RITUALE ROMANUM EX DECRETO SACROSANCTI CECUMENICI CONCILII VATICANI II INSTAURATUM AUCTORITATE IOANNIS PAULI PP. II PROMULGATUM DE EXORCISMIS ET SUPPLICATIONIBUS QUIBUSDAM EDITIO TYPICA TYPIS VATICANIS MMIV Editio typica 1999 Editio typica emendata 2004 Reimpressio 2005 © «Copyright » apud Administrationem Patrimonii Sedis Apostolicae in Civitate Vaticana Venditio operis fit cura Librariae Editricis Vaticanae (Libreria Editrice Vaticana, CittA del Vaticano) CONGREGATIO DE CULTU DIVINO ET DISCIPLINA SACRAMENTORUM Prot. n. 1280/98/L DECRETUM Inter sacramentalia Ecclesia, Dominicae orationi obcediens, iam ab antiquis temporibus misericorditer providit, ut per pias supplicationes Deo quaereretur, ut christifideles a periculis cunctis et prwsertim ab insidiis diaboli liberarentur. Modo vero peculiari in Ecclesia exorcistw constituti sunt, qui, cari- tatem Christi imitantes, a Maligno obsessis medeantur, no- mine Dei dwmonibus etiam imperando, ut recederent, ne amplius humanis creaturis quacumque ratione nocerent. Nostris autem diebus opportunum visum est traditas normas atque collectas preces necnon formulas tituli XII Ritualis Romani recognoscere, ut ritus decretis Constitutionis Sacrosanctum Concilium Concilii Vaticani II, et pratsertim articulo 79, responderet. Prwsentem igitur ritum Exorcismi instauratum et a Sum- mo Pontifice Ioanne Paulo II die 1 octobris 1998 approbatum, hwc Congregatio promulgat, ut pro normis et formulis, quw ex titulo XII Ritualis Romani usque nunc usurpabantur, adhi- beatur. Editio latina, statim ac in lucem prodierit, ab illis, quibus a iure competit, in usum assumi potest. Conferentiae autem 4 DE EXORCISMIS ET SUPPLICATIONIBUS OUIBUSDAM Episcoporum curent, ut editiones lingua vernacula rite ap- paratat et ad normam iuris aptata3, Apostolicae Sedis con- firmationi subiciantur. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Ex zedibus Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, die 22 novembris 1998, in sollemnitate Do- mini Nostri Iesu Christi Universorum Regis. GEORGIUS Card. MEDINA ESTEVEZ Prcefectus + GERARDUS M. AGNELO Archiep. a Secretis PROCEMIUM Per totum historie sa1utis decursum, creatur2e angelic2e adsunt, quwdam divino servientes consilio et Ecc1esi2e arcanum et potens adiu- torium continuo afferentes, quaadam vero lapsw et diabolicx appellatx, queedam Deo eiusque salvificx voluntati et operi in Christo adimpleto op- positaa, hominem propriw rebellioni contra Deum sociare conantes.' In Scripturis sacris, Diabolus et dzemones variis vocantur nominibus, inter que qudam naturam navitatemque eorum quodammodo innuunt.2 Diabolus, qui Satanas, serpens antiquus et draco vocatur (cf. Apoc 12, 8-9), ipse est qui universum orbem seducit et prceliatur cum iis, qui custodiunt mandata Dei et habent testimonium Iesu (cf. Apoc 12, 9.17). Hominum adversarius (cf. 1 Petr 5, 8) et homicida ab initio (cf. /o 8, 44) designatur, cum per peccatum hominem fecit obnoxium morti. Ex eo quod suis provocet hominem, ut Deo inobcediat, ille Malus dicitur Tentator (cf. Mt 4, 3 et 26, 36-44), mendax et pater mendacii (cf. /o 8, 44), qui callide et false agit, sicut testantur seductio protoparentum (cf. Gen 3, 4.13), conatus Iesum a missione a Patre accepta deviancli (cf. Mt 4, 1-11; Mc 1, 13; Lc 4, 1-13), eiusque denique transfiguratio in angelum lucis (cf. 2 Cor 11, 14). Vocatur etiam princeps huius mundi (cf. /o 12, 31; 14, 30), illius scilicet mundi, qui totus in Ma1igno positus est (cf. / /o 5, 19) et Lucem veram non cognovit (cf. /o 1, 9-10). Potestas eius tandem ut potestas tenebrarum indicatur (cf. Lc 22, 53; Co/ 1, 13), eo quod Lucem, qui Christus est, odit et homines in proprias tenebras trahit. Daamones vero illi, qui cum diabolo non servaverunt Dei principatum (cf. Jud 6), reprobi facti sunt (cf. 2 Petr 2, 4) et spiritalia nequitiw constituunt (cf. Eph 6, 12), cum spiritus creati sint qui peccaverunt, et angeli Satanaa dicuntur (cf. Mt 25, 41; 2 Cor 12, 7 ; Apoc 12, 7.9), quod significare etiam potest eis concreditam esse missionem quandam ab eorum maligno principe.3 Opera horum omnium spirituum immundorum, nequam, seductorum (cf. Mt 10, 1; Mc 5, 8; Lc 6, 18; 11, 26; Act 8, 7; 1 Tim 4, 1; Apoc 18, 2) 1 Cf. Catechismus Ecclesiae Catholicae, nn. 332, 391, 414, 2851. 2 Cf. ibidem, nn. 391-395, 397. 3 Cf. ibidem, n. 394. 6 DE EXORCISMIS ET SUPPLICATIONIBUS QUIBUSDAM victoria Filii Dei dissolvit (cf. / /o 3, 8). Etsi universam hominum historiam ardua colluctatio contra potestates tenebrarum pervadit» et « usque ad ultimum diem perseverabit»,4 Christus per suum paschale mysterium mortis ac resurrectionis nos a servitute diaboli et peccati eripuit »,5 eorum imperiurn evertens, omnia a contagiis malignis liberans. Cum autem noxia atque contraria actio Diaboli et datmonum afficiat personas, res, loca et appareat diverso modo, Ecclesia, semper conscia quod o dies mali sunt » (Eph 5, 16), oravit et orat, ut ab insidiis diaboli homines liberentur. Cf. Conc. Vat. II, Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis, Gaudium et spes, n. 37. Cf. ibidem, n. 22. PRJENOTANDA DE CHRISTI VICTORIA ET ECCLESI/E POTESTATE CONTRA DIEMONES 1. Ecclesia firmiter credit quod unus solus est verus Deus, Pater, Filius et Spiritus Sanctus, unum universorum principium: creator omnium vi- sibilium et invisibilium.6 Universa vero, quw condidit (cf. Co/ 1, 16), Deus providentia sua tuetur atque gubernat' et nihil non bonum fecits Etiam « diabolus (...) et alii dwmones a Deo quidem natura creati sunt boni, sed ipsi per se facti sunt mali».° Unde et ipsi boni essent, si prout facti erant, ita permansissent. Sed quia naturali excellentia male usi sunt et in veritate non steterunt (cf. /o 8, 44), non quidem in contrariam transierunt substantiam, sed a summo Bono, cui debuerunt adhwrere, desciverunt.'° 2. Homo vero ad imaginem Dei conditus est «in iustitia et sanctitate veritatis (Eph 4, 24) eiusque dignitas requirit, ut secundum consciam et liberam electionem agat.11 Dono autem libertatis suw, maligno suadente, prorsus abusus est; per peccatum inobcedientiw (cf. Gen 3; Rom 5, 12) sub potestate diaboli ac mortis redactus est, servus factus peccati.12 Ideo «universam (...) hominum historiam ardua colluctatio contra potestates tenebrarum pervadit, quw, inde ab origine mundi incepta, usque ad 6 Cf. CONC. LATERAN. IV, cap. 1: De fide catholica: Denz.-Sch6nm. 800; cf. Paulus VI, Professio fidei: AAS 60 (1968), p. 436. Cf. CONC. VAT. I, Const. dogm. Dei Filius de fide catholica, cap. I: De rerum omnium creatore: Denz.-Sch6run. 3003. Cf. S. LEO MAGNUS, Epistula Quam laudabiliter ad Turibium, cap. 6: De natura dia- boli: Denz.- Schiinm. 286. 9 CONC. LATERAN. IV, cap. I: De fide catholica: Denz.-Sch6nm. 800. 1° Cf. S. Leo Magnus, Epistula Quam laudabiliter ad Turibium, cap. 6: De natura dia- boli: Denz.-Schiinm. 286. 11 Cf. CONC. VAT. II, Const. pastoralis de Ecclesia in mundo huius temporis, Gaudium et spes, n. 17. 12 Cf. CONC. TRID., Sessio V: Decretum de peccato originali, nn. 1-2: Denz.-Sch6nm. 1511-1512. 8 DE EXORCISMIS ET SUPPLICATIONIBUS QUIBUSDAM ultimum diem, dicente Domino (cf. Mt 24, 13; 13, 24-30 et 36-43), per- severabit». 