https://realovi.wordpress.com/ Στην άκρη του χωριού, σε ένα παλιό διαμέρισμα με κιτρινισμένους σοβάδες από την υγρασία και ηλεκτρικά που έχαναν τη μάχη με τον χρόνο, έμενε η Μαριγώ. Χήρα από νέα, μεγάλωσε μοναχή της την κόρη της, τη Σοφία, με θυσίες και στερήσεις. Ήταν το καμάρι της. Έπαιρνε άριστα στο σχολείο, διάβαζε με το πορτατίφ στο κομοδίνο τα βράδια, και κάθε φορά που της έφερνε τα αποτελέσματα, η Μαριγώ σταύρωνε τα χέρια της και έλεγε: — Δόξα σοι ο Θεός, δεν πήγε χαμένη η ψυχή του πατ