေန႔က လက္ဖက္ရည္ဝိုင္း တစ္ဝိုင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ဝင္ထိုင္မိသည္။ Aမွန္မွာ ထိုဝိုင္းတြင္ လက္ဖက္ရည္Aိုး မရွိ။ ပန္းကန္မရွိ။ Aျမည္းမရွိ။ သို႔ရာတြင္ လက္ဖက္ရည္ဝိုင္း သေဘာပင္ ျဖစ္သည္။ လက္ဖက္ရည္ပါလွ်င္ကား သာ၍ေကာင္းမည္ ထင္မိသည္။ ထို ဝိုင္းတြင္ Aသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္လည္း ပါသည္။ ပင္စင္စားလည္းပါသည္။ ေက်ာင္းဆရာလည္းပ ါသည္။ စာေရးဆရာလည္း ပါသည္။ ေက်ာင္းသားလည္းပါသည္။ ထိုဝိုင္းတြင္ ေျပာၾကဆိုၾကေသာ Aေၾကာင္း၌ AစီAစU္ဟူ၍မရွိ။ ေတာေရာက္ ေတာင္ေရာက္ ႏိုင္လွသည္။ ေျပာၾက ဆိုၾကသူမ်ားသည္ ခ်ိန္းခ်က္ထား၍ ေရာက္လ ာၾကသူမ်ား မဟုတ္။ ေျပာမည္ဆိုမည္ ႀကံစည္၍ လာၾကသူမ်ားလည္း မဟုတ္။ ကိုယ့္ကိစၥႏွင့္ကိုယ္ သြားရင္းလာရင္း ဝိုင္းဝင္လာၾကသူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုဝိုင္းတြင္ တစ္ခါတစ္ရံ ရာဇဝင္ စိမ့္ၿမိဳင္ႀကီး၌ ခရီးသြားၾကသည္။ တစ္ခ ါတစ္ရံ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ စာေပ၏ မ်က္ႏွာတြင္ နံ႔သာပန္းမန္ ျခယ္ၾကသည္။ တစ္ခါတ စ္ရံ ေရွးေဟာင္းစာေပ၏ Aရိပ္၌ ေနနား ဝင္ခိုၾကသည္။ ထိုဝိုင္းတြင္ ေျမႇာက္ေျပာသူလည္း ပါသည္။ ခ်နင္းသူလည္း ပါသည္။ ခပ္တည္တည္ ေျပာသူလည္း ပါသည္။ စပ္ၿဖဲၿဖဲ ေျပ ာသူလည္း ပါသည္။ ရြဲ႕ေျပာသူလည္း ပါသည္။ ဘု ေျပာသူလည္း ပါသည္။ ရယ္ေမာ ေခ်ပလိုက္သူလည္း ပါသည္။ ထိုဝို င္းတြင္ တစ္Uီးက Aစမွ စ၍ေတြးသည္။ တစ္Uီးက Aလယ္မွ ေဖာက္၍ ေတြးသည္။ တစ္Uီးက mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 12 Aဆံုးမွ ဆန္၍ေတြးသည္။ တစ္Uီးက သူတတ္ေၾကာင္း ျပခ်င္သျဖင့္ သူတတ္သမွ် Aန ္ ထုတ္သည္။ တစ္Uီးက ၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ နားေထာင္ရင္း ခ်က္ေကာင္းကိုင္၍ တြ ယ္လိုက္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ စာေပ၏Aႏွစ္သာရသည္ ျမဳပ္ရာမွေပၚလာ သည္။ ေပၚရာမွ ပ်ံတက္သည္။ တစ္နည္း Aားျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ ဝိုင္းသည္ ဘဝပီတိ ရွာနည္းတစ္မ်ဳိးပင္ ျဖစ္ေလသေလာဟု ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေတာလာမိသည္။ ၾကက္ဝိုင္းသည္ ျမန္မာ့ Aေလ့Aလာ တစ္ခုျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ Aႏွံ႔Aျပား ၾကက္ဝိုင္းေထာင္သူ Aလြန္မ်ားသည္ဟု ေျပာၾကသည္။ ၾကက္ဝိုင္း ေထာင္သကဲ့သုိ႔ လက္ဖက္ရည္ဝိုင္း ေထာင္လွ်င္ ေကာင္းမည္ထင္သည္။ ၾကက္ဝိုင္းေထာင္လွ်င္ ရဲသာ းက ေစာင့္ဖမ္းတတ္သည္။ လက္ဖက္ရည္ဝိုင္း ေထာင္လွ်င္ကား ဘယ္ရဲသားကမွ် ေစာင့္ဖ မ္းမည္ မဟုတ္ေခ်။ သို႔ရာတြင္ လက္ဖက္ရည္ဝိုင္း ေထာင္သူမ်ားသည္ စာေပနတ္၏ ဖမ္းစာ းျခင္းကိုကား မုခ်ခံၾကရေတာ့မည္။ စာေပနတ္ ဖမ္းစားျ ခင္းကို တကယ္ခံရသူသည္ စာ႐ူးျဖစ္ တတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ဖက္ရည္ဝိုင္း ေထာင္ခ်င္ၾကလွ်င္ AစကနUီးက ႀကိဳတင္၍ ၿမဲၿမဲစြဲစြဲ မွတ္ပိုက္ လက္ခံထားၾကရမည့္ Aခ်က္တစ္ခု ရွိသည္။ ထုိAခ်က္ကား တျခားမဟုတ္။ ဤေခတ္ထဲတြင္ တကယ့္ စာ႐ူး ျဖစ္သည့္ေန႔မွ စ၍ Aသင္သည္ က်ပ္၊ မတ္၊ မူး၊ ျပား၊ ေပါင္၊ ရွီလ င္၊ ပဲႏို၊ ေဒၚလာမ်ား ကို ေငြစာရင္းAင္း ေစာက္ခ်၍ က်ားကုတ္က်ားယက္ မတြက္တတ္ေတာ့ၿပီ။ ဝါ၊ ေလာဘ ဗလဝ ႏွင့္ လူသားAခ်င္းAခ်င္း လည္ပင္းနင္း၍ ေငြေနာက္သို႔သာ တေကာက္ေကာက္ လုိက္ေနေသာ ေငြ႐ူး မလုပ္တတ္ေတာ့ၿပီ။ ဝါ၊ ေဒါသႀကီး မာနႀကီးႏွင့္ လူသားAခ်င္းခ်င္း ၿခိမ္းေျခာက္ေမာင္းမဲ၍ Aာဏာေနာက္သို႔သာ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနေသာ Aာဏာ႐ူး မလုပ္တတ္ေ တာ့ၿပီ။ ေဇာ္ဂ်ီ ေဇာ္ဂ်ီ ေဇာ္ဂ်ီ ေဇာ္ဂ်ီ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းတြင္ ၾကည္ညိဳစရာ၊ ၾကည္ႏူးစရာ မ်ားပါေပသည္။ ၾကည္ည ိ ဳ စရာဆိုသည္မွာ သပၸါယ္လွေသာ ေရွးေဟာင္း ဘုရားေစတီမ်ားျဖစ္၍ ၾကည္ႏူးစရာဆိုသည္မွာ ႏိုင္င ံ သစ္ တည္ခဲ့ေသာ ေရွးေခတ္ ပုဂံသားတို႔ ျဖစ္သည္။ ၾကည္ညိဳစရာကို ဖူး၍၊ ၾကည္ႏူးစရာကို ေတြးရသည္မွာ ဖူး၍၊ ေတြး၍ကုန္ႏိုင္ပါေတာ့မည္လားဟု ကၽြန္ေတာ္ေAာက္ေမ့မိသည္ ။ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႔ ကၽြန္ေတာ္ တေလာက ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ေရာက္ခဲ့ေသာ ရာသီသည္ သီတင္းကၽြတ္Aကုန္၊ တန္ေဆာင္မုန္းAကူး ေဆာင္းUီးရာသီ ျဖစ္သည္။ ပုဂံၿမိဳ ႕ေဟာင္းသို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ေခါက္ Aလည္လာလွ်င္ ထိုရာသီမ်ဳိးတြင္ လာခ်င္သည္။ ထိုရာသီသည္ ပုဂံေကာင္းကင္၌ တိမ္ေတာင္၊ တိမ္လိပ္တို႔ ျမဴးခ်င္တိုင္းျမဴးေသာ ရာသီျဖစ္သည္။ ထိုရာသီတြင္ တိမ္ေတာင္ တိမ္လိပ္တို႔သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ေရႊစည္းခံုကို Uီးတိုက္ ေနတတ္ၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ Aာနႏၵာ၏ ခ်ရားသီးAနီးတြင္ လဲေလ်ာင္းေနတတ ္ သည္။ mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 13 တစ္ခါတစ္ရံ ဓမၼရံႀကီး၏ေနာက္တြင္ တပိတပိုင္းေပၚေန တတ္ၾကသည္။ ထိုAခါ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းသည္ ပန္းခ်ီဗိမာန္ႏွင့္ပင္ တူေလေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႔ ေရာက္ပံုသည္ မႏၲေလးမွတဆင့္ Eရာဝတီျမစ္ေ ၾကာင္းမွ စုန္၍ေရာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ Aလည္လာလွ်င္လ ည္း ထိုေရာက္ပံုAတိုင္းပင္ ေရာက္ခ်င္သည္။ မႏၲေလးမွ စုန္လာလွ်င္ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းသ ိ ု ႔ ေရာက္ခါနီး၌ ျမစ္ညာ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေန၍ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းကို ပက္ပင္းပါျမင္ရမည္ဟု ထင္မ ိ သည္။ သို႔ရာတြင္ ေညာင္Uီး နတ္သမီးကမ္းပါး ေဖြးေဖြးကိုသာျမင္ရသည္။ ေညာင္Uီးၿမိဳ႕၌ သ ေဘၤာကပ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ၿမိဳ႕သို႔တက္၍၊ ထို႔ေနာက္ ၿမိဳ႕ကိုျဖတ္၍၊ ထို႔ေနာက္ ၿမိဳ႕စြန ္ သို႔ ေရာက္ေသာAခါမွာ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းကို ပက္ပင္းပါ ျမင္ရသည္။ ပက္ပင္းပါ ျ မင္ရေသာAရာကို ပက္ပင္းပါ မျမင္ရဘဲ တေကြ႔ေက်ာ္ၿပီးမွသာ ျမင္ရေသာ တေကြ႔ေက်ာ္ ဘြာ းကနဲျမင္ Aရသာမ်ဳိးကို ခံစားလိုက္ရသည္။ တဖန္ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းကို မျမင္ရခင္ ေညာင္Uီးနတ္သမီး ကမ္းပါး ေဖြးေဖ ြးကို ႀကိဳတင္ျမင္ရျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်သည္။ ကမ္းပါးသည္ ေစာက္သည္။ ေAာက္တြင္ Eရာဝ တီရွိ၍ Aထက္တြင္ Aခၽြန္သံုးခု ရွိသည္။ ပုဂံေခတ္ ပန္းရံပ်ံတို႔သည္ ဘုရားေစတီ တည္ေသာAခါ ဘုရားပန္းတင္ခံုတြင္ စိန္ေတာင္ ထည့္ေလ့ရွိၾကသည္။ စိန္ေတာင္ဆိုသည္မွာ Aခၽြန္ပင္ျဖစ္သည္။ စိန္ေတာင္သည္ ပန္းတင္ခံုကို လွေစသည္။ ႂ ကြေစသည္။ ေညာင ္ Uီးနတ္သမီး ကမ္းပါးရွိ Aခၽြန္သံုးခုသည္ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္း၏ စိန္ေတာင္ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႔ သြားသူမ်ားသည္ Aနည္းဆံုး ေရႊစည္းခံုႏွင့္ Aာနႏၵာတို႔သို႔ ေရာက္တတ္ၾကသည္ဟု ေျပာၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ထိုဘုရားႏွစ္ဆူသို႔ မေရာက္လွ်င ္ မျဖစ္ႏိုင္။ ေရာက္ၾကရမည္သာ။ ေရႊစည္း ခံုေစတီေတာ္ကို မည္သည့္မုဒ္ဘက္က ဝ င္၍ဖူးရလွ်င္ ေကာင္းမည္နည္းဟု ကၽြန္ေတာ္ ခ်ိန္ ၾကည့္သည္။ ေညာင္Uီးၿမိဳ႕တြင္းရွိ Aေရွ႕မုဒ္ဘက္မွ ဝင္ရလွ်င္ ေကာင္းမည္ေလာ ။ ေညာင္Uီးၿမိဳ႕ျပင္ရွိ ပုဂံၿမိဳ႕သြား လမ္းနံပါး ေတာင္ဘက္မုဒ္ဘက္မွ ဝင္ရလွ် င္ေကာင္းမည္ေလာ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေတာင္ဘက္မုဒ္မွသာ ဝင္ခ်င္သည္။ ေတာင္ဘက္မုဒ္မွဝ င္လွ်င္ မုဒ္Uီးျခေသၤ့႐ုပ္ ႏွစ္ခု ကို ရွင္းရွင္းျမင္ရမည္။ ေစတီ၏ပံုေတာ္သည္ ႀကံ့ခိုင္သည္ဟု ထင္ရသည္။ ထက္ျမက္သည္ဟု ထင္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ တက္ႂကြAားရျခင္း ျဖစ္မိသည္။ ျမန္မာတို႔ တည္ေလ့ရွိေသာေစတီတြင္ Aမ်ားAားျဖင့္ Aေျခ၌ ပန္းတင္ခံုထည့္သ ည္။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္းေလာင္းပံု၊ သို႔တည္း မဟုတ္ သပိတ္ေမွာက္ပံု ထည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္းေလာင္းေဖာင္းရစ္ ထည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ ၾကာေမွာက္၊ ရြဲ၊ ၾကာလွန္တို႔ ထည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ ထီး၊ ငွက္ျမတ္နား၊ စိန္ဖူးတို႔ ထည့္သည္။ ထိုAရာတို႔သည္ ေစတီတိုင္းရွိ ျမန္မာဗိသုကာAဂၤါမ်ား ျဖစ္သည္။ ထိုAဂၤါမ်ားကို Aခ်ဳိးက်ထည့္၍ ေစတီႏ ိ ု င္လွ်င္ ေစတီတိုင္းသပၸါယ္ရၿမဲျဖစ္သည္။ mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 14 ေရႊစည္းခံုေစတီေတာ္သည္ သပၸါယ္လွပါေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေရႊစည္းခံုကို ၾကည္ညိဳေနရာမွ ေရႊစည္းခံုသပၸါယ္ပံုကို ဆင္ျခင္ေနမိသည္။ ေရႊစည္းခံု၏ သပၸါယ္ပံုသည္ ေရႊတိဂံု၏ သပၸါယ္ပံုႏွင့္ မတူပါေပတကား။ ယွU္ၾကည့္ေလေလ မတူေလေလပါတကား။ ဤသို႔လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိလာသည္။ ေရႊတိဂံု၏ပံုေတာ္သည္ ေျပျပစ္သည္။ ႏြဲ႔ေႏွာင္းသည္။ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ ျ ဖစ္သည္။ ေရႊတိဂံုကို မြမ္းမံတည္ေဆာက္ေသာ ေခတ္သည္ AေၾကAရပ္တြင္ စစ္မက္မရွိေသာ ေခတ္ျဖစ္သည္။ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ စိတ္ေAးလက္ေAး ေနၾကရေသာ ေခတ္ျဖစ္သည္။ ယခုေခတ္ ဉာဏ္ေတာ္နီးပါးAထိ Uီးေဆာ င္၍ မြမ္းမံတည္ေဆာက္ၾကေသာ သူတို႔သည္ ဟံသာဝတီမင္း ဗညားက်န္းႏွင့္ ဟံသာဝတီထီးနန္းကို စြန္႔ၿပီးေနာက္ ဟံသာဝတ ီ ေနျပည္မွ ဒဂုန္ေက်းသို႔ ႂ ကြလာ၍ တရားဘာဝနာႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေနလိုေသာ ဘုရင ္ မ ရွင္ေစာပုတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ကို ထိုသို႔ေသာေခတ္တြင္ ထိုသို႔ေသာမင္းတို႔က မြမ္းမံျပဳျပင္တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေရႊတိဂံု၏ပံုေတာ္ ေျပျပစ္ျခင္း၊ ႏြဲ႔ေႏွာင္းျခင္း၊ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ျ ဖစ္ျခင္းတို႔သည္ ထိုေခတ္၏ သေဘာကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုတိုင္းသူျပည္သားတို႔၏ သေဘာကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုမင္းတို႔၏ သေဘာကို လည္းေကာင္း၊ မလြန္ဆန္ႏိုင္ေသာ ပန္းရံပ်ံတို႔၏ လက္ရာေၾကာင့္ဟူ၍ ဆိုႏိုင္သည္။ စင္စစ္ ေရႊတိဂံုသည္ ဗိသုကာပညာတြင္ AယU္Aႏုသေဘာျဖင့္ သပၸါယ္၍၊ ေရႊစည္းခံုသည္ Aခန္႔Aသန္႔သေဘာျဖင့္ သပၸါယ္သည္ဟု မဆိုေကာင္း ဆိုေကာင္း ဆိုလိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။ ေရႊစည္းခံုကို ရွင္Aရဟံႏွင့္ Aေနာ္ရထာမင္းႀကီးတို႔ Uီးေဆာင္၍ ပုဂံသားတို႔က ဝို င္းတည္ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ က်န္စစ္သားမင္းက ဆက္တည္သည္။ ထိုမင္းႏွစ္ပါးလက္ထက ္ မွ စ၍ ႏိုင္ငံေတာ္နယ္နမိတ္သည္ ပုဂံေဒသမွ ယခုေခတ္ ျပည္ေထာင္စု ေဒသနီးပါးAထိ က်ယ္ဝ န္းလာသည္။ ဗုဒၶသာသနာေတာ္သည္ ပထမAႀကိမ္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး၏ ျမတ္ႏိုးစံုမက္ျခင္းကို AညီAၫြတ္ ခံယူရရွိလာသည္။ တိုင္းသူျပည္သားတို႔သည္ ႏိုင္ငံေရး၊ သာသနာေရး၊ စိတ္ဓါတ္တက္ႂကြေနသူမ်ားျဖစ္သည္။ မင္းႏွစ္ပါးသည္ ႏုပ်ဳိထက္ျမက္သူမ်ားျဖစ္၍ ႏိုင္ငံတြင္ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုး တေျပးညီညာေAာင္ ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မုဒ္Uီး ျခေသၤ့႐ုပ္ ျပည့္ၿဖိဳးျခင္း၊ ခြန္Aားႀကီးျခင္းတို႔သည္ ထိုေခတ္၏ သေဘာကို လည္းေကာင္း၊ ထိုတိုင္းသူျပည္သားတို႔၏ မလြန္ဆန္ႏိုင္ေသာ ပန္းရံပ်ံတို႔၏ လက္ရာေၾကာင့္ ဟူ၍ဆိုႏိုင္သည္။ ေရႊစည္းခံုေစတီ၏ ပံုေတာ္ႀကံ့ခိုင္ျခင္း၊ ထက္ျမက္ျခင္း၊ တက္ႂကြAားရဖြယ္ျဖစ ္ ျခင္းတို႔သည္ လည္း ထိုသို႔ေသာ ပန္းရံပ်ံတို႔၏ လက္ရာေၾကာင့္ဟူ၍ပင္ ဆိုႏိုင္သည္။ ေရႊစည္းခံုတြင္ ထိုသို႔ဖူး၍ ထိုသို႔ေတြးေနရသည္မွာ ေကာင္းလွပါ၏။ သို႔ရာတြင္ ေနနဲသြားမည္။ က်န္စစ္သားမင္းတည္ေတာ္မူေသာ Aာနႏၵာဘုရားသို႔ သြားလိုက ္ ခ်င္ေသးသည္။ က်န္စစ္သားမင္းႀကီး လက္ထက္တြင္ ငရမန္သူပုန္ကို ေAာင္ျမင္ၿပီးသည္မွစ၍ ႏ ိ ု င္ငံေရး၌လည္း ရန္ေျပကုန္ၾကၿပီ။ တိုင္းျပည္သည္ ၿငိမ္ခ်မ္းေရးမွ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးသို႔ ခ ် ီ တက္ေနၿပီ။ mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 15 က်န္စစ္သားမင္းႀကီး ဆိုသည္မွာလည္း သတၱိ ဗ်တၱိရွိသူ ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံၿငိမ ္ းခ်မ္းမႈကို လုိလားသူျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံကို မွ်တစြာ Aုပ္ခ်ဳပ္လိုသူ ျဖစ္သည္။ Aတင့္Aတယ္ Aဖြယ္Aရာကိုႀကိဳက္သူျဖစ္သည္။ Aာနႏၵာတြင္ ထိုေခတ္သေဘာ၊ ထိုမင္း၏ သေဘာတို႔ကို ေကာက္ယူႏိုင္ေလသည္။ ေရႊစည္းခံုကို Eရာဝတီျမစ္ကမ္းပါး၌ တည္ထားသည္။ ေရႊစည္းခံုကို AညာAေၾက AေဝးAလံ Aရပ္မွ ဖူးျမင္ႏိုင္သည္။ ေရႊစည္းခံုေျခေတာ္ရင္း Aရပ္ေလးမ်က္ႏ ွ ာ၌ ျခေသၤ့႐ုပ္ႏွစ္႐ုပ္စီ Aေစာင့္ထားသည္။ ေရႊစည္းခံုသည္ ႏိုင္ငံAင္Aားကို ျပထားသည္ႏွင့္ပင္ တူသည္။ ရဲလွ်င္ ထြက္ခဲ့ၾကေဟ့ဟု ႀကံဳးဝါးေနသည္ႏွင့္ တူေလသည္။ Aာနႏၵာ ကို ပုဂံၿမိဳ႕Aတြင္းပိုင္း၌ တည္ထားသည္။ Aာနႏၵာကို ပုဂံၿမိဳ႕သို႔ ခ်ည္းကပ္လာေ သာAခါမွာမွ ဖူးျမင္ႏိုင္သည္။ တံတုိင္းရံ၍ တံတိုင္းေလးမ်က္ႏွာတြင္ တံတိုင္းမုဒ္ ျပႆဒ္တစ္ေဆာင္စီ ေဆာက္ထားသည္။ တံတိုင္းAတြင္းတြင္ ဂူဘုရား သို႔မဟုတ္ တန္ေဆာင္းမဟူ၍ရွိ သည္။ တန္ေဆာင္းမ၏ ေလးမ်က္ႏွာတြင္ Aာ႐ံုခံမုဒ္ထြက္ (မ႑ပ္)ေလးခု ရွိသည္။ တန္ေဆာင္းမ Aထက္တြင္ ပစၥယာAဆင့္ဆင့္တင္၍ ေစတီေပါက္ထားသည္။ Aာနႏၵာသည္ ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္းခ်မ္း တည္တံ့ေနမႈ၊ မွ်တမႈ၊ Aတင့္Aတယ္ Aဖြယ္Aရာရွိမႈတို႔ကို ခင္းက်င္းထားသည္ႏွင့္ တူသည္။ ခ်စ္သားတို႔၊ လာလွည့္ကုန္၊ စားလွည့္ကုန္ဟု ျမႇဴေခၚေနသည္ႏွင့္ပင္ တူေလသည္။ Aာနႏၵာ တန္ေဆာင္းမ Aတြင္းသို႔ ဝင္ၾကUီးစို႔၊ ဝင္လွ်င္ Aေရွ႕ဘက္တံတိုင္း မုဒ္ျပႆဒ္မွသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဝင္လိုသည္။ ေတာင္ဘက္၊ ေျမာက္ဘက္၊ Aေနာက္ဘ က္တံတိုင္း မုဒ္ျပႆဒ္တခုခုမွ ဝင္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္၏ဝင္ျခင္းသည္ ေရွးပုဂံသားတို႔၏ဝင္ျခ င္းႏွင့္ တူမည္မထင္။ ေရွးေခတ္ပုဂံသားတို႔ ခံစားရမည္ျဖစ္ေသာ ဘုရားဖူးAရသာမ်ဳိးကို ခံစားရမ ည္မထင္။ ေတာင္ဘက္၊ ေျမာက္ဘက္၊ Aေနာက္ဘက္တို႔တြင္ တံတိုင္းမုဒ္ျပႆဒ္ႏွင့္ တန္ေဆာင္းမ၏ Aာ႐ံုမုဒ္ထြက္တို႔ Aၾကား ရင္ျပင္ကြက္လပ္ဟူ၍ မရွိေတာ့ေခ်။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ တိုက္ေစာင္းတန္း နတ္လမ္းမ်ားက ဝ င္၍ ကြယ္ေနၾကေလၿပီ။ Aေရွ႕ဘက္တစ္ခုတည္းသာလွ်င္ ပုဂံေခတ္မွာကဲ့သို႔ ရင္ျပင္ကြ က္လပ္ က်န္ေနေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aေရွ႕ဘက္တံတိုင္း မုဒ္ျပႆဒ္မွသာ ကၽြန္ေတာ္ဝင္လ ိ ု ျခင္း ျဖစ္သည္။ Aာနႏၵာကိုတည္စU္က၊ က်န္စစ္သားမင္းႀကီးသည္ Aာနႏၵာဘုရားဖူးကို တံတိုင္းမုဒ္ ျပႆဒ္ တစ္ခုခုတြင္ တေAာင့္မွ်ေနနားေစလိုဟန္တူသည္။ ထို႔ေနာက္မွ တန္ေဆာင ္ းမAထက္၌ ေပါက္ထားေသာ ေစတီေတာ္ကို ေမာ္ဖူးေစလိုဟန္တူသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တံတိုင္းမုဒ္ျပႆဒ္၏ မ်က္ႏွာတူ႐ူ၌ ရင္ျပင္ကြက္လပ္ကို ခ်န္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ထိုဘုရားဖူးသည္ တန္ေဆာင္းမ၏ Aေရွ႕ဘက္မ်က္ႏွာရွိ Aာ႐ံုခံမုဒ္ထြက္၏ Aထြတ္Aထိပ္သို႔ေရာက္ႏိုင္သည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ ေစတီAထြတ္ Aထိပ္သို႔ ေရာက္ႏိုင္သည္။ က်န္စစ္သားမင္းႀကီးသည္ Aာနႏၵာကိုတည္စU္ ထိုသို႔ပင္ Aလိုရွိေတာ္မူခဲ့ဟန္ တူသည္။ ပုဂံေခတ္ ပန္းရံပ်ံတို႔က လည္း မင္းႀကီး Aလိုရွိေတာ္မူခဲ့သည့္Aတိုင္းပင္ မိမိတို႔၏ ဉာဏ္စြမ္းလက္စြမ္းကို ျပခဲ့ဟန္တူသည္။ ထို႔ေနာက္ Aာနႏၵာဘုရားဖူးသည္ တံတိုင္းမုဒ္ျပ ႆ ဒ္မွခြါ၍ တန္ေဆာင္းမAတြင္းသို႔ ဝင္ဖူးရန္ရွိေလ သည္။ တန္ေဆာင္းမAတြင္းတြင္ Aေရွ႕Aေနာက္ေတာင္ေျမာက္ ေလးမ်က္ႏွာ၌ mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 16 မတ္ရပ္ ဆင္းတုေတာ္တစ္ဆူကို တည္ထားေလသည္။ ဤတြင္လည္း က်န္စစ္သားမင္းႀကီးသ ည္ ထိုဘုရားဖူးကို မတ္ရပ္ဆင္းတုေတာ္ဆီသို႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း ေရာက္ေစ၍ မတ္ရပ္ဆင္းတုေတာ္ ေျခရင္း၌ မာန္ကိုေလွ်ာ့ခ်ေစလိုဟန္ တူေလသည္။ ရတနာသံုးပါးသာလွ်င္ ကိုးကြယ္ရာ၊ မွီခိုရာ၊ လဲေလ်ာင္းရာ ျဖစ္ေပသည္တကားဟူေသာ သဒၵါတရားကို ပြါးေစလိုဟန္ တူသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Aာ႐ံုခံမုဒ္ထြက္၏ မ်က္ႏွာၾကက္ကို Aျပန္႔မျပဳဘဲ Uကင္သဖြယ္ ဝဲဘက ၊္ ယာဘက္တို႔သို႔ နိမ့္ေလွ်ာ ျပဳ ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုAခါ မ်က္ႏွာက်က္ေခါင္ေၾကာင္းသည္ ျပတ္သားထင္ရွား၍ မုဒ္ဝမွ Aတြင္းဘက္သို႔ တန္းလ်က္ ဝင္သြား သည္။ ထိုမွတဆင့္ ထိုေခါင္ေၾကာင္းသည္ မတ္ရပ္ဆင္းတုေ တာ္၏ မ်က္ႏွာတူ႐ူသို႔ ၫႊန္ျပေနဘိ သကဲ့သို႔ ျဖစ္လာသည္။ ထိုေခါင္ေၾကာင္းသည္ Aာနႏၵာဘုရားဖူး၏ မ်က္စိကို ခ်ဴရန္ ျဖစ္သည္။ ခ်ဴ မိလွ်င္ ထိုမ်က္စိကို မတ္ရပ္ဆင္းတုေတာ္၏ မ်က္ႏွာေတာ္ဆီသို႔ ပို႔ေပးမည္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ထိုမ်က္စိသည္ မ်က္ႏွာေတာ္သို႔ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္ႏိုင္သည္။ ေရာက္လွ်င္ Aသို႔ျဖစ္မည္နည္း။ မ်က္ႏွာေတာ္တူ႐ူတြင္ Aလင္းေပါက္ေဖာက္ထားၿပီးသည္ ျဖစ္ရ ာ ထုိဘုရားဖူးသည္ ဝန္းက်င္ဝိုးဝါးတြင္ မ်က္ႏွာေတာ္Aဝင္းAလဲ့ကို ျမင္ႏိုင္သည္။ တဖန္ မတ္ရပ္ဆင္းတုေတာ္ကို တစ္ဆယ့္ရွစ္ေတာင္Aျမင့္ တည္ထားသည္ျဖစ္ရာ၊ ထိုဘုရားဖူးသည္ ေျခေတာ္ရင္းတြင္ ကိုယ္ေတာ္၏ AကဲAမိုးကို ျမင္ႏိုင္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ထိုဘုရားဖူး၌ မာန္ေလွ်ာ့ျခင္း၊ သဒၵါျခင္းတို႔ကို ျဖစ္ေစသည္။ က်န္စစ္သားမင္းႀကီးသည္ Aာ နႏၵာကိုတည္စU္က ထိုသို႔ပင္ Aလိုရွိေတာ္မူသည့္Aတိုင္းပင္ မိမိတို႔၏ ဉာဏ္စြမ္းလက္စြမ္းတို႔ကို ျပခဲ့ဟန္တူေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ AာနႏၵာAေရွ႕မ်က္ႏွာ တံတိုင္းမုဒ္ျပႆဒ္မွသာ ဝင္လိုသည့္Aတိုင္း ဝင္ခဲ့သည္။ ဖူးခဲ့သည္။ ေရွးပုဂံေခတ္ Aာနႏၵာဘုရားဖူးတို႔ကိုလည္း ေAာက္ေမ့သတိရခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ Aာနႏၵာမွ သရဗာၿမိဳ႕ေဟာင္းတံခါးသို႔ ေျပးလိုက္ခ်င္ေသးသည္။ ထိုမွ ဗူးဘုရားသို႔ ကူးလိုက္ခ်င္ေသးသည္။ ထိုမွ ပိဋကတ္တိုက္ သုိ႔ ျပန္လာခ်င္ေသးသည္။ ထိုမွ ေရႊဂူႀကီး၊ သဗၺညဳ၊ နတ္ေလွာင္ေက်ာင္း၊ ပုထိုးသမ်ား၊ ကန္ေတာ့ပလႅင္တို႔သို႔ ခုန္လိုက္ ခ်င္ေသးသည္။ ထ ိ ု မွ မဂၤလာေစတီ၊ မႏူဟာ၊ ဓမၼရံႀကီး၊ စူဠာမဏိ၊ ထီးလိုမင္းလို၊ Uပါလိသိမ္တို႔သို႔ လႊားလိုက္ခ်င္ေသး သည္။ ထိုမွ Aပယ္ရတနာ၊ နဂါး႐ံု၊ ေလာကနႏၵာတို႔သို႔ ပ်ံလိုက္ခ်င္ေသးသည္။ နႏၵပညာတြင္ ပန္းခ်ီကို ၾကည့္လိုက္ခ်င္ေသးသည္။ ျမေစတီ၌ ရာဇကုမာရ္ေက်ာက ္ စာကို ဖတ္လိုက္ခ်င္ေသးသည္။ တစ္ေခါက္တည္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ေလာဘႀကီးလြန္းေနၿပ ီ ။ ပုဂံကိုသိခ်င္လွ်င္ တစ္ေခါက္ႏွင့္လည္း မၿပီးႏိုင္၊ ႏွစ္ေခါက္ႏွင့္လည္း မၿပီးႏိုင္။ Aေခါက္ေခါက္ Aခါခါႏွင့္မွ ၿပီးႏိုင္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ဘိုးဘြားမ်ားသည္ တစ္ခါတစ္ေခတ္ကေသာ္ ႏိုင္ငံထူေထာင္ေရး၌ Aလြန္ စိတ္ထက္သန္ခဲ့ၾကပါေပသည္။ သာသနာ ပြင့္လင္းေရး၊ Aလြန္စိတ္ထက္သန္ခဲ့ၾကပါေပသည္။ ေနာင္လာေနာက္သားတို႔ Aက် ဳိးAတြက္ Aလြန္Aလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကေပသည္။ ေက်ာက္Aုတ္၊ ေျမAုတ္တို႔ျဖင့္ၿပီးေသာ Aထုႀကီး Aထည္ႀကီးတို႔ကို ကိုင္တတ္ၾကပါေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဤသို႔ျမည္တမ္းလ်က္သာ သာဓုေခၚ၍ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းမွ ခြါခ့ဲသည္။ mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 17 ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းမွAျပန္တြင္ ေညာင္Uီးကို ျဖတ္သြားရသည္။ ေညာင္Uီးကို ျ ဖတ္သြားရသည့္ Aတူတူ ဆပဒေစတီသို႔ ဝင္ဖူးသြားခ်င္ျပန္သည္။ ေနာက္တစ္ေခါက္မွာမွ ဖူးလွ်င္လည ္ းျဖစ္ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ ဆပဒသည္ ေညာင္Uီးေဈးေတာင္ဘက္ မေဝးလွေသာAရပ္၌ ရွိသည္ျဖစ္ရာ သြား၍ဖူးႏိုင္လွ်င္ေကာင္းပါသည္။ ဆပဒေစတီသည္ ဆပဒမေထရ္ တည္ထားကိုးကြယ္ေသာ ေစတီျဖစ္သည္။ ဆပဒမေထရ္သည္ ပုသိမ္ ဇာတိျဖစ္သည္။ သီဟိုဠ္သို႔ သာမေဏဘဝႏွင့္ ပါသြားသည္။ သီဟိုဠ္၌ သဃၤာကံျပဳ၍ ပၪၨင္းခံသည္။ သီဟိုဠ္၌ ဆယ္ ဝါခန္႔စာသင္သည္။ ထို႔ေနာက္ ပုသိမ္သို႔ျပန္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ပုဂံသို႔တက္ကာ သီတင္းသံုးသည္။ ဆပဒ မေထရ္သည္ ပိဋကတ္ေဆာင္ႏိုင္သူ ျဖစ္သည္။ ေနာင္Aခါပုဂံတြင္ သာသနာဂိုဏ္းသစ္ကို ေထာင္သည္။ ဂိုဏ္းသစ္ေထာင္လိုသျဖင့္ ဆပဒေစတီကို တည္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆပဒေစတီ၏ ပံုေတာ္သည္ သီဟိုဠ္ပံု ျဖစ္လာသည္ဟု ထင္မိသည္။ ဆပဒေစတီကို ကၽြန္ေတာ္ဖူးရေသာAခါ ဖူးရင္းပင္ ေရွးပုဂံေခတ္က ျမန္မာႏိုင္ငံတို႔၏ ကိုယ္ႏႈတ္၊ ႏွလံုး၊ AမူAရာတို႔ကို Aံ့Oမဆံုးျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ပုသိမ္ေက်းက ႏိုင္ငံသားတစ ္ Uီးသည္ ေနျပည္ေတာ္ပုဂံတြင္ ေခါင္းေဆာင္တစ္Uီး ျဖစ္လာႏိုင္ပါေပသည္။ ပုဂံသာသနာ Aားႀကီးရာ ေဒသတြင္ သီဟိုဠ္ဂိုဏ္းသစ္ကို ေထာင္ရဲပါေပသည္။ ဆပဒေစတီၾကည္လင္ ျပတ္သားျခင္းသည္ ထိုAေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္တန္ရာသည္။ တဖန္ ထို႔ထက္ Aံ့Oဖြယ္ ေကာင္းသည္ကား ေနျပည္ေတာ္ပုဂံက ႏိုင္ငံသားမ်ားကလည္း ပုသိမ္ေက်းက ႏိုင္ငံသားတစ္Uီး၏ ေခါ င္းေဆာင္မႈကို လက္ခံတတ္ၾကပါေပသည္။ ေလွကားႏွင့္ မုဒ္ႏွင့္ ဆပဒေစတီ သာသာယာယာရွိျခင္းသည္ ထိုAေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္တန္ရာသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဆပဒေစတီကို ဖူးေျမာ္သည့္ေနာက္ ေရွးပုဂံေခတ္က ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔သည္ ႏိုင္ငံသားစိတ္ ေမြးတတ္ၾကေပသည္တကား။ ျပဳရဲေသာ သတၱိရွိၾကေပသည္တကား။ Aၾကည္Aသာ ခြင့္ေပးတတ္ေသာ ေစတနာျမတ္ ထားတတ္ၾကေပသည္တကားဟု ျမည္တမ္း၍ ေညာင္Uီးမွ ခြါခဲ့ပါသတည္း။ ေဇာ္ဂ်ီ ေဇာ္ဂ်ီ ေဇာ္ဂ်ီ ေဇာ္ဂ်ီ Aိုးစည္သံ Aိုးစည္သံ Aိုးစည္သံ Aိုးစည္သံ “ရွမ္းေဗထံု၊ မီးဆာလႈံ၊ မီးဆာလႈံ၊ ရွမ္းေဗထံု” ဟု ဟစ္ေAာ္ေႂကြးေၾကာ္ရင ္ း မ်က္စိကမိုးကိုေမွ်ာ္၍၊ လက္က Aိုးစည္ကိုထုလ်က္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ငယ္စU္Aခါက ေပ်ာ္ပါးခဲ့ၾက၏။ ရြာလမ္းမတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ Aိုးစည္သံႏွင့္ ေတးသံတို႔သည္ သူသာ ငါႏိုင္ၿပိဳင္ဆိုင္ခဲ့ ၾက၏။ သစ္ရိပ္ေကာင္းေကာင္းမွေန၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ Aိုးစည္သံႏွင့္ ေတးသံတို႔ျဖင့္ ေနမင္းကိုပူေဇာ္ခဲ့ၾက၏။ တလင္းေျပာင္ေျပာင္မွေန၍ လမင္းကို ပူေဇာ္ခဲ့ၾက၏။ ေနမင္း လမင္းတို႔ေပးေသာဆုတြင္ ခိုလႈံလ်က္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ခုန္ေပါက္သီကကာ ေပ်ာ္ပါးခဲ့ၾက၏။ က်န္းမာခဲ့ၾက၏။ သန္စြမ္းခဲ့ၾက၏။ ထိုသို႔ျဖင့္ Aမိႏို႔ရည ္ သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ mmcybermedia. com t t y y p p i i n n g g - - s s h h o o u u g g o o n n & & j j u u n n e e p p a a n n k k h h a a t t , , p p d d f f - - l l u u c c k k y y 8 8 2 2 18 ေသြးသားႏွင့္ ေရာေႏွာေပါင္းစပ္ေနသကဲ့သို႔ Aိုးစည္သံ၊ ေတးသံတို႔သည္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ AေသြးAသားႏွင့္ ေရာေႏွာေပါင္းစပ္လ်က္ ရွိေလေတာ့သည္။ ေန႔ေရာညပါ ရြာလမ္းတြင္ ေပ်ာ္ပါးေသာ Aုိးစည္ကေလး လက္သီးဆုပ္၏Aသံကို Aားက်သည့္Aလား ဝါလသီတင္းကၽြတ္တြင္ Aိုးစည္ႀကီးမ်ား၏ Aသံသည္ ေပၚထြက္လာေလသည္။ ရြာထိပ္မွလည္း ေပၚထြက္လာသည္။ ရြာေတာင္မွလည္း ေပၚထြက္လာသည္။ ရြာေျမာက္မွလည္း ေပၚထြက္လာသည္။ ရြာကေလးတြင္ Aိုးစည္သံ သည္ မိုးမႊန္ေလၿပီ။ ညUီးလေရာင္ေAာက္တြင္ ရြာကေလးကို ထုတ္ခ်င္းခတ္ ျမည္ဟိန္းသ ြားေသာ မံု႔ဆန္းေထာင္း လက္ဆံုသံသည္ Aိုးစည္သံႏွင့္ သမီးေမာင္ႏွံပမာ ဘုရားသြားေက်ာင ္ းတက္Aတူ ထြက္ေပၚလာေလသည္။ Aိုးစည္သံႀကီးတို႔သည္ ပုေလြႏွင့္ လင္းကြင္း၊ လက္ခုပ္ႏွင့္ ေမာင္းတို႔ကိုလည္း Aေဖာ္ေခၚခဲ့ၾကေသးသည္။ ၎ရဲေဘာ္ တစ္စုတို႔သည္ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေန႔၌ ပေဒသာပင္မ်ားတြင္ ရံ၍ ဘုန္းႀကီးကန္ေတာ့သြားၾကသည္။ တန္ေဆ ာင္မုန္းလျပည့္ ေန႔တြင္ ကထိန္သကၤန္းကပ္ရန္ ထြက္ၾကျပန္၏။ ေတာင္ပိုင္းAိုးစည္ႏွင့္ ေျမာက္ပိုင္းAိုးစည္၊ Aေရွ႕ပိုင္း Aိုးစည္ႏွင့္ Aေနာက္ပိုင္း Aိုးစည္တို႔ သည္ ေက်ာင္းပရဝဏ္Aတြင္းတြ င္ ေပ်ာ္ပြဲကိုက်င္းပၾက၏။ ထို႔ေနာက္ နတ္ေတာ္ျပာသို ၂ လတြင္ Aိမ္တြင္း၌ ခဏေကြးၾက၍ တပို႔တြဲလျပည့္ဆီသုိ႔ ေရာက္ျပန္ ေသာAခါ ထြက္လာၾကျပန္ ၏။ ထိုAခါတြင္ကား ေက်ာင္းသို႔