13 3. Pater omnipotens et misericors Filium dilectionis sux misit in mundum, ut homines de potestate tenebrarum eriperet atque in regnum suum transferret (cf. Gal 4, 5; Col 1, 13). Ideo Christus, «primogenitus omnis creaturae (Col 1, 15), veterem renovans hominem, induit carnem peccati, «ut per mortem destrueret eum, qui habebat mortis imperium, id est diabolum» (Hebr 2, 14) atque humanam naturam vulneratam, per Passionem et Resurrectionem suam in novam creaturam, dono Spiritus Sancti, constitueret. 14 4. In diebus autem carnis suw, Dominus Iesus, victor tentationis in deserto (cf. Mt 4, 1-11; Mc 1, 12-13; Lc 4, 1-13), propria auctoritate Sata- nam et alios dwmones expulit, divinam suam voluntatem eis imponens (cf. Mt 12, 27-29; Lc 11, 19-20). Benefaciendo et sanando omnes oppres- sos a diabolo (cf. Act 10, 38), manifestavit opus salvationis suae, ut homines a peccato, a consectariis eius necnon ab auctore primo peccati, homicida ab initio ac mendacii patre (cf. Io 8, 44), liberaret. 15 5. Tenebrarum hora adveniente, Dominus, « factus obcediens usque ad mortem» (Phil 2, 8), novissimum Satanze impetum, (cf. Lc 4, 13; 22, 53) per Crucis potentiam reppulit, 16 de antiqui hostis superbia triumphans. Qu2e victoria Christi gloriosa resurrectione manifestata est, cum Deus suscitavit illum a mortuis et eum constituit ad dexteram suam in cwlesti- bus atque omnia subiecit sub pedibus eius (cf. Eph 1, 21-22). 6. In suo ministerio peragendo, Christus Apostolis suis aliisque discipulis dedit potestatem, ut eicerent spiritus immundos (cf. Mt 10, 1.8; Mc 3, 14-15; 6, 7.13; Lc 9, 1; 10, 17.18-20). Ipsis Paraclitum Spiritum Sanctum, a Patre per Filium procedentem, promisit qui mundum de iudicio argueret, quia princeps mundi huius iam iudicatus est (cf. Io 16, 7-11). Inter signa quw credentes sequentur, eiectio dxmoniorum in Evangelio numeratur (cf. Mc 16, 17). 13 CONC. VAT. II, Const. pastoralis de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 37; cf. ibidem, n. 13; 1 Io 5, 19; Catechismus Ecclesiae Catholicae, nn. 401, 407, 409, 1717. 14 Cf. 2 Cor 5, 17. 15 Cf. Catechismus Ecclesiae Catholicae, nn. 517, 549-550. 16 Cf. Missale Romanum, Praefatio I de Passione. PRiENOTANDA 9 7. Ecclesia exinde potestatem a Christo acceptam eiciendi dwmones eorumque influxum repellendi iam a tempore apostolico (cf. Act 5, 16; 8, 7; 16, 18; 19, 12) exercuit. Itaque « in nomine Iesu» continuo et fidenter orat, ut a Malo liberetur (cf. Mt 6, 13).17 In eodem etiam nomine, virtute Spiritus Sancti, variis modis dwmonibus prwcipit, ne evangelizationis opus im- pediant (cf. 1 Thess 2, 18) atque ut o Fortiori» (cf. Lc 11, 21-22) deferant dominium universorum necnon singulorum hominum. « Cum Ecclesia publice et cum auctoritate, Iesu Christi nomine, petit, ut quwdam persona vel res contra Maligni protegatur influxum et ab eius subtrahatur do- minatu, id dicitur exorcismus».18 DE EXORCISMIS IN MUNERE SANCTIFICANDI ECCLESI/E, 8. Ex antiquissima Ecclesiae traditione sine intermissione servata, iter initiationis christianw ita ordinatur, ut spiritalis colluctatio contra diaboli potestatem (cf. Eph 6, 12) clare significetur et reipsa fieri incipiat. Exorcismi forma simplici super electos faciendi, tempore catechumenatus, seu exorcismi minores 19 preces Ecclesix sunt, ut ipsi, de mysterio Christi a peccato liberantis eruditi, solvantur a sequelis peccati et a diaboli influxu, roborentur in itinere suo spiritali et corda aperiant ad dona Salvatoris recipienda.2° Tandem, in celebratione Baptismi, baptizandi Satanw abre- nuntiant eiusque viribus ac potestatibus atque ei propriam in Deum unum et trinum fidem opponunt. Etiam in Baptismo parvulorum fit prex exorcismi super infantes, « huius mundi experturos illecebras et contra diaboli insidias pugnaturos », ut Christi gratia muniantur « in itinere vitw suaa ». 21 Per lavacrum regenerationis homo participat victoriam Christi supra diabolum et peccatum, quando transit o ab eo statu in quo (...) nascitur filius primi Adw in statum gratize et "adoptionis filiorum" Dei per secundum Adam Iesum Christum»,22 et a servitute peccati liberatur, libertate qua Christus nos liberavit (cf. Gal 5, 1). 17 Cf. Catechismus Ecclesiae Catholicae, nn. 2850-2854. 18 Ibidem, n. 1673. 19 Cf. Rituale Romanum, Ordo Initiationis christianae adultorum, n. 101; cf. Catechis- mus Ecclesiae Catholicae, n. 1673. ,. 20 Cf. ibidem, n. 156. 21 Cf. Rituale Romanum, Ordo Baptismi Parvulorum, nn. 49, 86, 115, 221. 22 CoNc. TRID., Sessio VI: Decretum de iustificatione, cap. IV: Denz.-Schtinm. 1524. 10 DE EXORCISMIS ET SUPPLICATIONIBUS QUIBUSDAM 9. Fideles, etiamsi in Christo renati, tamen qux in mundo sunt tentationes experiuntur et ideo in oratione et sobrietate vitx vigilare debent, quia adversarius eorum «Diabolus tamquam leo rugiens circuit quwrens quem devoret. (1 Pet 5, 8). Cui resistere debent fortes in fide, confortati «in Domino et in potentia virtutis eius. (Eph 6, 10) atque sustentati ab Ecclesia, quee rogat ut filii sui ab omni perturbatione sint securi.23 Per gratiam sacramentorum et pr2esertim per iteratam pannitentiw celebrationem vires sumunt, ut ad plenam libertatem filiorum Dei per- veniant (cf. Rom 8, 21).24 10. Divinw autem pietatis mysterium difficilius intellectu pro nobis evadit,25 cum, Deo permittente, interdum casus occurrunt peculiaris vexationis seu obsessionis, quam diabolus exercet in nocumentum hominis populo Dei aggregati et a Christo illuminati, ut tamquam filius lucis ad vitam wternam ambulet. Tunc mysterium iniquitatis, quod in mundo operatur (cf. 2 Thess 2, 7), se clare manifestat (cf. Eph 6, 12), quamvis diabolus, limites a Deo positos transire nequeat. Hxc forma potestatis diaboli super hominem differt ab illa, qu2e per originale peccatum in homine derivatur, qux peccatum est.26 His occurrentibus, Ecclesia Chri- stum Dominum et Salvatorem implorat et, virtute eius freta, fideli vexato seu obsesso plura adiutoria prwbet, ut a vexatione seu obsessione liberetur. 1 1. Inter hanc adiutoria, sollemnis, quod et magnus appellatur,27 pr2ecel- lit exorcismus maior, qui actio liturgica est. Hac enim ratione exorcismus, qui «intendit dwmonia expellere vel ab influxu dxmoniaco liberare et quidem auctoritate spirituali, quam Iesus suw concredidit Ecclesiw >> petitio est 22 de genere sacramentalium, sacrum igitur signum, quo «effectus, przesertim spirituales, significantur et ex Ecclesiw impetratione obti- nentur.. 29 23 Cf. Missale Romanum, Embolismus post Orationem Dominicam. ' Cf. Gal 5, 1; Rituale Romanum, Ordo Paenitenti2e, n. 7. 25 Cf. IOANNES PAULUS II, AdhOltai0 Apostolica Reconciliatio et pcenitentia, nn. 14-22: AAS 77 (1985), pp. 206-207, et Litterae Encyclicae Dominum et vivificantem, n. 18: AAS 78 (1986), p. 826. ' Cf. CONC. TRID., Sessio V: Recretum de peccato originali, cann. 4 et 5: Denz.-Schiinm. 1514-1515. 27 Cf. Catechismus Ecclesiae Catholicae, n. 1673. 25 Cf. ibidem. 29 CONC. VAT. II, Const. de sacra Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 60. PRENOTANDA 11 12. In exorcismis maioribus Sancto Spiritui iugata Ecclesia supplicat, ut ipse adiuvet infirmitatem nostram (cf. Rom 8, 26) ad compellendos dwmones, ne fidelibus noceant. Illi dono Spiritus freta, qua Dei Filius post resurrectionem Spiritum donavit, Ecclesia in exorcismis agit, non proprio nomine, sed unice quidem nomine Dei vel Christi Domini, cui omnia, etiam diabolus et daanonia, obcedire debent et subsunt. DE MINISTRO ET DE CONDICIONIBUS AD EXORCISMUM MAIOREM PERAGENDUM 13. Ministerium obsessos exorcizandi tribuitur peculiari et expressa licentia Ordinarii loci, qui pro norma Episcopus ipse dicecesanus erit.3° Oux licentia concedi debet tantummodo sacerdoti pietate, scientia, prudentia ac vitae integritate prxdito 31 atque ad hoc munus specifice prwparato. Sacerdos vero, cui munus exorcistw stabiliter vel ad actum commissum est, hoc opus caritatis confidenter humiliterque exsequatur sub moderatione Ordinarii. In hoc libro, cum indicatur « exorcista», semper intelligendum est de « sacerdote exorcista». 14. Exorcista, in casu alicuius dwmoniacw, quw dicitur, interventionis, ante omnia necessariam et maximam circumspectionem ac prudentiam adhibeat. In primis, ne facile credat quendam a dxmonio esse obsessum, qui aliquo morbo, prsertim ex psychicis, laboret.32 Itidem prorsus non credat obsessionem adesse, ubi primum quis asserit se peculiari modo a diabolo tentatum, desolatum ac denique vexatum esse; nam propria imaginatione quis potest decipi. Advertat etiam, ne fallatur, artibus ac fraudibus, quibus utitur diabolus ad decipiendum hominem, ad per- suadendum obsesso ne se subiciat exorcismo, ipsius infirmitatem esse naturalem vel arte medica pendentem. Omni modo exacte inspiciat an revera a dmone vexatus sit, qui talis esse affirmatur. 15. Recte distinguat casus impetus diabolici a falsa opinione, qua quidam, etiam fideles, putant se esse obiectum maleficii, malw sortis vel maledictionis, quw sint ab aliis allata super ipsos vel eorum propinquos vel 34) Cf. CIC, can. 1172, § 1; 134, § 2. " Cf. ibidem, § 2. 32 Cf. Catechismus Ecclesiae Catholicae, n. 1673. 33 Cf. BENEDICTUS XIV, Ep. Sollicitudini, 1 oct. 1745, n. 43; cf. CIC a. 1917, can. 1152, § 2. 12 DE EXORCISMIS ET SUPPLICATIONIBUS QUIBUSDAM bona eorum. Adiutorium spiritale eis non deneget, exorcismum autem ne adhibeat; aliquas vero aptas orationes proferre potest, cum ipsis et pro ipsis, ita ut pacem Dei inveniant. Item adiutorium spiritale non re- cusandum est credentibus, quos Malignus non tangit (cf. 1 Io 5, 18), sed ab eo tentati male se habent, cum fidelitatem Domino Iesu et Evangelio servare volunt. Quod fieri potest quoque a presbytero, qui non sit exorcista, et etiam a diacono, aptis adhibitis precibus et supplicationibus. 16. Exorcista igitur ad exorcismum celebrandum ne procedat, nisi compererit, morali certitudine fretus, exorcizandum esse revera a dwmone obsessum 33 et eo, si fieri potest, consentiente. Secundum probatam praxim, ut signa obsidentis dwmonis ha- bentur: ignoto sermone pluribus verbis loqui vel loquentem intellegere; distantia et occulta patefacere; vires supra wtatis seu condicionis naturam ostendere. Quw signa indicium quoddam prwbere possunt. Cum autem signa huiusmodi non necessario reputanda sint ex parte diaboli pro- venientia, attendere etiam oportet ad alia, prwsertim ordinis moralis et spiritalis, quw alio modo interventum diabolicum manifestant, ut, v.g. , aversionem vehementem a Deo, Sanctissimo Nomine Iesu, Beata Virgine Maria et Sanctis, Ecclesia, verbo Dei, rebus, ritibus, prmsertim sa- cramentalibus, et imaginibus sacris. Et tandem aliquando omnium si- gnorum relatio ad fidem et certamen spiritale in vita christiana sedulo perpendenda est, cum Malignus in primis inimicus sit Dei et omnium, quze fideles cum salvifica actione Dei coniungunt. 17. De necessitate adhibendi ritum exorcismi, exorcista prudenter iudicabit post diligentem inquisitionem, secreto confessionis semper ser- vato, consultis, quantum fieri potest, expertis in rebus spiritalibus et, quatenus opus sit, in scientia medicinw et psychiatrix, qui sensum habeant rerum spiritalium. 18. In casibus afficientibus non catholicos et in ceteris difficilioribus res ad Episcopum dioecesanum deferatur, qui prudenter votum aliquorum expertorum expetere potest, antequam decisio circa exorcismum su- matur. 19. Exorcismus ita peragatur, ut fidem Ecclesiw manifestet et a nullo considerari possit actio inagica vel superstitiosa. Cavendum est, ne "; PRiENOTANDA 13 spectaculum fiat prwsentibus. Mediis communicationis socialis omnibus, dum peragitur exorcismus, nullo modo spatium detur, etiam antequam exorcismus peragatur, et, eo peracto, exorcista et pranentes eius notitiam ne divulgent, debitam discretionem servantes. IV DE RITU ADHIBENDO 20. In ritu exorcismi, prwterquam formulis ipsis exorcismi, attentio specialis prwbeatur gestibus ac ritibus illis, qui primum habent locum ac sensum, ex eo quod adhibentur tempore purificationis in itinere ca- techumenali. Tales sunt signum crucis, manuum impositio, exsufflatio et aspersio aquw benedict2e. 21. Ritus incipit aspersione aqux benedictx, qua utpote memoria purificationis in Baptismate acceptw, vexatus adversus insidias inimici defenditur. Aqua benedici potest ante ritum vel in ipso ritu ante aspersionem et, pro opportunitate, una cum salis immixtione. 22. Sequitur prex litanica, qua Dei misericordia, per intercessionem omnium Sanctorum, super vexatum invocatur. 23. Post litaniam exorcista recitare potest unum vel aliquos psalmos, qui protectionem Altissimi implorant et Christi victoriam super Malignum extollunt. Psalmi dicuntur vel uno tractu vel modo responsoriali. Absoluto psalmo, ipse exorcista orationem super psalmum addere potest. 24. Deinde proclamatur Evangelium, signum prwsentiee Christi, qui per proprium verbum in Ecclesia infirmitatibus hominum medetur. 25. Postea exorcista manus imponit super vexatum, quo ritu virtus Spiritus Sancti invocatur, ut diabolus exeat ab eo, qui per Baptismum templum Dei factus est. Eodem tempore potest etiam versus faciem vexati exsufflare. 26. Tunc recitatur Symbolum Apostolicum vel renovatur promissio fidei baptismalis cum Satanw abrenuntiatione. Sequitur Oratio dominica, qua Deus Pater noster imploratur, ut liberet nos a Malo. 14 DE EXORCISMIS ET SUPPLICATIONIBUS QUIBUSDAM 27. His expletis, exorcista crucem Domini vexato ostendit, quw fons est omnis benedictionis ac gratiw, et fit signum crucis super eum, quo potestas Christi super diabolum indicatur. 28. Denique dicit formulam deprecativam, qua Deus rogatur, necnon formulam imperativam, qua diabolus, in nomine Christi, directe adiuratur, ut a vexato recedat. Formula imperativa ne adhibeatur, nisi prwmissa formula deprecativa. Formula vero deprecativa etiam sine imperativa adhiberi potest. 29. Prwdicta omnia, quatenus expediat, repeti possunt vel in eadem celebratione, attentis quaa infra n. 34 notantur, vel alio tempore, donec vexatus sit omnino liberatus. 30. Ritus concluditur cantico actionis gratiarum, oratione atque be- nedictione. V DE ADIUNCTIS ET ACCOMMODATIONIBUS 31. Exorcista, memor genus dwmoniorum non posse eici, nisi per orationem et ieiunium, hwc duo potissimum remedia ad impetrandum divinum auxilium, exemplo Sanctorum Patrum, tum per se, tum per alios, quantum fieri potest, curet adhiberi. 32. Fidelis vexatus debet, prwsertim ante exorcismum, si ipsi possibile sit, Deum orare, mortificationem exercere, fidem accepti Baptismatis frequenter profiteri et sanpius ad reconciliationis sacramentum accedere necnon sacra Eucharistia se munire. Item eum adiuvare possunt in oratione parentes, amici, confessarius vel director spiritalis, si ei oratio facilius evadit, ex caritate et pransentia aliorum fidelium. 33. Exorcismus, si fieri potest, peragatur in oratorio vel in alio op- portuno loco, seorsim a multitudine, ubi emineat imago Crucifixi. Adesse etiam debet in loco imago Beatan Marie Virginis. 34. Prw oculis habens yexati conditiones et adiuncta, exorcista variis facultatibus in ritu propositis libere utatur. In celebratione proinde structuram servans, disponat formulas ac orationes seligat, quibus opus est, omnia accommodans adiunctis singulw personw. PRENOTANDA 15 a) Imprimis attendat statui physico necnon psychologico vexati et variationibus occurrentibus in ipso statu intra diem vel etiam horam. b) Quando nullus adest ccetus, etsi parvus, fidelium, quod etiam prudentia et sapientia ex fide requirit, exorcista memor sit in se ipso et in fideli vexato iam adesse Ecclesiam et hoc in memoriam revocet ipsius fidelis vexati. c) Studeat semper, ut fidelis vexatus, durn exorcizatur, si possibile est, totum se colligat et ad Deum convertat ac firma fide liberationem ab eo deposcat cum omni humilitate. Et cum vehementius vexatur, patienter sustineat, nihil diffidens de auxilio Dei, per ministerium Ecclesiw. 35. Si ad exorcismum celebrandum quidam selecti circumstantes ad- mittendi videntur, moneantur ut enixe pro fratre vexato exorent sive privatim sive modo in ritu indicato, abstinentes vero a quavis formula exorcismi sive deprecativa sive imperativa adhibenda, quw tantummodo ab exorcista proferenda est. 36. Expedit ut fidelis a vexatione liberatus, tum solus tum cum fami- liaribus suis consociatus, gratias reddat Deo pro accepta pace. Insuper adducatur ut in oratione perseveret, eam potissimum hauriendo e Scrip- tura Sacra, atque sacramenta Pzenitentiw et Eucharistiw frequentet, necnon vitam christianam agat operibus caritatis et fraterna dilectione erga omnes plenam. V I DE APTATIONIBUS QUE CONFERENTIIS EPISCOPORUM COMPETUNT 37. Conferentiarum Episcoporum est: a) Versiones textuum parare integras et amussim fideles textui originali authentico. b) Signa et gestus ipsius ritus, si hoc necessarium vel utile iudicatur, attenta cultura et genio ipsius populi, de consensu Sanctx Sedis aptare. 16 DE EXORCISMIS ET SUPPLICATIONIBUS QUIBUSDAM 38. Prwter versionem Praanotandorum, qux integra esse debet, si opportunum Conferentiis Episcoporum videatur, addi potest Directorium quoddam pastorale de usu exorcismi maioris, quo exorcistw non solum doctrinam Prwnotandorum profundius intellegant et significationem ri- tuum plenius addiscant, sed etiam documenta de modo agendi, loquendi, interrogandi, iudicandi ex probatis auctoribus colligantur. Huiusmodi Directoria, quw componi possunt collaborantibus sacerdotibus, qui scien- tia et matura experientia per longum exercitium in ministerio exorcismi in unaquaque regione et cultura callent, a Sede Apostolica recognoscenda sunt, ad normam iuris. CAPUT I RITUS EXORCISMI MAIORIS 39. Priusquam ritum exorcismi incipiat, sacerdos exorcista apte se disponat, pro opportunitate, dicens secreto hanc orationem: D6mine Iesu Christe, Verbum Dei Patris, Deus univ&sx creatitrae, qui sanctis Ap6stolis tuis potestdtem dedisti dwm6nia subici6ndi in n6mine tuo et super omnem calcandi virtittem inimici; Deus sancte, qui inter c6tera mirabilia tua przecipere digndtus es: Dmones effugae; Deus fortis, cuius virtitte Skanas elisus tamquam fulgur de czelo c6cidit: nomen sanctum tuum cum tim6re ac trem6re suppliciter d6precor, ut tua pot6ntia munitus spiritum malignum, qui hanc vexat creatdram tuam, fiducidliter aggr6diar. Qui venttlrus es iudicare vivos et m6rtuos et sculum per ignem. Amen. Addere potest etiam alias orationes ut, v.g., In nOrnine Iesu Christi Dei (Appendix II, n. 7); Sub tuum prmsidium (Appendix II, n. 8); Sancte Michael Archdngele (Appendix II, n. 9); Princeps gloriosissime (Appendix II, n. 6). 18 RITUS EXORCISMI MAIORIS Ritus initiales 40. Exorcista al locum celebrationis accedit, veste sacro ministerio convenienti indutus, quee de more alba, vel superpelliceum super vestem talarem, et stola violacea erit. Facta debita reverentia ad altare vel, eo absente, ad crucem, sedem petit. Exorcista et fideles, stantes, signant se, dum exorcista, ad przesentes conversus, dicit: In n6mine Patris et Filii et Spiritus Sancti. Omnes respondent: Amen. Deinde exorcista, manus extendens, adstantes salutat, dicens: Deus Pater omnipotens, qui vult omnes h6mines salvos fieri, sit cum 6mnibus vobis. Omnes respondent: Et cum spiritu tuo. Vel: D6minus vobiscum. Omnes respondent: Et cum spiritu tuo. Tunc potest fidelem a diabolo vexatum ceterosque adstantes, bre- vissimis verbis atque humaniter, ad celebrationem disponere. 41. Si opportunum videtur, exorcista aquam benedicit, dicens, manibus iunctis, unam ex sequentibus orationibus: Deus, qui ad saliatem hunidni g6neris mdxima sacram6nta - in aqudrum substdntia condidisti: ad6sto propitius invocati6nibus nostris et huic e1em6nto RITUS EXORCISMI MAIORIS 19 virditem tuao benedicti6nis + infande, ut creattlra tua, myst&iis tuis s6rviens, ad abig6ndos da'Nnones morb6sque pell6ndos divinw grdtia sumat eff6ctum, ut quidquid in locis fidaum hwc unda aspOrserit 1iber6tur a noxa; non illic resideat spiritus malignus, disc6dant omnes insidi2e 1at6ntis inimici, ut fid61es tui inc6lumes, per invocati6nem sancti n6minis tui, ab 6mnibus impugnati6nibus evddant. Per Christum D6minum nostrum. Omnes respondent: Amen. 42. Vel: D6mine Deus omnipotens, qui es totius vitw c6rporis et dnimae fons et origo, hanc aquam, quWsumus, + benedicas, qua fidenter ad nostr6rum implordndam v6niam peccat6rum et adv6rsus omnes morbos insididsque inimici tuw defensi6nem grdtize consequ6ndam. Prwsta, D6mine, ut, miseric6rdia tua interveni6nte, aquw vivw semper nobis sdliant in sahatem, ut mundo tibi corde appropinqu6mus et Omnia c6rporis animque pericula devit6mus. Per Christum D6minum nostrum. Omnes respondent: Amen. 20 RITUS EXORCISMI MAIORIS 43. Si fit salis commixtio in benedictione aquw, exorcista sal benedicit, dicens: Sapplices te rogdmus, omnipotens Deus, ut hanc creatdram salis benedicere ÷ tua pietAte dign6ris, qui per Elis6um proph6tam in aquam mitti eam iussisti, ut sanaraur sterilitas aquw. Praesta, D6mine, quWsumus, ut, ubicilmque hwc salis et aquw commixtio fderit asp6rsa, omni impugnati6ne inimici depdisa, prws6ntia Sancti tui Spiritus nos idgiter cust6diat. Per Christum D6minum nostrum. Omnes respondent: Amen. Deinde sal immittit in aquam, nihil dicens. 44. Tunc exorcista, accepta aqua benedicta, fidelem vexatum et ad- stantes necnon locum aspergit, dicens: Ecce aqua benedicta. Sit nobis salus et vita, in n6mine Patris et Filii et Spiritus Sancti. Omnes respondent: Amen. Vel dicit: Sit hwc aqua susc6pti Baptismatis mem6ria et Christum r6co1at, qui Passi6ne et Resurrecti6ne sua nos red6mit. Omnes respondent: Amen.